Ook hier worden de dagen korter, temperaturen lager, maar geloof ons. Uit de wind in de zon scoren we nog steeds moment van 29 graden. En dat is lekker.
Ik heb deze maand weer een afspraak met mijn arts en mijn bewegingsvrijheid is zeker verbeterd, maar niet optimaal. Dus heb ik zowieso to begin februari nog steeds fysiotherapie, maar gaan we waarschijnlijk toch nog een injectie in mijn schouder zetten om te kijken of er nog ruimte te maken is om verder te bewegen.
Ook was het in november moeilijk om dan niet in Nederland te zijn. Natuurlijk omdat we de intocht van Sinterklaas missen, maar het was meer om mijn broer Martijn even te steunen. Zijn Schoonmoeder, de moeder van Rob, wilde niet meer verder met haar leven. En dat zijn moeilijke momenten. Martijn heeft al het hele jaar te maken gehad van vervelende momenten en als dit dan ook nog eens gebeurd dan loop je tegen muren op en vindt je het leven oneerlijk. Wanner stopt de ellende. 11 november stopte Martijn zijn schoonmoeder met leven. Een dapper besluit van haar, maar niet leuk voor haar familie en Martijn. Ik had op zo moment alleen mijn broer even willen vasthouden.
Verder was het de maand waar Portugal zich voorbereid op de kerst en waar wij ons dan ook bij aansluiten en die traditie volgen.
2 november Jasperina was in Nederland. Hier waren ze met de afwerking van de parkeerplaats bezig. Je ziet het badhuis moet nog een dat, palen moeten gestort worden. 2 november alles in de steigers om de isolatie aan te brengen. Als de isolatie erop zit, komt daar weer een stuuklaag overheen. Die isolatie moet de kou EN warmte buiten houden. Ook op de platte dak liggen isolatieplaten.4 november voordat het er echt uitziet zijn er wel een aantal fases nodig.7 november zoek de verschillen. De een zonder realistische sneeuw en de ander met.8 november we hebben een Chinees gevonden die gerechten serveert die in de buurt komen van Lotus, maar “de Nederlandse Chinees” bestaat niet. Een aanrader hier zijn de wraps met gegrilde eend.9 november de douchhoek ligt vast. Terwijl we hadden afgesproken dat hij los zou blijven liggen. Niet dus. We zien het wel.9 november nu met Sander, Peter en Paula bij NuMa gegeten en blij verrast met een andere Negra Mole.16 november de kerst in Portugal nadert en nu tijd om het te laten sneeuwen. Afplakken en sneeuwen maar.17 november we kunnen gaan genieten van de kleine details. Ijspegeltjes hebben echt een realistich effect. 17november er kan ook worden geskied. 17 november de kerstmarkt is gezellig. Een drankje, Sneeuwballen gooien, het kan allemaal.17 november een bewolkte dag thuis, maar op de weerradar zag ik zon bij Aljezur, dus daar gewandeld en het was uiteindelijk bloedheet. We liepen in t-shirt en ik weet dat Martijn en Petra nog belden voor het 06 nummer van Kathy van Breeze. Zie ginds komt de stoomboot!23 november die stapel moet een keuken worden.23 november de trap is er gedeeltelijk in. Mooi marmer, maar dat rare spul op de treden is vreemd, maar zal wel horen zo in de bouw.23 november vanuit de hoek naar ons huis gezien. Je wordt steeds nieuwsgieriger naar het eindresultaat.23 november. Ik denk dat het voor de buitenstaander moelijk is om te zien wat is er nu anders dan die andere foto. Hier zien we dat er nu om het zwembad heem beton is gegoten, de muren bij de trapjes, buren staan er. De vloer in het zwembad is gestort. Er gaan echt inmense hoeveelheden beton doorheen. De volgende stappen zullen het stuken van de muren zijn, de parkeerplaats aanleggen en werken aan de details.24 november voor Sinterklaas!!! De boom staat, we volgen wel de Portugezen, maar de Sint ontbreekt niet.30 november de keukenboer was bezig met de installatie. Toch gaat het allemaal anders als in Nederland, Maar het resultaat is straks hetzelfde.
Dat je 1 oktober nog in Nederland bent en je met mama haar verjaardag kan vieren is toch wel leuk. Op 2 oktober weer naar huis om dan ‘s-avonds weer uit eten te gaan is wel een beetje over de top. Maar dat kwam zo uit. Een speciale avond bij NuMa waar we voor waren uitgenodigd.
2 oktober werd er gekookt door vier chef koks en die avond een paar mooie foto momenten. Dit is de hele crew. Nog een leuk weetje. Amber heeft er ook nog een poosje gewerkt en waren gek op haar. Ze deed het fantastisch.2 oktober onze buurvrouw was ook mee.2 oktober Chef Joao Mourato, Chef Michael Muller, Chef Andreas Zika. De langste was van het wijnhuis, maar ben zijn naam kwijt.5 oktober op Alvor omdat het kan.6 oktober heel veel lijmen.
November komt eraan, maar er was een soort van ontspanning in dit project om zoiets te doen, wat in in Nederland niet kon. Het geeft een bepaalde rust. En wat veel mensen vergeten is dat zowel Jasperina en ik full time iedere werkdag gewoon werken. Gewoon werken is net als in Nederland ook soms met alle spanningen van dien en om dan je gedachte op nul te zetten is soms een strand niet genoeg.
