We beginnen september in Griekenland en wel in Athene.
In 2023 had ik een paar tickets naar Athene die we niet hadden benut, dus hadden we nog een tripje tegoed. We hadden toen al besloten dat het Naxos moest worden bij een complex dat werd gerund door een collega van mij en haar man. In een jaar gebeurd veel dus ook zo met mijn collega, ze scheidde van haar man. Beetje vervelend, maar de afspraak bleef staan. Om dit verhaal niet te lang te maken hou ik het kort. Wij dachten een 6 persoons appartement te krijgen, maar het was feitelijk voor 2. Wij hadden Petra en Edwin uitgenodigd om bij ons te onthaasten…. Hahaha Ook dat verhaal hou ik kort. Met best wel wat omwegen waren we uiteindelijk met elkaar op vakantie. Niet in hetzelfde appartement, niet met dezelfde vluchten. Maar goed wat hebben we in een kort weekje lekker kunnen genieten.
1 september ons appartement in Naxos met prive zwembad. Wat een luxe.1 september spelen met de zelfontspanner.2 september bij de tempel van Apollo met Edwin en Petra. Een mooi begin van een leuke vakantie.4 september lekker touren met Edwin en Petra. Wat een genot.4 september fantastische tochten met Edwin en Petra gemaakt.4 september mooie zonsondergang.4 september zemmen in de zee. Wat is dat water warm.8 september ook bootje varen vindt Jeroen leuk.8 september zwemmen in de grotten, bij een zeer geslaagde vaartocht. (was echt 8 september)8 september groepsfoto.
Na deze heerlijk week, weer terug in Portugal bij Amber en de dieren en dan wordt het snel 13 september en ben je plotseling 58 jaar. Nog twee jaar en je bent zestig Jeroen. Dat pshygologische getal is nu toch dichtbij. Toen we aan ons Portugese avontuur gingen denken was het Corona en was je nog maar 53 en leek alles nog ver weg te liggen dat je zestig zou zijn. En toch ben ik trots dat we de stap hebben genomen. Iedere dag zitten we nu nog op ons balkon, maar wel met een glimlach. Ja natuurlijk zou ik iederen hier willen hebben. Ik zou zo graag mijn vader dit willen laten zien. In Corona tijd was ook mijn moeder beter ter been en dacht je dat ze met gemak hierheen kon komen en nog een beetje kon wandelen. Maar de tijd corrigeert dit en maakt het anders. Maar anders is niet onmogelijk, met aanpassingen kun je er nog best iets van maken. En nu droom ik dat ons huis af is en mijn moeder aan de rand van het zwembad ligt op een ligbed. En met de rolator sjees je met gemak door de winkelcentra’s en shopping malls. Dus zetten we daarop in.
13 september tja.13 september 2024 – 1966 = 58 echt dat voel je niet, maar die cijfers zijn wel confronterend.13 september Verjaardagsdiner bij NuMa. Corvina gegeten.13 september mijn verjaardagscadeau een replica (digitaal) van de krokodil zoals Marklin hem maakte net na de oorlog.
Oorspronkelijk was het model van de Krokodil in H0 al in 1936 gepland en zou het onder artikelnummer CCS 700 op de markt worden gebracht. Maar het bleef – niet in de laatste plaats vanwege de omstandigheden toentertijd – bij een prototype. Dit prototype, dat sinds lang in het Märklineum te bewonderen is, was oorspronkelijk in een het archief van Märklin in de legendarische “Turmzimmer” opgeslagen. Replica van het eerste prototype van de Krokodil in spoor H0 dat Märklin in 1936 vervaardigde. Onderstel en opbouw van zinkdrukgietwerk. Beide draaistellen aangedreven door middel van blinde assen en koppelstangen. Aangezien het een replica van het originele prototype betreft, moet bij gebruik op de modelbaan gecontroleerd worden of het profiel van de vrije ruimte groot genoeg is! Rijrichtingsafhankelijke frontverlichting, ook analoog in bedrijf. Verende dakstroomafnemers zonder elektrische functie.
