Voordat we naar Portugal vertrokken hadden we vijf fietsen. Tsja welke zullen we meenemen? Het is toch wel heuvelachtig en Jasperina wilde zelfs de hondenmand voor op de fiets meenemen. “Dan kan ik af en toe ergens gaan wandelen met Leica”.
Door een meevaller besloten spontaan e-bikes te kopen. Niet overdreven duur, maar wel met een community die enthousiast over deze fietsen waren en zeer positieve reviews op het internet. Dus in plaats van minder fietsen gingen we naar zeven. “En ja voor Leica waarschijnlijk toch te warm om te wandelen” (en dat klopt tot op heden).
Jasperina was verliefd op avocado green geworden en dat resulteerde in twee maanden wachten en afleveren in Portugal plus dat ik mijn conditie op peil heb gehouden met mij Skoda mountainbike, terwijl Jasperina happy op de blauwe kon fietsen.
Inmiddels genieten we intens van de fietsen. Na werktijd een stuk fietsen en eindigen op het strand bevalt heel goed! Wel moet je lef en durf combineren om ergens te komen. Je moet wel gewoon tussen de auto’s rijden. Dat zijn ‘de regels’ hier. Nou ja over de regels zal ik ook nog wel eens een stukkie schrijven.
Nu drie fietsen in Portugal en nog vier in Nederland. 😜
Na een paar maanden wachten nu de BMW op Portugees kenteken. Heel raar maar nu pas voelt het alsof je hier echt woont. Wat een voorrecht. Maar wat een papiermolen moet je trotseren om dit voor elkaar te krijgen.
Vandaag is het 30 maart 2023. Ik zit twee dagen voor 1 april, mijn baard is net gestyled en haar in model. Ik ben net bij de huisarts geweest. De laatste dagen voel ik mij niet 100%. Ik ben duizelig, ik ben onzeker, ik ben verdrietig. Mijn zwager Rob Nagtzaam is op 24 maart 2023, Martijn zijn verjaardag, overleden. Over dat process kan ik een boek of een blog vullen. Nu even niet.
Ik moest denken aan deze blog. DE REIS. De reis die je in je leven maakt. Geen reis is van A naar B, toch? Of is A de geboorte en B de dood. Is B de bevestiging dat het leven eindig is?
Op reis gaan heeft vele opties. De een neemt een koelbox mee met zelfgesmeerde boterhammen, vers fruit, drinken. En je stopt om de zoveel tijd, geniet van het uitzicht, neemt de omgeving in zich op en geniet van ieder klein moment. Geniet zelfs van die bruine boterham met kaas. De ander gaat op reis en stopt langs de autobahn bij een wegrestaurant, koopt een broodje, dat al een dag ongekoeld ligt te wachten op zijn koper. Die slikt het broodje snel door en springt in de auto en raast door, vergeet te kijken waar hij was en heeft geen moment genoten, ja misschien genoten dat hij een snelle pittstop in het toilet kon maken. Uiteindelijk komen we op de bestemming, maar iedereen tevreden over hoe de reis is verlopen.
Vorige week was een groep Porsche rijders met een tour/rit bezig. De tour had een begin en een einde. Iedere Porsche rijder kon op zijn eigen tempo de rit doen. Ook wij deden met onze Mazda zulke ritten. Het doel was zoveel mogelijk te zien, maar ook om te genieten van de rit, het rijden, de auto voelen. Aan het einde van de rit lekker eten met zijn allen. Iedereen beleeft zijn rit op zijn eigen manier. De gezamelijke passie was het Mazda rijden. De Porsche rijders moeten eenzelfde doel hebben gehad. Helaas kwam er een in een slip tijdens slecht weer en belande naast de weg. De reis werd bruut onderbroken. Een ander stel Porsche rijders schoot te hulp, stapte uit en haalde het andere echtpaar levend uit de kapotte auto. Ze stonden net “veilig” naast de vangrail en daar slipte een andere Porsche rijder op dezelfde plek. Ramde het echtpaar en hun redders en zij waren op slag dood. Voor hen eindigde de reis op een punt dat ze nooit hadden bedacht als punt “B”. Sommigen noemen dit het lot. Sommigen zeggen “Gods wil”, of anderen noemen het domme pech en geven het weer de schuld. Of we schieten in de “als”-mode. Als ze….