10 oktober op het dakterras1 oktober 1990 wat een moei dag was dat toch!12 oktober het bruidspaar.12 oktober raad eens waar we dit gevierd hebben?13 oktober the day after. Wat die je dan. Touren door de Monchique en nieuwe restaurants ontdekken op advies van de fysiotherapeut.13 oktober een lesje cake bakken.
Natuurlijk is het niet alleen treintjes, het is ook een cake bakken en wandelen over de kliffen van de Algarve. Iets dat je in de zomer gewoon niet kunt doen en is echt heel erg leuk!
20 oktober stunning views zoals ze dat zeggen!20 oktober Blij met de stok!20 oktober het is echt heerlijk om hier te lopen.20 oktober na onze lekker wandeling bij Ponta da Piedade sardines gegeten.22 oktober met de juiste alcohol kunnen we al zelf lekkere Portugese worstjes bakken.25 oktober na het werk even naar Praia da Rocha gelopen, Lekker toch!26 oktober we weten nu hoe het laminaat eruit ziet. Mooi dus.26 oktober weer een inspectie, maar weten nu onze straatnaam. Nu nog het huisnummer?26 oktober hier wordt ik dan rustig van,
En dan kom je alweer aan het einde van de maand oktober. Die maand is voor ons voorbij gevlogen.
We beginnen september in Griekenland en wel in Athene.
In 2023 had ik een paar tickets naar Athene die we niet hadden benut, dus hadden we nog een tripje tegoed. We hadden toen al besloten dat het Naxos moest worden bij een complex dat werd gerund door een collega van mij en haar man. In een jaar gebeurd veel dus ook zo met mijn collega, ze scheidde van haar man. Beetje vervelend, maar de afspraak bleef staan. Om dit verhaal niet te lang te maken hou ik het kort. Wij dachten een 6 persoons appartement te krijgen, maar het was feitelijk voor 2. Wij hadden Petra en Edwin uitgenodigd om bij ons te onthaasten…. Hahaha Ook dat verhaal hou ik kort. Met best wel wat omwegen waren we uiteindelijk met elkaar op vakantie. Niet in hetzelfde appartement, niet met dezelfde vluchten. Maar goed wat hebben we in een kort weekje lekker kunnen genieten.
1 september ons appartement in Naxos met prive zwembad. Wat een luxe.1 september spelen met de zelfontspanner.2 september bij de tempel van Apollo met Edwin en Petra. Een mooi begin van een leuke vakantie.4 september lekker touren met Edwin en Petra. Wat een genot.4 september fantastische tochten met Edwin en Petra gemaakt.4 september mooie zonsondergang.4 september zemmen in de zee. Wat is dat water warm.8 september ook bootje varen vindt Jeroen leuk.8 september zwemmen in de grotten, bij een zeer geslaagde vaartocht. (was echt 8 september)8 september groepsfoto.
Na deze heerlijk week, weer terug in Portugal bij Amber en de dieren en dan wordt het snel 13 september en ben je plotseling 58 jaar. Nog twee jaar en je bent zestig Jeroen. Dat pshygologische getal is nu toch dichtbij. Toen we aan ons Portugese avontuur gingen denken was het Corona en was je nog maar 53 en leek alles nog ver weg te liggen dat je zestig zou zijn. En toch ben ik trots dat we de stap hebben genomen. Iedere dag zitten we nu nog op ons balkon, maar wel met een glimlach. Ja natuurlijk zou ik iederen hier willen hebben. Ik zou zo graag mijn vader dit willen laten zien. In Corona tijd was ook mijn moeder beter ter been en dacht je dat ze met gemak hierheen kon komen en nog een beetje kon wandelen. Maar de tijd corrigeert dit en maakt het anders. Maar anders is niet onmogelijk, met aanpassingen kun je er nog best iets van maken. En nu droom ik dat ons huis af is en mijn moeder aan de rand van het zwembad ligt op een ligbed. En met de rolator sjees je met gemak door de winkelcentra’s en shopping malls. Dus zetten we daarop in.
13 september tja.13 september 2024 – 1966 = 58 echt dat voel je niet, maar die cijfers zijn wel confronterend.13 september Verjaardagsdiner bij NuMa. Corvina gegeten.13 september mijn verjaardagscadeau een replica (digitaal) van de krokodil zoals Marklin hem maakte net na de oorlog.
Oorspronkelijk was het model van de Krokodil in H0 al in 1936 gepland en zou het onder artikelnummer CCS 700 op de markt worden gebracht. Maar het bleef – niet in de laatste plaats vanwege de omstandigheden toentertijd – bij een prototype. Dit prototype, dat sinds lang in het Märklineum te bewonderen is, was oorspronkelijk in een het archief van Märklin in de legendarische “Turmzimmer” opgeslagen. Replica van het eerste prototype van de Krokodil in spoor H0 dat Märklin in 1936 vervaardigde. Onderstel en opbouw van zinkdrukgietwerk. Beide draaistellen aangedreven door middel van blinde assen en koppelstangen. Aangezien het een replica van het originele prototype betreft, moet bij gebruik op de modelbaan gecontroleerd worden of het profiel van de vrije ruimte groot genoeg is! Rijrichtingsafhankelijke frontverlichting, ook analoog in bedrijf. Verende dakstroomafnemers zonder elektrische functie.
