Niet alles is altijd rozengeur en maneschijn. Volgens mij heb ik het al eens eerder geschreven, de gemiddelde Nederlander denkt dat verhuizen en je vestigen in het buitenland heel makkelijk is. Het is niet hetzelfde als dat menig Expat wellicht heeft ervaren dat er van alles voor je wordt geregeld. Nee je moet overal zelf achteraan. De ervaring heb ik al eens gehad in Zwitserland. Daar waar in Zwitserland misschien alles nog beter is geregeld als in Nederland, zo zijn er waarschijnlijk meer landen in Europa waar het allemaal wat minder, of laat ik zeggen anders, is.
Sinds mei/juni zijn Jasperina en ik werkelijk dagelijks bezig met het formaliseren van ons verblijf in Portugal. Ja en dat duurt dus nu al maanden. Stapje voor stapje, loketje voor loketje. Wachten, heel veel wachten. Gewoon een simpel voorbeeld, de vriesla hadden wij stukgemaakt en als goede huurder wilde wij een nieuwe bestellen bij de lokale BCC/Expert. Hier in Portugal de Worten. Om 10:00 gaat de winkel open. Als echte Nederlander sta je er dus om 09:50 voor de deur. Maar niet alleen. Er staan al tientallen Portugezen. Wij in onze onschuld denken dan dat er wel een soort van sale zal zijn met een geweldige aanbieding.
Nee hoor de meesten van die mensen, wilden net als ons hun ding doen bij de service balie. Gelukkig weten jullie dat wij best wel snelle en grote stappen maken, dus waren we snel bij de balie, niet als eersten. Volgens mij waren we nummer drie. Een uur later waren we aan de beurt, ik had in de tussentijd een nieuwe Dyson ventilator gekocht voor Victor. Nadat we aan de beurt waren was er nog een uur verstreken, alleen maar om een nieuwe vriesla te bestellen. Maar die andere 10 mensen achter ons, stonden dus al dik twee uur met een bonnetje in de hand om ook verder geholpen te worden. Als je dat soort wachten niet kan opbrengen, ga niet wonen in Portugal. Als je denkt, maar dat bestel je toch even on-line. Helaas bedrogen komen uit. En mocht het eventueel online lukken dan is het leveren het volgende probleem, maar daar kom ik in dit verhaal ook nog op terug.
Onze eerste rit naar Portugal was eind mei (met Jasperina’s verjaardag). 2500 kilometer met twee auto’s en een aanhanger. De tweede rit was op 16 juni (papa’s verjaardag), dat was alleen met de Skoda en aanhanger, want de BMW hadden we in Portugal achtergelaten. Na de eerste rit vonden we al dat de Skoda een raar motorgeluid maakte. Wel bij garage geweest, maar we hoefden ons geen zorgen te maken. Afijn 7500 kilometer verder hadden we toch wel een aanslag op onze Yeti op leeftijd gepleegd. In de laatste week van juni waren de geluiden van de motor dusdanig, dat we het niet vertrouwden. Toen mama bij ons was startte de Yeti steeds moeilijker, totdat we dachten het gaat niet langer. We kwamen op een punt dat het starten soms vijf minuten duurde voordat hij aansloeg. Dus de Yeti voor de deur bij de Skoda dealer in Portimão gezet. De volgende dag bij het openen van de garage naar de dealer. “Nee dit is alleen de showroom, reparaties doen we centraal met Ford, Skoda, Seat, Audi etc” Ergens anders dus. Nou maar proberen te starten. Nu duurde het nog langer en het geluid was nog intenser. Dus we gaan rijden, maar ik zet de motor niet meer uit anders kunnen we helemaal niet meer rijden. Mams in de auto geparkeerd en op naar het reparatiecentrum.
“Hallo Skoda mijnheer, ik ben een trouwe Skodarijder en ik denk als ik de motor uitzet dat hij niet start.”Die mijnheer kreeg ik pas te spreken na een half uur wachten. DE SKODA mijnheer: “Geen tijd nu, kom maar over een week of 4” Ik: “Ja maar als ik de motor uitzet kan ik niet meer rijden, heeft u een vervangende auto?” Skoda mijnheer: “Dan moet u naar een verhuurbedrijf”. Mmmmm, ok mijn bloed kookt nu en moeders zit geduldig in de airco gekoelde Skoda Yeti te wachten.