De dokter vertelde mij dat ik veel te verwerken heb. Niet alleen ik, maar de hele familie. Zeker Martijn, Amber, Niels en Jasperina. Wij hebben allemaal een beeld van een situatie die voor anderen ondenkbaar is. Onze reis eindigde niet zoals Rob, maar de reis kreeg een wending die je niemand toewenst. Wij moeten zorgen dat we als het moment daar is en we bereiken punt “B”, we kunnen zeggen dat we tijdens onze reis hebben genoten van het uitzicht, de boterham kaas en de lekkere appel.
Op 12 januari kregen we via de advocaat het verzoek €107.51 te betalen aan de gemeente Lagoa voor de aanvraag van onze bouwvergunning. Dat is toch wel een mijlpaal!
Bom dia Arq.º Luís Veríssimo
Venho por este meio solicitar, relativamente ao processo acima identificado, a entrega nestes serviços do livro de obra e que proceda ao pagamento da taxa de apreciação de processo, no valor de 107,51 euros, nos termos da Tabela de Taxas em vigor.
En met Google Transate:
Betreft: Zaak nr. 1/2022/40 – voorafgaande kennisgeving namens Jasperina De Man-Stolk Hierbij verzoek ik, met betrekking tot het hierboven beschreven proces, de levering van het werkboek aan deze diensten en dat u de procesbeoordelingsvergoeding betaalt, ten bedrage van 107,51 euro, volgens de voorwaarden van de geldende Tarieventabel.
Er was een behoefte om ook eens “de winter” mee te maken in Portugal. Kijken hoe stil en rustig Ferragudo is. Wat is er open en wat niet? Helaas door Jasperina’s werk moesten we tussen kerst en nieuwjaar naar Ferragudo, waardoor er vanwege die periode toch meer dicht was dan de bedoeling is. Alles ging weer 3 januari open, maar dit nam niet weg dat we nog genoeg restaurantjes konden bezoeken.
De andere reden was om “te voelen” hoe de winter impact heeft op het comfort van wonen. Dit laatste heeft bij ons alle pijlen in de richting gezet die wij al voor ogen hadden. Goed isoleren, vloerverwarming met koeling, warmtepomp en zonnepanelen. Het moet een must worden voor het te bouwen huis. Bij Sander waren we echt verplicht de open haard te branden. Om stroom te besparen hebben we geen elektrische kachels bijgezet, maar dat resulteert echt in klam beddengoed. Slapen was geen probleem.
We hebben de dagen benut om nu eens flinke wandelingen te maken, maar zelfs een wandeling beëindigd in zee. En het water was niet eens zo koud. Zelfs beter te doen dan in de zomer.
Zelfs golf gespeeldHeerlijk lopen
Als actie natuurlijk wel in Ferragudo oliebollen gebakken!! Wat een genot.
Ja en we weten het zeker ook in de winter kunnen we goed vertoeven daar!
Het heeft even geduurd dat er weer een verhaaltje op de site kwam. Maar is dan ook een hoop gebeurd. De strakke planning had tot gevolg dat er nauwelijks tijd is geweest om maar ook een letter te typen. Het is nog een wonder dat ik het nog op een rijtje heb.
Op 27 augustus was het de grote dag waarbij alle belangrijke transacties plaatsvonden. Oostvoorne verkocht, Geuzenstraat gekocht. Voor de duidelijkheid: We hebben de M.H. Trompstraat als een tijdelijk onderkomen, omdat er op de Geuzenstraat nog wat verbouwingen gepland staan. Wij moeten onze slaapkamer, mijn werkplek nog maken, de keuken wordt drastisch verbouwd en de tuin heeft ook een aanpak nodig. Dit heeft in de tussentijd bij de gemeente Brielle al tot verwarring geleid. Als wij op de Geuzenstraat woont, waar woont je moeder dan?
Op 28 augustus gingen Jasperina en ik een weekje naar Griekenland om daar werkelijk bij te komen. We zijn op het eiland Skyros geweest waar een collega van mij een soort van hotel heeft (drie suites). Een bijzondere plek waar wij uiteindelijk begrepen de rijksten der aarde regelmatig logeren om even tot rust te komen (wij sliepen naast een miljonair die ooit een stukje software aan IBM had verkocht en een miljardair uit Ierland die onder andere alle McDonalds restaurants in Ierland onder andere bezit. De week ervoor was de CEO van Coca Cola er, etc). Tot rust komen is zeker gelukt en de echte Griekse keuken proeven zo ook.