14 september De badkamer.14 september onze keuken, de eerste plavuizen liggen.14 september de achterzijde vordert nu met het zwembad.16 september een begin gemaakt van mijn kersttreinplank.19 september diner bij Ferragudo Terrace met onze buurvrouw Gabriella.23 september we blijven trouw idere dag na het werk trainen.22 september touren lang Silves en de stuwdam.26 september Kopenhagen voor mijn werk. Moest daar een presentatie voor een grote groep klanten doen.29 september fantastich weekend met de Lionsclub Voorne Putten gehad. De moeite waard om voor naar Nederland te komen.29 september vroeg verjaardagsdiner voor mama bij de Hoecksack.
In augustus moesten wij weer aan de arbeid. Amber haar Ricardo zou een paar weken komen en zou ons weer goed bezighouden met de mooiste plekjes te laten zien en proeven. Gelukkig kon Amber er ook met onze auto erop uit om lekker met Ricardo te genieten. Om niet constant op onze lip te zitten hadden ze ook nog een appartement voor een weekje gehuurd om een beetje privacy te hebben. Zo hadden ook Jasperina en ik weer een beetje privacy. Haha.
1 augustus, we openen de maand met Club Nau en Sushi. Hoewel we het steeds minder gezellig vinden worden. Ze hebben genoeg klandizie en je wordt niet meer erkent als vaste gast.5 augustus, de achterkant bijna klaar met instaleren van de kozijnen.6 augustus eten bij Lusana, en naar de Olympische spelen kijken naar Esmee Bobner (Zwitserland).9 augustus onze badkamer, hoewel we niet de douche zo willen, komt hij er eerst verkeerd in. Portugese regels.10 Augustus dagje strand bij Salema.10 augustus eten bij Gaspacho & Migas in Lagoa10 augustus ook dit mooie koppel at bij Gaspacho & MIgas in Lagoa. Een aanrader.11 augustus voorkant huis met de ramen erin.11 augustus zicht op het zwembad. Heel veel betonwerk in deze bouw.11 augustus, we moesten Ricardo frikandellen, kroketten en meer nederlandse snacks laten eten. 14 augustus, mooie foto’s bij maanlicht. Het diner viel in het water en we eindigden bij McDonald’s.17 augustus ook Ancora mocht niet ontbreken op ons lijstje van favouriete restaurants.18 augustus, we hebben op Faro, omdat we er toch waren om Ricardo uit te zwaaien, bij ALLE vliegtuigmaatschappijen onze verschillende koffers gepast. ALLEEN bij Transavia past de koffer niet en blijft steken op het handvat. Dus mag hij tegenwoordig (in Nederland) niet meer in de cabine. Het personeel in Faro was helemaal verbaasd en vertelde dat wij er zo door mochten met deze koffer. 18 augustus, bizar maar zelf bij Ryan air mag mijn koffer mee.24 augustus, de ouwetje spelen met de zelfontspanner. Maar ze kunnen beter in de sportschool gaan spelen. Oh ja dit was Aljezur.25 augustus voorkant huis26 augustus we kunnen er een klap op geven. Amber is officieel geslaagd. Poeh wat zijn we trots en wat waren we blij dat we het met haar konden vieren! Amber is hier zo mooi. De emotie is van haar gezicht te lezen. Fotografie is mooi!27 augustus wij nemen waarschijnlijk bouwen in Portugal te letterlijk, maar we wilde ook gewoon ons gelijk hebben om te laten zien dat het kan. Leuk maar soort van tevergeefs, omdat ze eerst gaan bouwen zoals zij willen en dan pas naar ons luisteren. Frustrerend en onbegrijpelijk.30 augustus, als je in ons appartement logeert is dit een soort ritueel. 30 augustus, als je slaagt moet je bij NuMa eten!31 augustus vliegen we naar Rotterdam om daarna naar Schiphol te gaan om weer naar Griekenland te vliegen. Konden we nog even een schop tegen de deur geven in Brielle.31 augustus een tussenstop van echt maar een paar uur. Maar wel even het verfwerk op de foto gezet. Ziet er mooi uit!31 augustus vliegen we in de avond naar Athene om daar een nachtje te slapen voordat we naar Naxos zouden gaan voor een korte niet Portugese vakantie.
Juli is de maand waar wij weer vakantie gaan vieren in eigen land. Voordat we het beseffen is het al juli. Amber is bij ons sinds dat ze klaar is in Barcelona en we vinden dat dan ook heel gezellig. Wel is de concessie dat ze in de woonkamer op de slaapbank moest slapen. Maar daartegen had ze haar eigen badkamer met walk-in kast. Wij werden daarme gelijk getriggerd om iedere dag te sporten. Naast dat ik drie dagen naar de fysio moet is de sportschool toch wel fijn om iets aan de conditie te doen. En ja het werkt. Je moet wat met al het eten dat we moeten verwerken.
1 juli Amber is in the house. Dus moeten we iedere dag sporten na werk. Dat hebben we dan ook trouw gedaan. Ok soms in het weekend even niet, maar het heeft resultaat.5 juli heerlijk met Amber bij NuMa, nog veel bezoekjes volgen nog.5 juli het is echt heel lekker!6 juli Hoogseizoen? Gewoon genieten.