14 september De badkamer.14 september onze keuken, de eerste plavuizen liggen.14 september de achterzijde vordert nu met het zwembad.16 september een begin gemaakt van mijn kersttreinplank.19 september diner bij Ferragudo Terrace met onze buurvrouw Gabriella.23 september we blijven trouw idere dag na het werk trainen.22 september touren lang Silves en de stuwdam.26 september Kopenhagen voor mijn werk. Moest daar een presentatie voor een grote groep klanten doen.29 september fantastich weekend met de Lionsclub Voorne Putten gehad. De moeite waard om voor naar Nederland te komen.29 september vroeg verjaardagsdiner voor mama bij de Hoecksack.
In augustus moesten wij weer aan de arbeid. Amber haar Ricardo zou een paar weken komen en zou ons weer goed bezighouden met de mooiste plekjes te laten zien en proeven. Gelukkig kon Amber er ook met onze auto erop uit om lekker met Ricardo te genieten. Om niet constant op onze lip te zitten hadden ze ook nog een appartement voor een weekje gehuurd om een beetje privacy te hebben. Zo hadden ook Jasperina en ik weer een beetje privacy. Haha.
1 augustus, we openen de maand met Club Nau en Sushi. Hoewel we het steeds minder gezellig vinden worden. Ze hebben genoeg klandizie en je wordt niet meer erkent als vaste gast.5 augustus, de achterkant bijna klaar met instaleren van de kozijnen.6 augustus eten bij Lusana, en naar de Olympische spelen kijken naar Esmee Bobner (Zwitserland).9 augustus onze badkamer, hoewel we niet de douche zo willen, komt hij er eerst verkeerd in. Portugese regels.10 Augustus dagje strand bij Salema.10 augustus eten bij Gaspacho & Migas in Lagoa10 augustus ook dit mooie koppel at bij Gaspacho & MIgas in Lagoa. Een aanrader.11 augustus voorkant huis met de ramen erin.11 augustus zicht op het zwembad. Heel veel betonwerk in deze bouw.11 augustus, we moesten Ricardo frikandellen, kroketten en meer nederlandse snacks laten eten. 14 augustus, mooie foto’s bij maanlicht. Het diner viel in het water en we eindigden bij McDonald’s.17 augustus ook Ancora mocht niet ontbreken op ons lijstje van favouriete restaurants.18 augustus, we hebben op Faro, omdat we er toch waren om Ricardo uit te zwaaien, bij ALLE vliegtuigmaatschappijen onze verschillende koffers gepast. ALLEEN bij Transavia past de koffer niet en blijft steken op het handvat. Dus mag hij tegenwoordig (in Nederland) niet meer in de cabine. Het personeel in Faro was helemaal verbaasd en vertelde dat wij er zo door mochten met deze koffer. 18 augustus, bizar maar zelf bij Ryan air mag mijn koffer mee.24 augustus, de ouwetje spelen met de zelfontspanner. Maar ze kunnen beter in de sportschool gaan spelen. Oh ja dit was Aljezur.25 augustus voorkant huis26 augustus we kunnen er een klap op geven. Amber is officieel geslaagd. Poeh wat zijn we trots en wat waren we blij dat we het met haar konden vieren! Amber is hier zo mooi. De emotie is van haar gezicht te lezen. Fotografie is mooi!27 augustus wij nemen waarschijnlijk bouwen in Portugal te letterlijk, maar we wilde ook gewoon ons gelijk hebben om te laten zien dat het kan. Leuk maar soort van tevergeefs, omdat ze eerst gaan bouwen zoals zij willen en dan pas naar ons luisteren. Frustrerend en onbegrijpelijk.30 augustus, als je in ons appartement logeert is dit een soort ritueel. 30 augustus, als je slaagt moet je bij NuMa eten!31 augustus vliegen we naar Rotterdam om daarna naar Schiphol te gaan om weer naar Griekenland te vliegen. Konden we nog even een schop tegen de deur geven in Brielle.31 augustus een tussenstop van echt maar een paar uur. Maar wel even het verfwerk op de foto gezet. Ziet er mooi uit!31 augustus vliegen we in de avond naar Athene om daar een nachtje te slapen voordat we naar Naxos zouden gaan voor een korte niet Portugese vakantie.
