Het heeft even geduurd dat er weer een verhaaltje op de site kwam. Maar is dan ook een hoop gebeurd. De strakke planning had tot gevolg dat er nauwelijks tijd is geweest om maar ook een letter te typen. Het is nog een wonder dat ik het nog op een rijtje heb.
Op 27 augustus was het de grote dag waarbij alle belangrijke transacties plaatsvonden. Oostvoorne verkocht, Geuzenstraat gekocht. Voor de duidelijkheid: We hebben de M.H. Trompstraat als een tijdelijk onderkomen, omdat er op de Geuzenstraat nog wat verbouwingen gepland staan. Wij moeten onze slaapkamer, mijn werkplek nog maken, de keuken wordt drastisch verbouwd en de tuin heeft ook een aanpak nodig. Dit heeft in de tussentijd bij de gemeente Brielle al tot verwarring geleid. Als wij op de Geuzenstraat woont, waar woont je moeder dan?
Op 28 augustus gingen Jasperina en ik een weekje naar Griekenland om daar werkelijk bij te komen. We zijn op het eiland Skyros geweest waar een collega van mij een soort van hotel heeft (drie suites). Een bijzondere plek waar wij uiteindelijk begrepen de rijksten der aarde regelmatig logeren om even tot rust te komen (wij sliepen naast een miljonair die ooit een stukje software aan IBM had verkocht en een miljardair uit Ierland die onder andere alle McDonalds restaurants in Ierland onder andere bezit. De week ervoor was de CEO van Coca Cola er, etc). Tot rust komen is zeker gelukt en de echte Griekse keuken proeven zo ook.
Na Griekenland waren we eigenlijk maar 4 dagen thuis om vervolgens naar Portugal te gaan. Op het programma stond de overdracht van onze grond, praten met de architect en praten met een Nederlandse aannemer. Daarnaast wilde we ook hier nog wat rust vinden en wilde een weekje met moeders doorbrengen want die had ook een drukke tijd achter de rug en heeft sinds kort weer meerdere inwoners in huis. Ik zal proberen een korte samenvatting geven over ons verblijf in Ferragudo.
Op zaterdag kwamen we aan op Faro, bij aankomst in Ferragudo zijn we gelijk naar het strand gegaan om te lunchen bij de Kalu bar. Daarna boodschapjes gedaan. Zondag een rustdag gehouden en natuurlijk even bij onze grond staan kijken. Het is zo onrealistisch om te geloven dat we er ooit een huis op hebben staan. Als ik het nu zo opschrijf bekruipt mij het gevoel weer. Eigenlijk wil je dat er morgen een groep werklui staan die beginnen met iets. Gewoon iets om het onrealistische weg te halen.
Maandag 13 september ik ben 55 jaar. Vandaag tevens de dag dat we formeel grondeigenaren worden. Na een ontbijt met cadeautjes van Jasperina en Amber zijn we enigzins zenuwachtig naar Aljezur gereden via de bergen/Monchique. Dat “The Deed” in Aljezur plaatsvond is nog steeds voor mij een teken van boven. Aljezur waar pa graag kwam, maar ook waar hij op zijn laatste vakantie nog over het strand werd gereden, de zee kon voelen en waar hij ook deels in 2015 is uitgestrooid. Denk nu niet dat er maar 1 notaris in de hele Algarve zit en ook nog in Aljezur. Maar goed wij, de verkopers, de makelaar en onze advocaat moesten allemaal afreizen naar Aljezur. De verkoper (onze architect, de burgemeester van Ferragudo) en zijn vrouw waren ook daar en moesten met zijn allen bij de notaris rond de tafel, alwaar de akte eerst in het Portugees werd voorgelezen en daarna door onze advocaat ook nog in het Engels. Hierna volgde het tekenen. Zo grappig om te zien hoe blij de burgemeester met een gratis pen kon zijn.
Hierna volgde een grappige conversatie in het Portugees. Of het nu traditie is of niet, maar Luis (de burgemeester) wilde perse met ons gaan lunchen in Aljezur, maar er moest een vertaler bij. Dus werd onze advocaat gesommeerd om ook mee te gaan, hoewel hij echt vertelde dat hij nog andere afspraken had. Uiteindelijk zaten we 50 meter verder in een heel leuk restaurant met zijn zevenen. Ook de makelaar ging mee (had ik al gezegd dat de makelaar Bruno Boto ook aannemer is 🙂 ). Het was een zeer vermakelijke lunch, wij hadden voor iedereen nog wat Brielse cadeautjes meegenomen, hier waren ze natuurlijk heel blij mee en resulteerde dat wij nog een keer moesten langskomen bij Luis om zijn zelfgemaakte Modroho in ontvangst te nemen.
Na de lunch zijn Jasperina en ik nog even naar Monte Clérigo gereden en even op de rots gezeten om alles te laten bezinken. Alles bij elkaar was het best een opeenstapeling van emoties. ‘s-Avonds zijn we in Burgau gaan eten bij ons favoriete restaurant Encora. Ook hier ben ik nog een keer in het zonnetje gezet en heeft iedereen in het restaurant uit volle borst “Happy Birthday” gezongen..