Het is nu hoogseizoen en dat merk je natuurlijk overal. Drukte in het verkeer, drukte in de restaurants. Inmiddels is het EK begonnen, de olympische spelen komen eraan. De verleiding om onze nationaliteit te laten zien was groot en hebben eraan toegegeven.
6 juli oranje boven voor Nederland7 juli ons gezin compleet op Ferragudo Beach – Praia Grande
Victor en Madeleine, Martijn, mama iedereen druppelde Portugal binnen en we hadden het druk genoeg met genieten en de mooie momenten vast te leggen. Ook Amanda, Danae en Ronin sloten aan met Wim, Muriël, Brandon en Julian.
7 juli Sangria bij Kalu bar10 juli best wel een leuk stel!10 juli voorkant huis10 juli inspectie huis met ma en Martijn. Hier op het dak.
Natuurlijk hebben we de gelegenheid benut om een indruk te geven van het huis in aanbouw.
10 juli BBQ bij Victor in Ferragudo. Rare man die oranje.11 juli lekker eten bij Sweet and Salt11 juli zwemmen na de BBQ in Oasis12 juli wat een sportief gezin he? Samen sporten.14 juli lekker eten bij Biergarten met ma, Martijn en Amber.14 juli spelen met papa op het water.15 juli Shoppen kunnen De Mannen als de beste, zelfs met rollator.18 juli met Victor en Madeleine lekker eten bij NuMa.20 juli was de dag waar iedereen die in de zomervakantie in Portugal waren overlapten en dat we met zijn allen uit eten konden. Dit was echt heel gezellig.
Solar do Farello een van onze favouriete restaurants hebben we gegeten op de avond dat IEDEREEN eigenlijk in Portugal was. Lars en Jeanette kwamen, Martijn en mama moesten weer gaan en zo druppelde langzaam de Algarve leeg. Maar wij hadden ook nog mooie dagen met Lars en Jeanette. Lekker onszelf zijn en nu dan genieten in eigen land.
21 juli lekker gegeten met Lars en Jeanette op Alvor strand bij Restinga.23 juli het mooiste koppel van Aljezur.23 juli de mooiste man van Aljezur.
Hoewel het plaatje mooi is, heb ik toch mijn beperkingen met mijn schouder en ook pijn met slapen dus had ik al een afspraak met de arts in augustus. Plaatjes zien er natuurlijk mooi uit, de binnenkant had pijn.
24 juli eindelijk een teken van leven, de aanhanger moet “gekeurd” worden. Wat een wassen neus. En dan heb je nog geen Portigees kenteken, dat duurde nog wel even….
In oktober 2023 een aanvraag gedaan om de aanhanger op Portugees kenteken te zetten. De RDW has ons al verteld dat we officieel sinds december 2023 niet meer met de aanhanger mochten rijden. De Portugese overheid boeit dat niet. Maar een paar maanden later hadden we het kenteken. Pfff ook hier “ik vertrek momentjes”
24 juli en weer bij NuMa, maar het verveelt echt niet.24 Juli best wel erg, maar we wilde iedereen NuMa laten beleven!25 juli Amber wilde een fotoshoot.25 juli heerlijke dagen met Lars en Jeanette gehad. Lekker gegeten. Het was fijn.26 juli Vera heeft ons plekje goedgekeurd.
Vergeten te vermeld maar ook Vera kwam nog een poosje op bezoek en daar hebben we ook van genoten.
26 juli inspectie met Amber van het huis. 26 juli strike a pose in Ferragudo.26 juli wijn proeven bij Paxa.27 juli stappen in de stad. 100 jaar Portimao.27 juli het was een feest joh!27 juli huis voorzijde28 juli ze kunnen in Portimao wel een feestje bouwen. Dit is bij de fontein.28 juli, niet scherp, maar de achtergrond wel. Gezellig avondje.28 juli lekker dagje Aljezur29 Juli de M van maandag en van Mama Mia.31 juli kijk eens naar het uitzicht.31 juli echt een mooi uitzicht.31 Sardine festival. Dom Cristina is een heerlijk honing likeurtje.
Dit was ook weer een drukke maand. Door de relatiebreuk van Amber met Niels, moesten we toch een moment gaan kiezen om niet meer het Prinsenkwartier onder te verhuren met alle risico’s van dien. Omdat ik met mijn arm niets kon verrichten en we ook nog eens oppas voor de dieren nodig hadden (Leica was op 22 mei geopereerd en konden we niet achterlaten bij onze oppas), hadden we bedacht dat Jasperina in Portugal moest blijven en ik dan maar als een soort coordinator de oplevering moest begeleiden in Brielle.
Dat klinkt makkelijk maar, het opzeggen van de huur is niet eenvoudig. Zouden we gewoon opzeggen dan moest werkelijk het hele appartement leeg. Behang eraf, laminaat eruit en geen gaatje in de muur. Gelukkig wilde de dochter van een buurvrouw ons appartement. Dus hebben we daar op ingezet en duimen gedraaid of zij zouden worden geaccepteerd als huurders. Zonder Martijn waren wij nergens geweest. Uiteindelijk zou er een voorinspectie zijn en dan nog een na inspectie. Beide inspecties kon ik niet aanwezig zijn. Gelukkig was Martijn er voor ons. Uiteindelijk kwam het erop neer dat de hele actie op 1 dag moest gebeuren en dat zou namelijk 1 juni zijn.