Ultiem geluk in SkyrosIedere ochtend een poosje zwemmen aan ons “prive” strandEen eiland om compleet tot rust te komen.Onze suite in de verte.
Na Griekenland waren we eigenlijk maar 4 dagen thuis om vervolgens naar Portugal te gaan. Op het programma stond de overdracht van onze grond, praten met de architect en praten met een Nederlandse aannemer. Daarnaast wilde we ook hier nog wat rust vinden en wilde een weekje met moeders doorbrengen want die had ook een drukke tijd achter de rug en heeft sinds kort weer meerdere inwoners in huis. Ik zal proberen een korte samenvatting geven over ons verblijf in Ferragudo.
Op zaterdag kwamen we aan op Faro, bij aankomst in Ferragudo zijn we gelijk naar het strand gegaan om te lunchen bij de Kalu bar. Daarna boodschapjes gedaan. Zondag een rustdag gehouden en natuurlijk even bij onze grond staan kijken. Het is zo onrealistisch om te geloven dat we er ooit een huis op hebben staan. Als ik het nu zo opschrijf bekruipt mij het gevoel weer. Eigenlijk wil je dat er morgen een groep werklui staan die beginnen met iets. Gewoon iets om het onrealistische weg te halen.
Maandag 13 september ik ben 55 jaar. Vandaag tevens de dag dat we formeel grondeigenaren worden. Na een ontbijt met cadeautjes van Jasperina en Amber zijn we enigzins zenuwachtig naar Aljezur gereden via de bergen/Monchique. Dat “The Deed” in Aljezur plaatsvond is nog steeds voor mij een teken van boven. Aljezur waar pa graag kwam, maar ook waar hij op zijn laatste vakantie nog over het strand werd gereden, de zee kon voelen en waar hij ook deels in 2015 is uitgestrooid. Denk nu niet dat er maar 1 notaris in de hele Algarve zit en ook nog in Aljezur. Maar goed wij, de verkopers, de makelaar en onze advocaat moesten allemaal afreizen naar Aljezur. De verkoper (onze architect, de burgemeester van Ferragudo) en zijn vrouw waren ook daar en moesten met zijn allen bij de notaris rond de tafel, alwaar de akte eerst in het Portugees werd voorgelezen en daarna door onze advocaat ook nog in het Engels. Hierna volgde het tekenen. Zo grappig om te zien hoe blij de burgemeester met een gratis pen kon zijn.
Hierna volgde een grappige conversatie in het Portugees. Of het nu traditie is of niet, maar Luis (de burgemeester) wilde perse met ons gaan lunchen in Aljezur, maar er moest een vertaler bij. Dus werd onze advocaat gesommeerd om ook mee te gaan, hoewel hij echt vertelde dat hij nog andere afspraken had. Uiteindelijk zaten we 50 meter verder in een heel leuk restaurant met zijn zevenen. Ook de makelaar ging mee (had ik al gezegd dat de makelaar Bruno Boto ook aannemer is 🙂 ). Het was een zeer vermakelijke lunch, wij hadden voor iedereen nog wat Brielse cadeautjes meegenomen, hier waren ze natuurlijk heel blij mee en resulteerde dat wij nog een keer moesten langskomen bij Luis om zijn zelfgemaakte Modroho in ontvangst te nemen.
Pre verjaardagsdiner bij Ferragudo Terrace (in juni opengegaan)
Na de lunch zijn Jasperina en ik nog even naar Monte Clérigo gereden en even op de rots gezeten om alles te laten bezinken. Alles bij elkaar was het best een opeenstapeling van emoties. ‘s-Avonds zijn we in Burgau gaan eten bij ons favoriete restaurant Encora. Ook hier ben ik nog een keer in het zonnetje gezet en heeft iedereen in het restaurant uit volle borst “Happy Birthday” gezongen..
Verjaardagsdiner.
