Tijd vliegt. Gelukkig maken we genoeg foto’s om terug te kijken. Maar tijd om onze blog te updaten….
Slechte zaak en ik schaam mij. Ik weet dat we natuurlijk 1 maart naar Brielle gingen en in april weer terug waren, maar er is in die tijd zoveel gebeurd, dat ik nu pas weer een beetje energie heb om dit stuk weer up to date te maken. Dus wees gerust er komt meer, maar eerst even januari samenvatten. De foto’s zeggen genoeg.
tekst
Amber had even tijd om een bliksembezoek te brengen. Tot genoegen van ons en we hebben enorm genoten, zo ook de dieren die heel blij waren met een hele grote mand in de woonkamer waar Amber in sliep….
Dan weer een moment van afscheid, de blik van Leica zegt genoeg.
Benagil, daar komen we vaak
Dan zit je te eten in Benagil en dan zoek je foto’s van Benagil en dan besef je al hoe lang je al op dit plekje komt. Hans en Lars Schrederhof waren ook regelmatige bezoekers.
Hoe blij waren we dat Amanda ook nog tijd voor ons vrij kon maken. Ze heeft het best wel voor haar kiezen gehad en wij hoopten dat we haar even in ons nieuwe habitat tot rust kon laten komen. Het enige nadeel was dat ik gewoon moest werken en Amanda niet echt kon uitslapen, omdat mijn werkkamer nu ook de logeerkamer was.
Het voordeel was dat Amanda en Jasperina lange en volle dagen als echte zussen van elkaar konden genieten. In de avonden konden we met zijn drieën lekker uit eten. De zaterdagen en zondagen goed benut.
Op de zondag dat Amanda naar huis ging hebben we ‘s-avonds voor het eerst sinds tijden “thuis” gekookt.
Emigreren en dan gelijk veel visite krijgen is dat erg. NEE natuurlijk niet! 24 juni kwam ma naar ons en een paar dagen later Victor en Madeleine. Enerzijds omdat we het huis van Sander al hadden gehuurd, dus waarom daar geen gebruik van maken, maar ook om te laten zien waar we uiteindelijk de komende tijd slapen.
Ik had in dezelfde periode ook al mijn vakantiedagen opgenomen, dus voor ons was het gelijk vakantie vieren in eigen land. Het is denk iedereen bekend dat we na 27 jaar wel de plekjes weten te vinden waar we ons relaxed voelen (sorry voor het Engels). Ook vonden we het lekker om quality time (oeps weer Engels) met mams, Victor en Madeleine te hebben.
Helaas ging precies voordat Victor en Madeleine kwamen de Skoda kapot en moesten we voor veel geld een auto huren. Maar we weten nu wel dat we best wel een VW Taigo zouden willen hebben.
Nee hoor dat laatste was niet waar, maar puur toeval (bestaat niet).
Na een week kwamen Amber en Niels en Madelief ook voor een week. Er was een overlap van een dag. Dat was voor mij en Jasperina heel fijn om de hele boel compleet bij ons te hebben. En als je dat dan zo even opschrijft dan besef je je weer hoe je ze mist.
Mijn oma Jenny kon vroeger wel eens sarcastisch zeggen “zo kom je een schop tegen de deur geven?”, en vind ik een schop meer dan genoeg in deze tijd, even een glimp, een hoofd om de hoek van de deur, een teken van leven, dat is er niet. Het is FaceTime, videobellen, daar moeten we het nu mee doen.
We begonnen de reis met deze grond. De droom was in Ferragudo te gaan wonen. Wanneer was eerst als we ooit met je pensioen zijn, maar door COVID-19 werden de plannen anders. Nu genieten, nu het nog kan. Het klonk ongelofelijk we kochten de grond van de burgemeester van Ferragudo, die het eigenlijk ooit voor zijn dochter kocht, maar die wilde uiteindelijk helemaal niet in Ferragudo wonen.
Dus hoe makkelijk zou het zijn een huis te tekenen in de stijl van de straat. Getekend door de burgemeester, want die was tevens architect. Dat moet toch de papiermolen in Portugal bespoedigen?
Helaas ging dat laatste niet op pas vorig jaar (2022) november was er een OK op onze plannen. En dan moesten we nog wachten op de aannemer, die inmiddels 50% duurder was geworden. Dan zouden we misschien ergens in 2027 wel een huis hebben.