Uiteindelijk hebben we een oproep aan alle mogelijk familie en vrienden gedaan om te helpen. En uiteindelijk konden we een busje via Frans lenen, en zaken naar de Geuzenstraat brengen, de stadswerf en nog in de garage van Martijn. Daarnaast het appartement schoonmaken. Het is echt bizar maar het is wel allemaal gebeurd. Ook dit was overweldigend. Er was een hoop voorwerk, waar Martijn een grote rol speelde, maar ook iedereen die er die dag was hebben echt zoveel werk verzet. Nelus zou het “schoon” opleveren. Tsja dat je dan je nep plakwimpers in een bakje achterlaat is best wel schoon toch? Wat zijn Martijn en ik toch gezegend met onze ouders die wel een goed voorbeeld hebben gegeven. Van opruimen tot verhuizen en begrip voor je medemens hebben.
Het weekend was een bliksembezoek en ik was dus de maandag erna alweer terug in Portugal. De zomer heeft zich aangemeld en het weer bleef alleen maar mooi, warm en lekker. We hebben genoten van de vele restaurants en tegen het einde van de maand zou Amber naar ons komen, maar eerst zou ik voor mijn werk nog naar Istanbul vliegen. In de tussentijd zien we het huis vorderen, maar de volgorde van bouwen blijft een raadsel. De Portugese slag.
1 juni Prinsenkwartier opleveren, met hulp van zoveel lieve vrienden. 1 juni het appartement spik en span opgeleverd. Tjonge wat een werk verzet in een dag.7 juni eten bij Salga in Ferragudo8 juni heerlijk gegeten bij NuMa9 juni voorkant huis. Klaar om nog meer te pleisteren.9 juni een rit door de bergen en lunch op de rotsen bij Zambujeira do Mar11 juni inspectie huis, muren zijn wit gepleisterd. De Portugese manier van bouwen blijft ons verbazen.16 juni een bloemetje bij papa gebracht. Wat is het toch mooi.16 juni als echte Duitsers op papa zijn verjaardag.17 juni een verrassing we krijgen een prachtig park bij ons huis. Leica zal blij zijn. Als er maar genoeg takken liggen.27 juni een weekje Istanbul. Same met mijn collega uit Athene. Fotis Georgakopoulos.30 juni Amber is bij ons. Schnitzel eten bij Biergarten en naar Ronaldo kijken!
April beginnen zonder 1 april is niet mogelijk. Het was de reden dat we in maart in Brielle waren. 1 april vieren was als vanouds alleen zonder Amber, die was al in Barcelona. Het weer was mooi, de dag was snel voorbij en we hadden een geweldig Geuzenmaal thuis op de Geuzenstraat. Deels door ma en een groot gedeelte door Martijn. Ik weet dat we de avond muzikaal afsloten en lekker Hollands!
April is normaal een maand waar je gaat merken dat de zomer eraan komt. Dagen van 29 graden zijn normaal, de avonden nog te koud om in een t-shirt te lopen. Maar wat een weer. De hele maand was heel veel uit eten, gewoon omdat het zo mooi was om buiten te zitten. Ook in de weekenden nog mooi weer om te wandelen en te fietsen. Zo ook op 13 april, we deden een mooie rit naar Silves, waar we lekker wat hebben gegeten en gedronken. De rit via Estombar langs de wijngaarden en ook zo weer terug is geweldig. Stom om te vermelden maar wel eerlijk, af en toe de helling af harder dan 40km was heel gewoon.
Toen we eenmaal terug waren in Portimão wilde we nog even over de boulevard fietsen en even kijken of een specifiek restaurant open was. Niet dus. Maar weer verder fietsen totdat ik op het fietspad op de boulevard twee tegemoet komende stepjes aankwamen. Ik ging uit beleefdheid opzij, fietste niet hard misschien 15km p/u. Maar op het moment dat ik terug op het fietspad wilde gaan was een soort randje van 5 cm net genoeg om mijn voorwiel te laten blokkeren waarbij ik voelde dit gaat niet goedkomen, en voordat ik het wist werd ik met fiets en al gelanceerd waarbij ik met een harde klap op mijn linkerschouder terrecht kwam. Aanvankelijk dacht ik aan een schouder uit de kom, maar al snel voelde het niet goed en een circus werd opgestart. Ambulance, veel mensen en veel meer. Wat ik niet bewust meemaakte is dat Jasperina ook onze vrienden (tevens makelaars, Paulo en Sonia) gebeld had. Dus beide stonden binnen no time bij ons en waren als hulp ter plaatse om alles in het Portugees goed te vertalen. Sonia is constant bij Jasperina gebleven. Ik werd afgevoerd via de Bombeiros (brandweer) ambulance naar het publieke ziekenhuis. Deze broeders mogen alleen eerste hulp verlenen en deden bij mij de nodige stabilisatie.