Dinsdag 14 september, we hadden een afspraak met Bank Santander. Op zich een leuk gesprek en een bankrekening openen is een 1-2-3 rekening. Heel makkelijk, alleen moesten we aan het einde bij stap drie wel een verplichte verzekering afsluiten. Maakt niet uit wat voor verzekering. Nou daar konden we niet intrappen en hebben verteld dat we wel een keer terugkomen als we iets te verzekeren hebben. Uiteindelijk zijn we in Carvoeiro uitgekomen en een stop op de bonnefooi gemaakt bij de Millennium bank. Jasperina dacht dat het wel een goed idee was om in Carvoeiro te stoppen omdat er sowieso veel Engelsen zitten. En ze had gelijk. Hoewel we hier ook het bureaucratische Portugal ontdekken is het bij de banken precies eender. Dit is het land waarbij alle aankopen boven €3000 niet gepind kunnen worden, je moet een cheque uitschrijven. Ja dat wordt nog wat.
Woensdagmorgen werden we gebeld, we waren goedgekeurd om een bankrekening te openen. Dus hup weer naar Carvoeiro. En daar weer twee uur handtekeningen op 40 documenten zetten. Toen we terug waren zijn we naar Praia Grande gegaan, maar toen ik net een half uurtje lag belde Luis. Hij was wel geïnteresseerd om de tekenklus zwart te doen… Dus ik mocht de eerste termijn betaling wel even langsbrengen. Dus hup het dorp in en de pinautomaat leegtrekken. We zijn aan het einde van de dag in Lagoa nog tegels gaan kijken. Gewoon om een idee te krijgen dat als een aannemer een stelpost voor een vloer leggen incl tegels maakt dit echt klopt en of we dan ook werkelijk tegels naar keuze kunnen kiezen. NIETS is minder waar ik zou bijna een handel in tegels op gaan zetten. Voor werkelijk €10 per vierkante meter kun je de mooiste tegels uitzoeken en wil je gek doen hou rekening met €25 m2. In de avond zijn we naar Restaurant Solar Farelo geweest. Het was heerlijk en de zaak was afgeladen. We kregen een mooie fles huiswijn mee. Ik kan nu schrijven dat hij heerlijk was!
Donderdag beloofde een heel warme dag te worden, dus besloten we naar Aljezur te gaan en dat was een goede beslissing. We hebben heerlijk op het strand gelegen en op de terugweg een kippetje in de bergen gegeten.
Vrijdag hadden we een afspraak staan met Alex van Modern Build. Alex is een Nederlander die al meer dan 15 jaar in Portugal woont. Oorspronkelijk geëmigreerd om in de tuinbouw te gaan, maar dat pakte niet goed uit, zo ook zijn relatie niet en is terecht gekomen in de aannemerij, maar wel op een niet zo’n conventionele manier zoals men in Portugal gewend is. Hij werkt met staalbouw en heel veel isolatie. Iets wat mee aansprak en wilde er meer van weten. Ik geloof dat de toekomst moet liggen in goed isoleren, zonne-energie en warmtepompen om te koelen en te verwarmen. Ik ga hier ook nog eens met mijn grote neef over praten. Ik zal hier een berg met foto’s plaatsen omdat Jasperina en ik erg onder de indruk waren van de kwaliteit en manier hoe er gebouwd werd.
Na Porches zijn we gewoon een stukje gaan rijden. Eigenlijk had ik het idee om via de bergen richting Loule te rijden en dan daar de Ikea bezoeken (men heeft het over Ikea Loule). Uiteindelijk kwamen we bij de Ikea uit, maar het lag toch dichter bij Faro dan Loule. Uiteindelijk willen we in ons huis waarschijnlijk een Ikea kitchenette en woonkeuken. Eigenlijk vanwege garantie en het internationale karakter, maar wie weet als het zover is dat we nog van gedachten veranderen. Nu bleek naast de Ikea een enorme shopping mall EN Outlet te zitten. Dus ja er gebeurde wat vaak bij ons gebeurd…..
Zaterdag 18 september hebben we in de ochtend afgesproken met onze toekomstige buren David en Gaye. Een Engels echtpaar die er sinds 2019 permanent wonen (als je voor onze grond staat aan de linkerkant). David is vroeg met pensioen gegaan. Het mooie is dat David zijn werk eigenlijk opzichter was bij diverse bouwprojecten. Hij is een enorm Pietje precies. Hij bood direct aan om tijdens de bouw een oogje in het zeil te houden en foto’s te maken en wilde zelfs voor ons een camera ophangen. Geweldig! David is niet onbekend in Portugal zijn moeder woonde 20 jaar in Silves en hij spreek een woordje Portugees. Een leuk echtpaar, dus fijn om als buren te hebben. Wij zijn volgens mij in de middag nog even naar het strand geweest om daarna in de avond ma van het vliegveld te halen. Hoewel de vlucht vertraagd was, zaten we om elf uur ‘s-avond lekker bij Farragood te eten. Zo begin je een vakantie, he ma?
De rest van de week was echt een week vakantie, we hebben diverse stranden gezien, de bekende restaurants bezocht en zelfs nog een keer met ma naar de outlet geweest. En uiteindelijk nog een koffer moeten kopen…..
Uiteindelijk zijn we weer op zondag 26 september naar huis gevlogen nadat we het huis van Sander een sopje hadden gegeven en nog even aan het zwembad bij Oasis hadden gelegen. Twee leuke weken om op terug te kijken.
Geef een reactie