mijn Yeti! Tsja het klinkt raar, maar het begint nu zelfs zo te voelen. Na maanden wachten kunnen we weer met onze Yeti op pad. 15 september mochten we voor de keuring naar Loulé. Dat is een onderdeel van het proces om je auto op Portugees kenteken te krijgen. Daarna kan het in twee weken geregeld zijn…
Ja “kan”. Niet bij ons. Hoewel ze bij de BMW er niet om vroegen, vroegen ze het nu wel. Onze trouwakte! Waarom? Geen idee. Maar de vraag kwam binnen op zondag 17 september toen we in Nederland waren. Een kopie akte heb ik, maar die zit in een map in Portugal. Eerst geprobeerd met de documenten waaruit blijkt dat Jasperina echt mijn vrouw is. Niet goed genoeg dus. Om het process niet twee weken uit te stellen heb ik Brielle direct een nieuwe aangevraagd. Zaterdag 23, nu woensdag 27 dacht ik “hé niets ontvangen, maar wel betaald”.
Ik denk dat het duidelijk is dat ik het document in Brielle wilde ontvangen?
Nou daar gaan we dan. De paarse krokodil van de Gemeente Voorne aan Zee! Na een uur een mevrouw van Burgerzaken aan de lijn. “Jaaa, effe kijken, ja, ja die is opgestuurd naar Portugal 🇵🇹 “. Uuuh maar mevrouw er staat twee keer in de aanvraag om het NIET op te sturen naar Portugal!!! “Ja, maar dat zijn wij verplicht hè!” Nee mevrouw u bent dat niet verplicht. “Nou u hoeft niet zo tekeer gaan hoor, want zo gaan we niet verder” Maar als ik twee keer aangeef om het niet op te sturen, dan kunt u toch met mij bellen? “Zo werkt dat niet” ok, dus waarom staat er dan een commentaar veld bij de aanvraag? Of zelfs bij de reden waarom ik het nodig heb?
Nou dat duurde lang en heb uitgelegd dat ik het nu wil hebben en desnoods wel kwam halen. Dat was goed. Oh nou dan loop ik even naar het stadskantoor…. NEE alleen in Hellevoetsluis te krijgen. Maar ik heb geen auto. “Maar we zijn ook morgenavond open” Maar dan heb ik nog steeds geen auto… Maar goed ik probeer dan wel wat te regelen en kom ik morgenochtend. “Nee dat kan niet dan hebben we cursus”
Nadat ik vier keer van mijn stoel ben gevallen en mijzelf tot rust heb gemaand, vroeg ik en nu? “U mag morgenochtend tussen 8:00 en 8:30 komen. U hoeft geen nummertje te trekken en kunt zeggen dat u een afspraak heeft met Burgerzaken om iets af te halen.”
Dus de volgende ochtend vol goede moed om 8:15 in Hellevoetsluis. Portugese toestanden, lege hal met een dame die eerst een intake wilde doen. Maar ik moest zeggen dat al een afspraak had en mocht doorlopen naar Burgerzaken. Op Burgerzaken vier dames heel druk op en neer aan het lopen en al snel begreep ik dat mijn document nog niet klaar was. “Ja snap het ook niet waarom ze het gisteren niet even hebben gemaakt, gaat u maar even zitten” Het was snel duidelijk dat de printer niet mee werkte, het logo niet printte, etc.
Maar uiteindelijk het felbegeerde document mee naar Brielle genomen, gescand en direct opgestuurd (digitaal). Nu kijken hoe lang het duurt totdat we de kentekenplaten kunnen wisselen.
Misschien dat we nog voor onze trouwdag de Yeti op Portugees kenteken hebben!
Niet alles is altijd rozengeur en maneschijn. Volgens mij heb ik het al eens eerder geschreven, de gemiddelde Nederlander denkt dat verhuizen en je vestigen in het buitenland heel makkelijk is. Het is niet hetzelfde als dat menig Expat wellicht heeft ervaren dat er van alles voor je wordt geregeld. Nee je moet overal zelf achteraan. De ervaring heb ik al eens gehad in Zwitserland. Daar waar in Zwitserland misschien alles nog beter is geregeld als in Nederland, zo zijn er waarschijnlijk meer landen in Europa waar het allemaal wat minder, of laat ik zeggen anders, is.