Nou ons budget was niet met 50% toegenomen en we hebben eigenlijk geen zin zolang te wachten. Vanaf afstand volgende stappen nemen was ook geen optie, dus “on-site” zijn is een must als we echt iets willen. Doordat we een telefoontje waagden naar een bekende makelaar kregen we plots de optie om in mei voor een jaar minimaal in Portimão te wonen, notabene in zijn appartement dat te koop stond. Dus de plannen wijzigde zich, we gaan er wonen en “op ons gemak” kijken naar iets anders en ons stukje grond verkopen.
Nou 22 juni waren we hier dus permanent met Leica, Berto en Peppi. Het is nu 12 augustus en we hebben al een tweede huurappartement gehuurd waar we 1 oktober in kunnen trekken, zo goed als zeker een voorlopig koopcontract getekend voor een huis in Parchal, het dorp dat aan Ferragudo vast ligt.
Onze grond hebben we via EXP te koop gezet met hulp van Paulo en Sonia (beide makelaars bij EXP realty group). Paulo kennen wij nog van een aantal jaar geleden, een rustige en bekwame man. Zij hielpen ons al in de eerste week toen we een geweldig penthouse te koop zagen. Zij hielpen ons met investeringsadvies en berekende de waarde. Zo ook de waarde van de grond. We hebben eigenlijk besloten om zoveel mogelijk onze zaken met hun te doen.
Ook via Paulo hebben we een huurappartement gevonden dat we ook hebben overwogen om te kopen als investering en te overbruggen, maar dat durfde we niet. Het mooie daar is dat ze nog opgeleverd moeten worden en dus alles nieuw is. Nog beter is de grote garage die erbij zit. Dat is weer een ander verhaal. Helaas is de huur enorm hoog, maar dat moeten we dan voor “nieuw en luxe” over hebben.
Er is en was geen noodzaak om nu al iets te kopen, maar wat heel duidelijk was is dat we zo dicht mogelijk bij (het liefst in) Ferragudo wilde wonen. Maar iets bestaands is enorm duur en niet naar ons zin of behoeft opknappen. Dat wilde we niet. Iets anders kopen dat nog gebouwd moet worden duurt minimaal 24 maanden. Zelfs wat we nu hebben gekocht heeft een risico. Wel weten we dat we in tien minuten op de fiets op Praia Grande zitten of in het centrum/winkels bij Portimão. Hier hebben we een “rijtjeshuis” wat we nog naar onze hand kunnen zetten.
Er was een behoefte om ook eens “de winter” mee te maken in Portugal. Kijken hoe stil en rustig Ferragudo is. Wat is er open en wat niet? Helaas door Jasperina’s werk moesten we tussen kerst en nieuwjaar naar Ferragudo, waardoor er vanwege die periode toch meer dicht was dan de bedoeling is. Alles ging weer 3 januari open, maar dit nam niet weg dat we nog genoeg restaurantjes konden bezoeken.
De andere reden was om “te voelen” hoe de winter impact heeft op het comfort van wonen. Dit laatste heeft bij ons alle pijlen in de richting gezet die wij al voor ogen hadden. Goed isoleren, vloerverwarming met koeling, warmtepomp en zonnepanelen. Het moet een must worden voor het te bouwen huis. Bij Sander waren we echt verplicht de open haard te branden. Om stroom te besparen hebben we geen elektrische kachels bijgezet, maar dat resulteert echt in klam beddengoed. Slapen was geen probleem.
We hebben de dagen benut om nu eens flinke wandelingen te maken, maar zelfs een wandeling beëindigd in zee. En het water was niet eens zo koud. Zelfs beter te doen dan in de zomer.
Als actie natuurlijk wel in Ferragudo oliebollen gebakken!! Wat een genot.
Ja en we weten het zeker ook in de winter kunnen we goed vertoeven daar!
Registreer je dan bij het menu GEBRUIKERS. We zullen uiteindelijk onze publicaties prive houden en niet met iedereen op het wereld wijde web delen. Registreren kan ook hier: Registreren
Wij (Jasperina en ik, maar misschien zelfs Amber) kunnen allemaal stukjes publiceren, waar alle leden van onze website op kunnen reageren.
Voor sommige zijn we straks ver weg (hoewel je bent sneller in Ferragudo dan in Groningen), maar via deze site toch een beetje dichtbij.
Het is geen Facebook, Insta, Snapchat, etc maar uit het hart geschreven emoties en belevenissen. Ik kijk uit naar jullie reacties en registraties.