Gelukkig had ik via google nog naar andere garages gezocht en wist dat er ook een Bosch garage zou zijn (net zoals garage Van Eendenburg). Dus daarheen en ook daar, motor laten draaien, en daar volgens mij zelf 45 minuten gewcht. “Nou, mijnheer de eerste plek die we hebben is 10 juli” Nou ja dat is binnen twee weken en niet 4 weken. Maar hebben jullie dan vervangend vervoer? “Nee dan moet u naar een verhuurbedrijf”
Victor en Madeleine zouden komen, mama was er en daarna Niels, Amber en Madelief. Die passen niet in de BMW. Dus huren was een noodzaak. Tevens kon ik de Skoda niet achterlaten bij de garage, want het hele veld stond vol. Hoe moet dat dan? “Mijnheer dan moet u hem of 10 juli naar ons laten slepen…”WTF! Ik begon radeloos te zijn. Maar ik was in Portugal wel lid geworden van de Portugese ANWB (ACP). Dus ik dacht die maar bellen, nog steeds met draaiende motor. Leuk een voice menu in het Portugees! Ik dus maar op een willekeur aantal toetsten drukken, en ja een dame in het Portugees, maar die sprak geen Engels. Toen maar opgehangen en de routine opnieuw gedaan, maar toen wel iemand die Engels sprak. “Nee mijnheer geen probleem, wanneer wilt u een sleepauto, hoe laat en waarheen” Ik uitgelegd en daarna op pad voor een huurauto. Hertz zat vlakbij. “Twee weken, geen probleem, vijftienhonderd euro.” Ik denk er nog even over na.
Wij naar huis, de Yeti geparkeerd in de wetenschap dat op 10 juli er iemand de auto komt ophalen. Toen maar op de fiets de volgende dag naar SIXT en gevraagd wat het zou kosten. Zevenhonderd euro. Dat leek er meer op en die maar geboekt en konden een VOLKSWAGEN Taigo rijden voor twee weken. En op 10 juli stond er een auto sharp op 8:30 voor de deur en daar ging de Yeti. Wij erachteraan met de BMW. Toen begon het wachten, wat zou de diagnose zijn?
Een aantal dagen later had de Boschgarage nog steeds niet gebeld, dus wij erheen. Ja we hebben geconstateerd iets in de versnellingsbak. Hij hoeft niet helemaal uit elkaar, maar de parts moeten wel uit Duitland komen. “Oh hebben ze in Portugal dan geen voorraden?” Nee, zo werkt dat niet. Ja en het duurt denk ik wel 14 dagen… Nou ja dat is rond 1 augustus en dan moeten we alles voorlopig met de BMW doen. Niet, leuk, want Portugezen en toeristen zijn niet zo netjes met parkeren en deuren openen. Maar ja. Hierna volgenden dagen, weken, dat ik of de garage probeerde te bellen en meestal ik samen met Jas op de fiets even langsgingen. “Ja het is er bijna”. Rond 1 augustus begonnen we onze toon iets aan te passen en probeerden we uit te leggen dat iets bestellen in 2023 toch niet weken hoeft te duren.
Die wijsheid verzonnen we niet. Zo hadden we nieuwe fietsen gekocht en daar moesten we ook op spulletjes wachten, die uit Duitsland moesten komen, maar die waren er binnen drie dagen. Nu gaan we richting 20 augustus en nog steeds wachten we. Ik had al eens eerder gevraagd of ik niet de onderdelen zelf in Nederland kon bestellen en dan kon iemand die wel in zijn koffer meenemen. Maar nee dat mocht niet ivm garantie. Het moet via de Skoda gaan in Duitsland. Maar ik begon het een beetje zat te worden, want we kwamen weer tijdens onze vele bezoekjes bij de garage, waar de beste man ons het slechte nieuws wilde vertellen. “Tsja er is 1 onderdeel, dat is er niet en gaat zeker 14 dagen duren” Ik geloof dat van binnen ik ontplofde, van buiten er licht natte ogen het duidelijk maakte dat we het niet begrepen. Ik vroeg mag ik alsjeblieft bij een Nederlandse Boschgarage het onderdeel bestellen? Nou dat mocht.
Best wel blij ik Edwin en Petra geappt. Was te leveren, binnen een dag zou het in Brielle zijn! Yeah! Dat was ook zo. Dinsdag 29 augustus in Brielle. Jeetje was waren we blij! Nou hoppa met de DHL op woensdag de 30e en de DHL app zei het komt op de 31e bij u aan! Nou we konden onze ogen niet geloven. En inderdaad de euforie was te snel. Op vrijdag morgen, het was nu 1 september werd ik wakker en ik las in de DHL app, dat het pakje wegens beschadiging terug naar Edwin en Petra ging! Hoe dan? Hoe kon zo’n klein pakje beschadigen dat het niet verder kon worden verstuurd?
Deze vrijdag de 1e gaan we niet snel vergeten. Wat er zich in de afgelopen weken ook heeft afgespeeld is het “what if scenario” Wat als de Skoda niet op tijd klaar is en we moeten spullen verhuizen. De BMW heeft geen trekhaak. Officieel is de Skoda 1300 kg en is het geremd gewicht v an de aanhanger 1350kg. En dat betekent zeker in Portugal dat je een rijbewijs E moet hebben (ook in Nederland hoor). Dus om uiteindelijk een trekhaak onder de BMW te hebben is misschien wel beter. Had ik hem maar al in NL eronder gezet….