Sinds mei/juni zijn Jasperina en ik werkelijk dagelijks bezig met het formaliseren van ons verblijf in Portugal. Ja en dat duurt dus nu al maanden. Stapje voor stapje, loketje voor loketje. Wachten, heel veel wachten. Gewoon een simpel voorbeeld, de vriesla hadden wij stukgemaakt en als goede huurder wilde wij een nieuwe bestellen bij de lokale BCC/Expert. Hier in Portugal de Worten. Om 10:00 gaat de winkel open. Als echte Nederlander sta je er dus om 09:50 voor de deur. Maar niet alleen. Er staan al tientallen Portugezen. Wij in onze onschuld denken dan dat er wel een soort van sale zal zijn met een geweldige aanbieding.
Nee hoor de meesten van die mensen, wilden net als ons hun ding doen bij de service balie. Gelukkig weten jullie dat wij best wel snelle en grote stappen maken, dus waren we snel bij de balie, niet als eersten. Volgens mij waren we nummer drie. Een uur later waren we aan de beurt, ik had in de tussentijd een nieuwe Dyson ventilator gekocht voor Victor. Nadat we aan de beurt waren was er nog een uur verstreken, alleen maar om een nieuwe vriesla te bestellen. Maar die andere 10 mensen achter ons, stonden dus al dik twee uur met een bonnetje in de hand om ook verder geholpen te worden. Als je dat soort wachten niet kan opbrengen, ga niet wonen in Portugal. Als je denkt, maar dat bestel je toch even on-line. Helaas bedrogen komen uit. En mocht het eventueel online lukken dan is het leveren het volgende probleem, maar daar kom ik in dit verhaal ook nog op terug.
Onze eerste rit naar Portugal was eind mei (met Jasperina’s verjaardag). 2500 kilometer met twee auto’s en een aanhanger. De tweede rit was op 16 juni (papa’s verjaardag), dat was alleen met de Skoda en aanhanger, want de BMW hadden we in Portugal achtergelaten. Na de eerste rit vonden we al dat de Skoda een raar motorgeluid maakte. Wel bij garage geweest, maar we hoefden ons geen zorgen te maken. Afijn 7500 kilometer verder hadden we toch wel een aanslag op onze Yeti op leeftijd gepleegd. In de laatste week van juni waren de geluiden van de motor dusdanig, dat we het niet vertrouwden. Toen mama bij ons was startte de Yeti steeds moeilijker, totdat we dachten het gaat niet langer. We kwamen op een punt dat het starten soms vijf minuten duurde voordat hij aansloeg. Dus de Yeti voor de deur bij de Skoda dealer in Portimão gezet. De volgende dag bij het openen van de garage naar de dealer. “Nee dit is alleen de showroom, reparaties doen we centraal met Ford, Skoda, Seat, Audi etc” Ergens anders dus. Nou maar proberen te starten. Nu duurde het nog langer en het geluid was nog intenser. Dus we gaan rijden, maar ik zet de motor niet meer uit anders kunnen we helemaal niet meer rijden. Mams in de auto geparkeerd en op naar het reparatiecentrum.
“Hallo Skoda mijnheer, ik ben een trouwe Skodarijder en ik denk als ik de motor uitzet dat hij niet start.”Die mijnheer kreeg ik pas te spreken na een half uur wachten. DE SKODA mijnheer: “Geen tijd nu, kom maar over een week of 4” Ik: “Ja maar als ik de motor uitzet kan ik niet meer rijden, heeft u een vervangende auto?” Skoda mijnheer: “Dan moet u naar een verhuurbedrijf”. Mmmmm, ok mijn bloed kookt nu en moeders zit geduldig in de airco gekoelde Skoda Yeti te wachten.
