Onze eerste keer als residenten in Portugal kerst vieren. Dat is toch een ervaring. Wat ik het liefste wil met kerst is onze familie bij elkaar voor twee dagen en gewoon samenzijn. Ik vind het geweldig om voor iedereen cadeautjes te kopen. Niet alleen voor de familie ook voor de vrienden en iedereen die het fijn vindt om met ons kerst te vieren. Dat dit de laatste jaren onmogelijk maakt gaf toch wel altijd de nodige stress. Je eigen kinderen krijgen schoonfamilie, hebben vrienden die ook graag willen dat ze over de vloer komen. En dit is allemaal begrijpelijk, maar uiteindelijk weet ik dat “het gevoel van vroeger” gewoon niet meer komt. Hoe mijn ouders en mijn familie dat deden, “vroeger”, is dus wel bijzonder en dat is een cadeautje op zich. Een warme herinnering.
Wij weten al een paar jaar dat kerst vieren weg van de familie soms ook een goed gevoel kan geven. We hebben in het verleden met zijn vieren in Zwitserland in “Rocks Resort” een uiterst fijne kerst gehad. Maar weet je na die dagen kwam je weer thuis en het was dan weer business as usual.
Vandaag 26 december is nu een werkdag, waarbij Jasperina en ik gewoon werken. Dat is bijzonder. Ik merk op de social media hoe onze lieve familie in Zwitserland hun kerst vierde. Ik zie in onze whatsapp groepjes de mooiste foto’s voorbij komen. En weet je diep in je hart wil je overal bij zijn. Ik had in Zwitserland willen zijn, ik had in Nederland willen zijn, ik had in Mexico willen zijn en had zelfs bij onze familie in Australië willen zijn (hoewel ze daar geen kerst vieren). Door alle huidige techniek en media waren we er ook overal een beetje bij. En natuurlijk snappen we ook dat we niet overal bij kunnen zijn.
Maar deze kerst in Portugal heeft ons ook een hoop nieuws gegeven. We hebben op kerstavond bij onze buurvrouw Gabriela gevierd en daar ook gegeten. In Portugal zijn 24 december en 25 december de belangrijkste dagen. Onze buurvrouw was onder de indruk hoe wij ons appartement in Nederlandse kerstsferen hadden gebracht en vroeg ons om samen kerstavond te vieren, met als voorwaarde dat wij de tafel zouden dekken en om op kerstdag een lunch te verzorgen.
Op zaterdag voor kerst hadden wij ons kerstdiner bij NuMa gehad en was zoals altijd geweldig. Wij hadden voor de werknemers een kleinigheidje meegenomen en maakte grote indruk. Dat maken ze gewoon niet mee in Portugal. Manuela de vrouw van Nuno vroeg of wij op kerstdag als verrassing bij hun thuis langs wilde komen. Nuno is jarig op die dag, dus zij vond het wel leuk als we dan langs zouden komen. Dus hebben wij nog snel voor kerst een verjaardagscadeau gekocht voor Nuno.
Kerstavond bij Gabriela was heel leuk. We hebben die dag gewoon tot 5 uur nog gewerkt en daarna ging Jasperina de tafel dekken. Ik ben toen begonnen om alvast maatregelen voor kerstdag te treffen en zorgen dat we alles in huis hebben en klaar hebben staan. Ik had alvast stoofperen gemaakt om die lekker in de rode wijn te laten trekken en een begin gemaakt met de desserts.
Gabriela had belooft typische Portugese gerechten te maken. Tjonge die had even uitgepakt, want naast het hoofdgerecht, met Bacelhau (eigenlijke naam klipvis), had ze zoveel eten klaargemaakt zodat we zeker wisten dat we daar de volgende dag nog van konden eten. De wijn die avond kwam uit onze Nederlandse voorraad.
De volgende morgen zijn we gelijk begonnen om onze voorbereidingen voor de lunch te maken. Ons hoofdgerecht was heel simpel. Een ovenschotel van zuurkool met rozijnen en ananas. We dachten eraan om zo maar aan te sluiten op het Portugese eten door een simpel Nederlandse ovenschotel met gehakt en zuurkool te maken. Het was al snel een uur en begonnen weer aan eten. Het is leuk om te vertellen dat we gewoon onze voordeuren open kunnen laten om zo makkelijk heen en weer te lopen. Dat hadden natuurlijk Leica, Berto en Peppi ook snel door, dus het was een gezellige boel met de dieren erbij.
Het was heel gezellig en we hebben deze dagen veel van elkaar en over elkaar geleerd. We waren zo druk aan het praten en eten dat we bijna vergaten om op tijd voor het verjaardagfeest van Nuno te zijn. Dus Manuela belde om kwart over vijf of wij ze niet waren vergeten. Dus oepsie, snel naar Nuno en Manuela.
Wij dachten dat het een verjaardagfeest zou zijn waar al een berg visite zou zijn en wij daar ons bij mochten aansluiten. Nou, dat was iets anders. We kwamen dus aan en werden warm verwelkomd en zagen beide moeders van Nuno en Manuela en hun twee zoons, Rafael en Daniel en de vriendin van Rafael: Deborah. Dus we waren echt “speciale” gasten en dat was natuurlijk superlief. Maar ook dit leerde ons hoe vriendschappen en uitnodigingen werken.
Eerder die week hadden we ook al op uitnodiging van één van onze makelaars, Sonia, gekregen en die wilde ook graag dat we een keer naar haar huis moesten komen. Met haar en haar dochter Carolina waren we bij Mama Mia geweest, waar zij nog nooit eerder waren geweest. Maar waar ze zeker naar terugkomen voor het heerlijke eten. Dat wil wat zeggen want Sonia heeft uit een horeca achtergrond. Kent ook Nuno en Carolina heeft ook een poosje bij NuMa gewerkt. Kleine wereld dus.
Bij Nuno was het heel gezellig en hebben over zoveel dingen gesproken. Ook over de horeca en hoe moeilijk het is om in Portugal een tent als NuMa te draaien. Als slot moesten we ook hun appartement zien en hoe zij wonen. Zo mooi om hun privé te zien.
Dat kerst 2024 een bijzondere kerst was is duidelijk. Dat wij onze familie en vrienden mistte is hopelijk ook duidelijk. Maar dat je weer een stukje cultuur in een ander land leert is ook een ervaring die velen niet meemaken. En dat dit anders is als een vakantie tijdens kerst in een ander land te vieren is ook duidelijk. Dit zijn allemaal ervaring waardoor je rijker wordt! Niet in geld uit te drukken, het zijn ervaringen voor het leven.