Dinsdag 14 september, we hadden een afspraak met Bank Santander. Op zich een leuk gesprek en een bankrekening openen is een 1-2-3 rekening. Heel makkelijk, alleen moesten we aan het einde bij stap drie wel een verplichte verzekering afsluiten. Maakt niet uit wat voor verzekering. Nou daar konden we niet intrappen en hebben verteld dat we wel een keer terugkomen als we iets te verzekeren hebben. Uiteindelijk zijn we in Carvoeiro uitgekomen en een stop op de bonnefooi gemaakt bij de Millennium bank. Jasperina dacht dat het wel een goed idee was om in Carvoeiro te stoppen omdat er sowieso veel Engelsen zitten. En ze had gelijk. Hoewel we hier ook het bureaucratische Portugal ontdekken is het bij de banken precies eender. Dit is het land waarbij alle aankopen boven €3000 niet gepind kunnen worden, je moet een cheque uitschrijven. Ja dat wordt nog wat.
Woensdagmorgen werden we gebeld, we waren goedgekeurd om een bankrekening te openen. Dus hup weer naar Carvoeiro. En daar weer twee uur handtekeningen op 40 documenten zetten. Toen we terug waren zijn we naar Praia Grande gegaan, maar toen ik net een half uurtje lag belde Luis. Hij was wel geïnteresseerd om de tekenklus zwart te doen… Dus ik mocht de eerste termijn betaling wel even langsbrengen. Dus hup het dorp in en de pinautomaat leegtrekken. We zijn aan het einde van de dag in Lagoa nog tegels gaan kijken. Gewoon om een idee te krijgen dat als een aannemer een stelpost voor een vloer leggen incl tegels maakt dit echt klopt en of we dan ook werkelijk tegels naar keuze kunnen kiezen. NIETS is minder waar ik zou bijna een handel in tegels op gaan zetten. Voor werkelijk €10 per vierkante meter kun je de mooiste tegels uitzoeken en wil je gek doen hou rekening met €25 m2. In de avond zijn we naar Restaurant Solar Farelo geweest. Het was heerlijk en de zaak was afgeladen. We kregen een mooie fles huiswijn mee. Ik kan nu schrijven dat hij heerlijk was!
Heerlijk gegeten bij Solar Farelo
Donderdag beloofde een heel warme dag te worden, dus besloten we naar Aljezur te gaan en dat was een goede beslissing. We hebben heerlijk op het strand gelegen en op de terugweg een kippetje in de bergen gegeten.
Vrijdag hadden we een afspraak staan met Alex van Modern Build. Alex is een Nederlander die al meer dan 15 jaar in Portugal woont. Oorspronkelijk geëmigreerd om in de tuinbouw te gaan, maar dat pakte niet goed uit, zo ook zijn relatie niet en is terecht gekomen in de aannemerij, maar wel op een niet zo’n conventionele manier zoals men in Portugal gewend is. Hij werkt met staalbouw en heel veel isolatie. Iets wat mee aansprak en wilde er meer van weten. Ik geloof dat de toekomst moet liggen in goed isoleren, zonne-energie en warmtepompen om te koelen en te verwarmen. Ik ga hier ook nog eens met mijn grote neef over praten. Ik zal hier een berg met foto’s plaatsen omdat Jasperina en ik erg onder de indruk waren van de kwaliteit en manier hoe er gebouwd werd.
Het bouwprojectHuiskamerBuiten isolatieToilet en wastafelVloer verwarming/koelingMeterkastNog meer badkamersVoorbereiding evt aircoNog een keer dichterbijNog meer natte ruimteNog een vloerverwarming unit.Twee platen op elkaar.
Na Porches zijn we gewoon een stukje gaan rijden. Eigenlijk had ik het idee om via de bergen richting Loule te rijden en dan daar de Ikea bezoeken (men heeft het over Ikea Loule). Uiteindelijk kwamen we bij de Ikea uit, maar het lag toch dichter bij Faro dan Loule. Uiteindelijk willen we in ons huis waarschijnlijk een Ikea kitchenette en woonkeuken. Eigenlijk vanwege garantie en het internationale karakter, maar wie weet als het zover is dat we nog van gedachten veranderen. Nu bleek naast de Ikea een enorme shopping mall EN Outlet te zitten. Dus ja er gebeurde wat vaak bij ons gebeurd…..