Gelukkig had ik via google nog naar andere garages gezocht en wist dat er ook een Bosch garage zou zijn (net zoals garage Van Eendenburg). Dus daarheen en ook daar, motor laten draaien, en daar volgens mij zelf 45 minuten gewcht. “Nou, mijnheer de eerste plek die we hebben is 10 juli” Nou ja dat is binnen twee weken en niet 4 weken. Maar hebben jullie dan vervangend vervoer? “Nee dan moet u naar een verhuurbedrijf”
Victor en Madeleine zouden komen, mama was er en daarna Niels, Amber en Madelief. Die passen niet in de BMW. Dus huren was een noodzaak. Tevens kon ik de Skoda niet achterlaten bij de garage, want het hele veld stond vol. Hoe moet dat dan? “Mijnheer dan moet u hem of 10 juli naar ons laten slepen…”WTF! Ik begon radeloos te zijn. Maar ik was in Portugal wel lid geworden van de Portugese ANWB (ACP). Dus ik dacht die maar bellen, nog steeds met draaiende motor. Leuk een voice menu in het Portugees! Ik dus maar op een willekeur aantal toetsten drukken, en ja een dame in het Portugees, maar die sprak geen Engels. Toen maar opgehangen en de routine opnieuw gedaan, maar toen wel iemand die Engels sprak. “Nee mijnheer geen probleem, wanneer wilt u een sleepauto, hoe laat en waarheen” Ik uitgelegd en daarna op pad voor een huurauto. Hertz zat vlakbij. “Twee weken, geen probleem, vijftienhonderd euro.” Ik denk er nog even over na.
Wij naar huis, de Yeti geparkeerd in de wetenschap dat op 10 juli er iemand de auto komt ophalen. Toen maar op de fiets de volgende dag naar SIXT en gevraagd wat het zou kosten. Zevenhonderd euro. Dat leek er meer op en die maar geboekt en konden een VOLKSWAGEN Taigo rijden voor twee weken. En op 10 juli stond er een auto sharp op 8:30 voor de deur en daar ging de Yeti. Wij erachteraan met de BMW. Toen begon het wachten, wat zou de diagnose zijn?
Een aantal dagen later had de Boschgarage nog steeds niet gebeld, dus wij erheen. Ja we hebben geconstateerd iets in de versnellingsbak. Hij hoeft niet helemaal uit elkaar, maar de parts moeten wel uit Duitland komen. “Oh hebben ze in Portugal dan geen voorraden?” Nee, zo werkt dat niet. Ja en het duurt denk ik wel 14 dagen… Nou ja dat is rond 1 augustus en dan moeten we alles voorlopig met de BMW doen. Niet, leuk, want Portugezen en toeristen zijn niet zo netjes met parkeren en deuren openen. Maar ja. Hierna volgenden dagen, weken, dat ik of de garage probeerde te bellen en meestal ik samen met Jas op de fiets even langsgingen. “Ja het is er bijna”. Rond 1 augustus begonnen we onze toon iets aan te passen en probeerden we uit te leggen dat iets bestellen in 2023 toch niet weken hoeft te duren.
Die wijsheid verzonnen we niet. Zo hadden we nieuwe fietsen gekocht en daar moesten we ook op spulletjes wachten, die uit Duitsland moesten komen, maar die waren er binnen drie dagen. Nu gaan we richting 20 augustus en nog steeds wachten we. Ik had al eens eerder gevraagd of ik niet de onderdelen zelf in Nederland kon bestellen en dan kon iemand die wel in zijn koffer meenemen. Maar nee dat mocht niet ivm garantie. Het moet via de Skoda gaan in Duitsland. Maar ik begon het een beetje zat te worden, want we kwamen weer tijdens onze vele bezoekjes bij de garage, waar de beste man ons het slechte nieuws wilde vertellen. “Tsja er is 1 onderdeel, dat is er niet en gaat zeker 14 dagen duren” Ik geloof dat van binnen ik ontplofde, van buiten er licht natte ogen het duidelijk maakte dat we het niet begrepen. Ik vroeg mag ik alsjeblieft bij een Nederlandse Boschgarage het onderdeel bestellen? Nou dat mocht.