Weet je nog toen je begon dit stuk te lezen over het wachten…. Nou ook daar dus. Voordat ik een prijs had hoeveel een trekhaak onder de BMW zou kosten, waren we al drie bezoeken (allemaal na mijn werktijd) kwijt met een gemiddelde wachttijd van drie uur. Maar ook om een afspraak te maken om eventueel een trekhaak te mogen bestellen, dan moeten we eerst in het BMW system van de garage staan (maar ik ben toch lid van het Europese netwerk van BMW?). Nee u moet morgen langskomen om u in te schrijven. “ja maar ik ben er nu toch en ik zie toevallig dat er geen andere klanten achter mij zijn”. Zo werkt dat niet. Jasperina en ik besloten om niet de showroom te verlaten voordat we in het systeem stonden. Dus zo geschiedde het.
Maar eerst wachten op een offerte, die krijgt u per mail, morgen. “Kan niet nu?” Nee, chef werkplaats moet ernaar kijken, en alle onderdelen moeten uit Duitsland komen. Ha, die hebben we eerder gehoord! Ok, wachten dan maar weer. In de tussentijd hebben wij alle weken met de BMW ons verplaats. En nu net de laatste dagen van Augustus ging het lampje branden “olie bijvullen, minimaal 1 liter”. Normaal zou ik langs BMW rijden, maar met de kennis van de afgelopen dagen. Ik doe het zelf. Een paar keer vergeten, maar op een gegeven moment in de haast van weggaan. O ja die olie bijvullen!! Onze garage beneden in het gebouw is niet zou, fijn. Krap en donker. Tijdens het “o ja” moment had ik niet mijn bril. Maar met een trechter en met Jasperina samen die kon bijschijnen moest het wel lukken. Getracht nog in de handleiding te kijken of er speciale instructies zijn. Niet echt. Dus vullen maar, een liter lukte niet. Dus klaar. Rijden en geen melding.
Na een ritje rijden, weer het lampje branden. Dus de volgende ochtend weer vullen, maar veel erbij lukte niet. Donderdag de 31e naar Silves geweest en tijdens terugrijden weer het lampje branden. Ik zei tegen Jasperina, ik vul hem morgen bij, maar dan ga ik toch langs de garage, die trekhaak regelen en dan vraag ik het gelijk van die olie. Dus de volgende ochtend weer proberen erbij te gooien, maar lukte niet.
Deze ochtend, is dus 1 september, de ochtend dat DHL ons verraste. Voordat we naar de garage gingen (ik wilde om 09:00) even met DHL bellen om te zorgen dat het pakketje niet terug moet, maar door moet. Plak het maar, verklaar wat de beschadiging is? Heeft de douane het opengemaakt en is dit de beschadiging. Vier telefoontjes en twee uur later naar de BMW garage.
Bij de BMW bevestigd dat we een trekhaak wilde, bestellen in Duitsland duurt zo’n twee weken. Dus hebben we nu een afspraak voor 3 oktober om de trekhaak te installeren. Het was inmiddels 12 uur. “o ja, kunnen jullie effe naar mijn olie kijken?” Ja wacht even, dan roep ik chef werkplaats. Dertig minuten later kwam de chef. Hij spreekt geen Engels dus de dame die onze afspraak maakte als tolk mee. Motorkap open en laten zien dat ik er niet meer olie in kreeg. Terwijl ik het zei, zag ik de chef zijn gezicht, maar ik zag nu zelf ook bij daglicht dat mijn olie niet in het juiste gaatje was gegaan. Het was in mijn koelsystem gegaan. “DAT IS NIET BEST”. We denken dat u de auto hier moet laten staan.
Voor het eerst sinds weken, was dit een moment van het huilen staat nader bij dan het lachen. Nee ik moest huilen. Ik moest even naar het toilet. Te veel emoties en dingen die ons bezig hielden lieten iets in mij knappen. “Woont u dichtbij, vroeg de dame?” In het kort was dat nee, maar ook duidelijk gemaakt dat we vervangend vervoer nodig hebben. Dan moesten we een auto huren, maar dat konden ze regelen. Dus dat regelen duurde weer een uur.
In het kort het systeem moet gespoeld worden, en kost een paar centen en waarschijnlijk een paar dagen. Aan het einde van de dag mailde ook de makelaar nog. Plots moeten we nu allerlei documenten vanuit het Nederlands naar het Portugees laten vertalen door een beëdigd vertaler (kost ook weer een paar centen). Dus dat kan er ook nog wel bij. Wat ons wel bezighoudt, is dit uniek wat we meemaken of niet? Wij denken van niet omdat we al genoeg mensen hebben gesproken met soortgelijke bijzondere verhalen.
Wachten, wachten op onderdelen, op een reparatie, een bevestiging, documenten, post. En ik heb nog niet verteld dat we inmiddels wachten op een stroomaansluiting in ons nieuwe appartement. Maar ik vind dat ik nu genoeg heb geschreven.
Soms is het leven niet zo fijn
niks geen rozengeur en maneschijn
Alleen maar leed en pijn
kon het maar anders zijn
toch leef ik met plezier
en geniet op mijn manier
met hindernissen en obstakels
hoogtepunten en mirakels
Het leven maak ik fijn
zonder moeten en haasten
met klanken en woorden
en warme akkoorden
🥹🥹🥹🥹🥹🥹🥹🥹🥹🥹