Eenmaal in het ziekenhuis krijg je een soort entree bandje met een kleur die de ernst van de zaak aangeeft. Je komt in een zaaltje te zitten met allerlei eerste hulp gevallen, dronkaards, drugverslaafden, gillende oude mensen die aan een infuus zaten. Ik moest wachten dat is alles wat ik te horen kreeg. Tot op een gegeven moment iemand zei dat ik foto’s moest laten maken in de rontgen ruimte. Dit was al meer dan 2 uur later. Tot die tijd heeft niemand mij aangekeken (in de ogen), niemand gevraagd “gaat het””, “wilt u iets drinken”? Op een gegeven moment mocht ik foto’s laten maken. Eerst gingen ze ervan uit dat ik wel de weg wist. Niet dus, er liep dan uiteindelijk iemand met me mee en plaatste me voor de deur van de rontgen ruimte. Daar stond ik dan, met pijn, infuus aan de arm. Zonder enige hulp moest ik zelf mijn tshirt uit doen (gelukkig een wijde) en er werd een foto genomen. Toen mocht ik weer terug naar de plaats waar ik vandaan kwam. Hoe? Zoek het maar uit.
Eenmaal terug wilde ik weer op het bed gaan liggen waar ik lag. NEE, hup in de wachtruimte op een plastic stoeltje wachten tot de doctor mij zou roepen. Inmiddels had Sonia Jasperina naar het ziekenhuis gebracht en Sonia zou voor ons Leica uitlaten. Het begon al langzaam donker te worden en volgens mij was het rond zes uur (nog geen eten en drinken gekregen, maar Jasperina had wat water en iets ander meegenomen). De doctor vertelde dat ik een breuk had en dat een operatie wel nodig zou zijn. OK. Wanneer? Nou over een week of twee zou er wel plek zijn. OK. Wat doen we in de tussentijd? Nou gewoon thuis wachten. Nou onze broek zat inmiddels op de knieën. Dus zeiden we dat we particulier verzekerd waren, maar om daar gebruik van te kunnen maken moesten we eerst een papierwinkel tekenen om ontslag te krijgen. Dus Japerina moest mij gaan chauffeuren naar Alvor het particuliere hospital.
Het was inmiddels acht uur en aangekomen bij HPA (het particulier ziekenhuis) mochten we daar ook een paar uur wachten en af en toe een gesprek met zusters en broeders die een soort intake en inventarisatie maakte. Ik moest wachten tot de arts er zou zijn. Die kwam volgens mij rond tien uur. Die heeft mij onderzocht en besloten dat er een MRI scan moest komen. Dus naar de afdeling waar die plaatsvinden en weer wachten. Rond de klok van twaalf weer bij de arts die vroeg of ik geopereerd wilde worden of dat ik gewooon verder wilde leven met een lichte beperking? Nee ik wilde een operatie. Nou dat kon de volgende dag om drie uur ‘s-middags. Fijn dus. Moet ik dan nu in het ziekenhuis blijven? NEE, morgen rond 12 uur moest ik mij melden en dan mocht ik na de operatie een nacht blijven. Een berg pijnstillers en dan tot morgen!
Bij de uitgang moesten we ons nog melden voor de opname de volgende dag. Mooi. Weer een papieren tijger van handtekeningen voorzien. En voordat ik de deur uitging, moest ik wel €6,700 afrekenen. Pinnen mocht. Ja maar ik kan niet zoveel pinnen en ik heb geen idee hoe ik dat kan verhogen op mijn app. Een bankoverschrijving mocht ook, maar moest wel aantonen dat het was uitgevoerd. Gelukking kon ik dat allemaal en dat zou voor Jasperina allemaal een stukje moeilijker worden. Hup naar huis, op naar een pijnlijke nacht.
Eerst even om 1 uur in de nacht naar McDonald’s want we hadden sinds Silves niks meer gegeten. Ook dat werd een fiasco, want een McDrive in Portugal on 1 uur ‘s-nachts betekend dat ze geen Engels praten, de kwaliteit niet de kwaliteit is (als je van kwaliteit kan praten) zoals in Nederland. Dus koude friet, koude hamburger en naar huis.
Hierna volgt een lange nacht, pijn en het besef dat je met een arm niet veel kunt. Jasperina werd direct als mijn persoonlijke zuster gebombardeerd. Wassen, aankleden, toiletteren overal heb je hulp nodig. Heel zwaar en heel veel bewondering voor Jas, maar ook naar alle verplegers die dit dagelijk doen!
De opname en de operatie gingen best goed en alles heel gecontrolleerd. Ja veel wachten, maar dat is iets Porugees en heeft niks met ziekenhuizen te maken. Wel een ding om te melden, voor alle opnames moest ik weer bergen met documenten tekenen, maar ook eentje die bijzonder was, zodra ik uit bed zou willen was het verboden dit zelfstandig te doen, dat moest onder begeleiding. Doe je het zelf dat vervalt alle verantwoordelijkheid van het ziekenhuis. OK…. Sounds easy.
Na de operatie terug in mijn kamer, kwam Jasperina. In de morgen kreeg ik ontbijt, alleen hadden ze niet in de gaten dat je met een hand niet een broodje kunt smeren. Maar uiteindelijk een yoghurt op. Alleen Jeroen heeft zijn ochtendritueel. Maar naar een toilet gaan mocht niet. Op de bel drukken…. Wachten. Portugees wachten….. Wow dat duurde anderhalfuur dus. Naar het toilet met een broeder. Dat was voor mij een ervaring. Mocht wel mijzelf ‘doen’. Want hierna kwam er een douche ritueel. Geen details nodig, maar iets wat ik niet zal vergeten.