Best wel blij ik Edwin en Petra geappt. Was te leveren, binnen een dag zou het in Brielle zijn! Yeah! Dat was ook zo. Dinsdag 29 augustus in Brielle. Jeetje was waren we blij! Nou hoppa met de DHL op woensdag de 30e en de DHL app zei het komt op de 31e bij u aan! Nou we konden onze ogen niet geloven. En inderdaad de euforie was te snel. Op vrijdag morgen, het was nu 1 september werd ik wakker en ik las in de DHL app, dat het pakje wegens beschadiging terug naar Edwin en Petra ging! Hoe dan? Hoe kon zo’n klein pakje beschadigen dat het niet verder kon worden verstuurd?
Het bewuste tandwiel
Deze vrijdag de 1e gaan we niet snel vergeten. Wat er zich in de afgelopen weken ook heeft afgespeeld is het “what if scenario” Wat als de Skoda niet op tijd klaar is en we moeten spullen verhuizen. De BMW heeft geen trekhaak. Officieel is de Skoda 1300 kg en is het geremd gewicht v an de aanhanger 1350kg. En dat betekent zeker in Portugal dat je een rijbewijs E moet hebben (ook in Nederland hoor). Dus om uiteindelijk een trekhaak onder de BMW te hebben is misschien wel beter. Had ik hem maar al in NL eronder gezet….
Weet je nog toen je begon dit stuk te lezen over het wachten…. Nou ook daar dus. Voordat ik een prijs had hoeveel een trekhaak onder de BMW zou kosten, waren we al drie bezoeken (allemaal na mijn werktijd) kwijt met een gemiddelde wachttijd van drie uur. Maar ook om een afspraak te maken om eventueel een trekhaak te mogen bestellen, dan moeten we eerst in het BMW system van de garage staan (maar ik ben toch lid van het Europese netwerk van BMW?). Nee u moet morgen langskomen om u in te schrijven. “ja maar ik ben er nu toch en ik zie toevallig dat er geen andere klanten achter mij zijn”. Zo werkt dat niet. Jasperina en ik besloten om niet de showroom te verlaten voordat we in het systeem stonden. Dus zo geschiedde het.
Maar eerst wachten op een offerte, die krijgt u per mail, morgen. “Kan niet nu?” Nee, chef werkplaats moet ernaar kijken, en alle onderdelen moeten uit Duitsland komen. Ha, die hebben we eerder gehoord! Ok, wachten dan maar weer. In de tussentijd hebben wij alle weken met de BMW ons verplaats. En nu net de laatste dagen van Augustus ging het lampje branden “olie bijvullen, minimaal 1 liter”. Normaal zou ik langs BMW rijden, maar met de kennis van de afgelopen dagen. Ik doe het zelf. Een paar keer vergeten, maar op een gegeven moment in de haast van weggaan. O ja die olie bijvullen!! Onze garage beneden in het gebouw is niet zou, fijn. Krap en donker. Tijdens het “o ja” moment had ik niet mijn bril. Maar met een trechter en met Jasperina samen die kon bijschijnen moest het wel lukken. Getracht nog in de handleiding te kijken of er speciale instructies zijn. Niet echt. Dus vullen maar, een liter lukte niet. Dus klaar. Rijden en geen melding.
Na een ritje rijden, weer het lampje branden. Dus de volgende ochtend weer vullen, maar veel erbij lukte niet. Donderdag de 31e naar Silves geweest en tijdens terugrijden weer het lampje branden. Ik zei tegen Jasperina, ik vul hem morgen bij, maar dan ga ik toch langs de garage, die trekhaak regelen en dan vraag ik het gelijk van die olie. Dus de volgende ochtend weer proberen erbij te gooien, maar lukte niet.
Deze ochtend, is dus 1 september, de ochtend dat DHL ons verraste. Voordat we naar de garage gingen (ik wilde om 09:00) even met DHL bellen om te zorgen dat het pakketje niet terug moet, maar door moet. Plak het maar, verklaar wat de beschadiging is? Heeft de douane het opengemaakt en is dit de beschadiging. Vier telefoontjes en twee uur later naar de BMW garage.