Shopping…Jas en schoenen
Zaterdag 18 september hebben we in de ochtend afgesproken met onze toekomstige buren David en Gaye. Een Engels echtpaar die er sinds 2019 permanent wonen (als je voor onze grond staat aan de linkerkant). David is vroeg met pensioen gegaan. Het mooie is dat David zijn werk eigenlijk opzichter was bij diverse bouwprojecten. Hij is een enorm Pietje precies. Hij bood direct aan om tijdens de bouw een oogje in het zeil te houden en foto’s te maken en wilde zelfs voor ons een camera ophangen. Geweldig! David is niet onbekend in Portugal zijn moeder woonde 20 jaar in Silves en hij spreek een woordje Portugees. Een leuk echtpaar, dus fijn om als buren te hebben. Wij zijn volgens mij in de middag nog even naar het strand geweest om daarna in de avond ma van het vliegveld te halen. Hoewel de vlucht vertraagd was, zaten we om elf uur ‘s-avond lekker bij Farragood te eten. Zo begin je een vakantie, he ma?
De rest van de week was echt een week vakantie, we hebben diverse stranden gezien, de bekende restaurants bezocht en zelfs nog een keer met ma naar de outlet geweest. En uiteindelijk nog een koffer moeten kopen…..
Praia Verde bij Castro MarimFerragudoDe buit, wel even pinnen…..Een bijzondere plek voor ons allemaal.Ja en dan ben je bijna 81 jaar, dan word je gewoon omver gespoeld.De woeste golven trotserenHet shop avontuur
Uiteindelijk zijn we weer op zondag 26 september naar huis gevlogen nadat we het huis van Sander een sopje hadden gegeven en nog even aan het zwembad bij Oasis hadden gelegen. Twee leuke weken om op terug te kijken.
Hoewel er nu ontzettende spannende dagen zijn (overdracht huis Oostvoorne, inrichten Prinsenkwartier, Geuzenstraat) kregen we zowaar vanavond tekeningen van Luis.
Even een kleine update over de Geuzenstraat, 2 dagen voor de overdracht kwam de notaris of het allemaal wel klopt wat we willen, successie belasting, schenkingsbelasting, etc. In het kort heeft dit mijn nachtrust niet bevorderd. Vrijdag praten we met de notaris verder. Het zou zo maar kunnen dat het “feest” niet doorgaat. Maanden allerlei dingen gecheckt, notaris (niet Moerland) geraadpleegd, etc. en dan dit. Laten we eerst maar er van uit gaan dat we een oplossing vinden. Laten we naar het leuke nieuws gaan!
Luis is niet van het emailen dus zijn berichten zijn kort: “Esta será a vossa casa, espero que gostem“, en dat is dan: “Dit wordt jouw thuis, ik hoop dat je het leuk vindt“.
AchteraanzichtBegane grond, straatzijdeBasement-Kelder-tuin verdiepingEerste verdieping met de slaapkamers en mijn werkkamer (let op de terrassen)Dakterras(sen)Doorsnede
Hoewel wij al stiekem een feestje vierde met het ondertekenen van het voorlopig koopcontract en het overmaken van de aanbetaling, is het NU pas officieel. Het originele document is door alle partijen ondertekend en de aanbetaling staat op de rekening van de verkoper. In dit geval ook onze architect en burgemeester van Ferragudo Luis Verissimo!
Vandaag een telefoongesprek in het Nederlands met Alex. Alex is een Nederlandse aannemer in Almancil. Een architect die door een ander Nederlands echtpaar is geselecteerd (Hun Blog) voor een wat groter project.
Wat gewoon fijn is, is om even in het Nederlands nog een keer te bekrachtigen dat we echt wel een project ingaan wat zeker anderhalf jaar gaat duren. Zijn verwachting is dat we over drie maanden de architectonische tekeningen hebben en dat we in april 2022 de technische tekeningen rond hebben om dan de vergunning in te dienen en aannemer te selecteren.
We hebben vandaag dan ook de hulp van At gevraagd om een mail naar de architect te vertalen en hem zodoende aan het werk te zetten.
Dit is toch wel een mijlpaal. Het contract is getekend, op de post naar de advocaat. De aanbetaling is overgemaakt. Voor 15 september zal de overdracht plaatsvinden en dan zijn we eigenaar van een stukje grond van 220 vierkante meter.
Een stukje grond aan de begraafplaats van Ferragudo, een stukje grond dat op een plekje ligt, waar we van droomden om oud te mogen worden.
We zijn nu een weg ingeslagen waar we vast menig keer zullen zeggen: “Waar zijn we aan begonnen?”. Maar zouden we het niet doen, dan zouden we zeker iedere vakantie blijven herhalen “hadden we maar”. Net zoals we “toen” dat huisje in het straatje bij Sander voor nog geen €40.000 konden kopen… Hadden we maar.