Hierna was het naar huis gaan en 15 april was ik overgeleverd aan zuster Jasperina. Dat zijn echt een paar zware weken geweest. Jas moest mij wassen, aankleden, autorijden, etc. Maar na een poosje durfde ik al iets meer, maar ik weet dat de maand april Jasperina nog mijn chauffeuse was. Ik kon wel werken, typen lukte en met wat fysiotherapie moest ik ook bewegen.
Een week later kwam mijn collega Lloyd met zijn vrouw Melissa op vakantie in Ferragudo en hebben we op een gegeven moment een mooie dag in de Monchique gehad en daarna bij Numa uit eten. Dat zijn dan kleine dingen die het leven op dat moment mooi maken. Ik heb mij toen en nu nog steeds beseft dat dit sinds mijn vliegtuigongeluk toch wel de tweede keer is dat ik een engeltje op mijn schouder heb gehad. Tien centimeter verder met mijn hoofd en ik was er of niet meer geweest of had echt in een rolstoel beland. Zo emotioneel als ik ben doet dat iets met mij. Dat is niet anders, maar dat bewijst alleen maar dat je moet leven. “Dream as you will live forever, live as if you will die today” (James Dean)
Tegen het einde van de maand durfde ik al een beetje te rijden. Zeker met de BMW (automaat) ging dat goed. Het weer begon steeds mooier te worden, dus was het tijd om te shoppen en de kasten nog voller te krijgen met nieuwe kleren en schoenen.
1 april de reden van ons bezoek aan Brielle5 april onze terugreis naar Portugal, overnachten in San Sebastian en ik kan zeggen de reis was best voorspoedig en nog ruimte om even over het strand te lopen. (baard eraf)6 april 12 uur rijden en er nog best wel fris uitzien. Ook Leica, niet de auto.6 april thuis. Gelijk de auto maar even gewassen. Er zaten best wel wat lijken op de voorkant.6 april een maand te vroeg, maar Jasperina heeft van de kinderen, ma en Martijn dit mooie kunstbloemen boeket met vaas gekregen. Heel erg blij mee. En dat via nicht Leona!7 april, een van de vele foto’s met eten en drinken die ik je allemaal maar bespaar, maar dat we veel buiten de deur eten is duidelijk.10 april ons achterterras12 april uitzicht dakterras. Rivier de Arade, Portimao en een stipje zee.13 april. De dertiende ja wat een dag/nacht.13 april dit zijn de resultaten van de scan. behoorlijk verbrijzeld. 19 april konder er al de hechtingen eruit. Maar Jeroen houdt daar allemaal niet zo van. Die mooie sokken zijn niet voor 1 april maar om trombose te voorkomen.20 april de voorkantLloyd en Melissa op bezoek28 april shoppen en zeker wel verdiend. Jasperiina heeft het niet makkelijk gehad met die patient in huis.
Om bij de oefenavonden van de 1 aprilvereniging aanwezig te zijn en omdat we met Martijn en Amber nog een keer op wintersport zouden gaan zijn we de hele maand maart in Nederland geweest.
Met de BMW zijn Jasperina, Leica en ik naar Brielle gereden om vervolgens een paar dagen later naar Grossarl te gaan. Een beladen vakantie. We gingen naar dezelfde plek waar we een jaar eerder onze vakantie nog met Rob zouden vieren. We hadden met zijn allen nog iets af te sluiten. Ook moeilijk voor Martijn, maar ook voor Amber die het ook van heel erg nabij hadden beleefd. We sliepen in hetzelfde mooie appartement als in 2023. Jasperina en ik hadden besloten om “de kamer van” Rob en Martijn te nemen. Al met al hebben we een heerlijke week gehad en ik moet zeggen dat het moment van schrijven dan weer even zwaar valt, maar dat is eigenlijk heel mooi om te zien hoe diep Rob in ons hart zit.
Amber moest helaas werken, remote dan wel, maar er was weinig ruimte zodat ze met ons kon meegaan de sneeuw in, maar we hebben toch plezier gehad. Spelletjes gespeeld, lekker gegeten en ook een goede terugreis gehad.
Voor 2025 is er al weer geresveerd, helaas niet in hetzelfde appartement maar een gebouw ernaast. We zullen het zien.
Bij terugkomst hebben we gelijk de koe bij de horens gevat en Amber haar verjaardag gevierd, voordat ze weer naar Barcelona zou verdwijnen. Als je dan een maand in Brielle bent nog met gewone zaken aanwezig zijn. Zo ging ik ook naar de bijeenkomst van de Lions, en tot mijn verrassing kreeg ik daar mijn 10-jarige pin overhandigd. Je beseft dan weer hoe snel de tijd gaat.
Ook hebben we het best wel druk gehad met afspraakjes om zoveel mensen weer te zien en dat betekende een drukke agenda. Tussendoor werken en weer voorbereidingen treffen om met een volle auto weer terug te gaan naar Portugal.
Een van mijn wensen was om toch iets met mijn treintjes te doen en was dus ook nog eens druk om een selectie te maken van wat ik eventueel in Portugal wilde hebben. Voor degene die niks met treintjes hebben, die zullen wellicht denken dat ik helemaal gek ben geworden, maar ik ben als kind altijd al met treintjes bezig geweest van het moment dat ik een setje kreeg van mijn ouders. Het zit dus diep ja.