Bij de BMW bevestigd dat we een trekhaak wilde, bestellen in Duitsland duurt zo’n twee weken. Dus hebben we nu een afspraak voor 3 oktober om de trekhaak te installeren. Het was inmiddels 12 uur. “o ja, kunnen jullie effe naar mijn olie kijken?” Ja wacht even, dan roep ik chef werkplaats. Dertig minuten later kwam de chef. Hij spreekt geen Engels dus de dame die onze afspraak maakte als tolk mee. Motorkap open en laten zien dat ik er niet meer olie in kreeg. Terwijl ik het zei, zag ik de chef zijn gezicht, maar ik zag nu zelf ook bij daglicht dat mijn olie niet in het juiste gaatje was gegaan. Het was in mijn koelsystem gegaan. “DAT IS NIET BEST”. We denken dat u de auto hier moet laten staan.
Voor het eerst sinds weken, was dit een moment van het huilen staat nader bij dan het lachen. Nee ik moest huilen. Ik moest even naar het toilet. Te veel emoties en dingen die ons bezig hielden lieten iets in mij knappen. “Woont u dichtbij, vroeg de dame?” In het kort was dat nee, maar ook duidelijk gemaakt dat we vervangend vervoer nodig hebben. Dan moesten we een auto huren, maar dat konden ze regelen. Dus dat regelen duurde weer een uur.
In het kort het systeem moet gespoeld worden, en kost een paar centen en waarschijnlijk een paar dagen. Aan het einde van de dag mailde ook de makelaar nog. Plots moeten we nu allerlei documenten vanuit het Nederlands naar het Portugees laten vertalen door een beëdigd vertaler (kost ook weer een paar centen). Dus dat kan er ook nog wel bij. Wat ons wel bezighoudt, is dit uniek wat we meemaken of niet? Wij denken van niet omdat we al genoeg mensen hebben gesproken met soortgelijke bijzondere verhalen.
Wachten, wachten op onderdelen, op een reparatie, een bevestiging, documenten, post. En ik heb nog niet verteld dat we inmiddels wachten op een stroomaansluiting in ons nieuwe appartement. Maar ik vind dat ik nu genoeg heb geschreven.
Soms is het leven niet zo fijn niks geen rozengeur en maneschijn Alleen maar leed en pijn kon het maar anders zijn
toch leef ik met plezier en geniet op mijn manier met hindernissen en obstakels hoogtepunten en mirakels
Het leven maak ik fijn zonder moeten en haasten met klanken en woorden en warme akkoorden
Ik heb het al een paar keer genoemd en het is een pijnlijk onderwerp. De garage.
Toen we hierheen gingen wisten we dat we in het gebouw twee garage plekken zouden hebben. En achteraf is het hard nodig, want parkeren in de avond is een ware nachtmerrie. Wat we niet wisten, is dat de garage echt heeeeel krap is.
Met de Yeti gaat het nog redelijk maar zonder camera’s en piepjes ben ik, als toch wel ervaren rijder, behoorlijk onzeker. Toen kwam er een ochtend, ik had de BMW net gewassen, lekker schoon. Ik reed de garage in en draaide de eerste hoek om, maar toen was er een buurman net bezig met het verlaten van de garage. Normaal vertrouw ik op mijn piepjes en spiegels. Maar …. De buurman stond naar mij te kijken en wuifde “ja kom maar….” Totdat ik krggggg hoorde, te laat dus en ja uiteindelijk mijn eigen schuld.
Oh wat was ik boos. Toch het meest boos op mijzelf. Dat gaat direct in je hoofd zitten. Dus gelijk op zoek naar een reparatie bedrijf. En gevonden. Tsja wel even een paar weekjes wachten voordat er actie komt en dan €560 ex BTW armer. Pijn!
De schade achter bij de passagiers kant.
Misschien snappen jullie nu dat bij onze criteria voor een volgende woning een goed toegankelijke garage bovenaan ons wensenlijstje stond.
Hoe uiteindelijk alles netjes geparkeerd staat.
De zevende augustus de auto gebracht en de tiende augustus konden we de BMW weer ophalen. Het is echt in Portugal niet de moeite waard een mooie auto te hebben. Weer een les geleerd.