Voor de rest was alle tijd gevuld om te genieten van iedereen om ons heen.
12 maart We zijn in de zoutmijnen van Salzwelten. Misschien snap je nu waar de naam Salzburg vandaan komt?12 maart Jeroen blij, treintje rijden….12 maart Bram en Arie. Die waren er ook bij op wintersport. 13 maart echt genieten. Beetje skieên, beetje eten, beetje rusten. Heerlijk.14 maart lekker toeren.14 maart je zou het bijna vergeten maar Amber was er ook bij, maar moest werken dus kon niet echt mee de piste op. Wij hopen dat het 2025 wel lukt.12 maart voor de verkoop van ons stukje grond hebben we mooie realistische ontwerpen laten maken van het project.12 maart de voorzijde16 maart het is geen 23 maart, maar we vieren wel Amber haar verjaardag in Brielle. Een feestje op de Geuzenstraat.17 maart ik wil graag proberen in Portugal een baantje te maken. De test in Brielle uitgevoerd.26 maart in Brielle bij mijn Lionsclub Voorne Putten mijn speldje voor tien jaar lidmaatschap gekregen.
Winter in Portugal is iets wat we nu iedereen kunnen aanraden. Het weer is beter dan een mooie herfstdag in Nederland. In de weekend de gelegenheid om lekker te wandelen, zonder dat je peentjes zweet. Voor Leica lekker om stukken te lopenn zonder dat haar tong op de grond hangt.
Werken vanuit huis is net als in Nederland hetzelfde. De momenten zitten echt in de kleine dingen. Om tien uur koffie drinken op het balkonnetje en met je gezicht de warme zonnestralen opvangen. Om een uur of een verse warm gebakken broodjes halen en dan eentje met kruidenkaas met tomaat eten, zoals we dat al 27 jaar iedere vakantie deden. Het andere broodje met Nederlandse kaas uit Brielle natuurlijk. Het liefst Eersteling de Vrijheid, maar de heerlijke oude Geuzenkaas doet het ook goed!
Ik merk aan de foto’s dat we in februari echt ieder weekend mooi weer hadden en veel hebben gewandeld en de omgeving hebben ontdekt. En ik weet dat ik mijzelf herhaal, maar je zou het eens moeten ervaren.
3 februari Praia da Estaquinha. Niet makkelijk om daar te komen, maar de moeite waard. Een mooie plek om te genieten en een plek om te bezinnen.In de aanloop naar 1 april tijd om te baard goed te laten stylen.4 februari, wandelen bij Alvor met Leica.3 februari, regelmatig blijven wij controleren hoe de bouw vordert.3 februari Arade dam bij Silves. Een schitterende tour om te doen met de auto.3 februari, de foto zegt genoeg. Blauwe lucht, t-shirt, de wind aan de Algarve.4 februari Leica en Jeroen. Genieten dus.14 februari valentijnsdag “gevierd”(het is toch iedere dag valentijnsdag?) bij Numa!14 februari best wel een mooi stel.25 februari wandelen bij Ponta da Piedade25 februari Ponta da Piedade25 februari Ponta da Piedade27 februari wij waren live aanwezig toen Nuno van Numa de “recommendation” van Michelin kreeg. Wat een feest en hoe erg verdiend.28 februari even naar binnen en de verbeelding laten spreken.
Tijd vliegt. Gelukkig maken we genoeg foto’s om terug te kijken. Maar tijd om onze blog te updaten….
Slechte zaak en ik schaam mij. Ik weet dat we natuurlijk 1 maart naar Brielle gingen en in april weer terug waren, maar er is in die tijd zoveel gebeurd, dat ik nu pas weer een beetje energie heb om dit stuk weer up to date te maken. Dus wees gerust er komt meer, maar eerst even januari samenvatten. De foto’s zeggen genoeg.
Amber bracht ons een verrassingsbezoek op 3 januari.Ons huis op 5 januari.Eten bij Club Nau is niet een straf.
tekst
Ook ik hou ervan!Onze baywatch dochter. Zwemmen op 6 januari en Leica mee.
Amber had even tijd om een bliksembezoek te brengen. Tot genoegen van ons en we hebben enorm genoten, zo ook de dieren die heel blij waren met een hele grote mand in de woonkamer waar Amber in sliep….
7 januari Berto7 januari mooie momenten bij Ponta Piade7 januari mooie momenten bij Ponta Piade
Dan weer een moment van afscheid, de blik van Leica zegt genoeg.
Amber is weer naar Nederland 10 januari.
Benagil, daar komen we vaak
Drankje in Benagil 18 januari14 januari Benagil, maar dan wat langer geleden.
Dan zit je te eten in Benagil en dan zoek je foto’s van Benagil en dan besef je al hoe lang je al op dit plekje komt. Hans en Lars Schrederhof waren ook regelmatige bezoekers.
16 Januari ons huis.17 januari, Peppi onze kat met meerdere levens.24 januari voor werk naar London.Leica heeft het in de winter het meest naar haar zin buiten. 27 januari27 januari ons huis28 januari een mooie wandeling bij Alferce.Mooie hangbrug, wel een flinke wandeling.Na een fikse wandeling een visje eten bij Club Nau. 28 januari.28 januari Praia grande Ferragudo.
