DE REIS

DE MAN op reis naar Ferragudo

KLM

Eigenlijk niks met “de Reis” te maken. Maar ja het was een reis om bij Amber te komen. Maar om weer thuis te komen was een grotere uitdaging. Ik heb besloten een informeel briefje te schrijven naar de KLM. Eigenlijk geen tijd om dit soort briefjes te schrijven, dus constructief en taaltechnisch niet helemaal lekker, maar de boodschap is wel duidelijk.

Ik ben nu 57 jaar. Ik was 22 jaar toen ik voor mijn werk voor het eerst mocht vliegen. Dat was de eerste keer in mijn leven. Mijn baas destijds vloog met mij mee. Businessclass van Amsterdam naar Bergen. Toen was businessclass heel gewoon. Daarna ging ik maandelijks een week naar Bergen in Noorwegen en is vliegen een gewoontegoed geworden. Vanaf die eerste dag heb ben ik Flying Blue member. Een trouwe. Ik wist toen en nu nog mijn flyingblue nummer uit mijn hoofd, dit terwijl ik mijn BSN nummer nog altijd moet opzoeken. Altijd heb ik mijn miles gespaard met in gedachte deze een keer te spenderen voor een bijzondere gelegenheid. Dat zou kunnen zijn als je met pensioen gaat bijvoorbeeld. Ook ben ik verschillende keren van status zilver naar goud gegaan, maar ook weer terug, zeker in de periode dat het eigenlijk niet meer zo vanzelfsprekend was om businessclass te vliegen, dan gaat het allemaal toch langzamer. Hoogtepunt was ergens in 2016 dat ik in drie maanden tijd naar goud status ging. Meer in de lucht dan de gemiddelde steward/stewardess. Altijd heb ik gezocht naar een goede prijs-kwaliteitverhouding en de voorkeur op KLM te houden en eerlijk gezegd kon het niet altijd. Dus ik heb ook de service van andere maatschappijen mogen proeven.

Dit jaar ging onze dochter studeren in Amerika. Natuurlijk zijn we als ouders daar trots op en om je dochter plots een lange tijd niet te zien en zij daar toch helemaal alleen de wereld aan het ontdekken is. Dus het plan gemaakt haar te verrassen met een bezoek. En daar zou ik voor het eerst mijn miles voor gaan gebruiken. Wij wonen inmiddels in Portugal dus het moest een vlucht van Lissabon via Amsterdam naar San Francisco worden. In de tussentijd hoorde mijn werkgever van mijn plannen en vroeg of ik niet vanuit naar San Francisco naar Houston kon komen. Nou uiteindelijk een goede keuze, want op de vlucht van Houston naar Amsterdam was er een speciale “miles” aanbieding om voordelig met “premium comfort” te reizen. Helaas was er op de vlucht naar San Francisco geen plek meer in Premium comfort, dus daar Comfort op geboekt. Dus al dit voor aanvang klonk perfect en de gedroomde besteding van de miles helemaal perfect. De beloning van jaren sparen was helemaal top. Ik mocht onze dochter bezoeken in het mooie San Francisco.

De dag dat ik heen zou vliegen was met de grote storm waarbij er in de middag veel vluchten zouden worden geannuleerd, maar gelukkig was mijn vlucht net voor het middaguur en was er eigenlijk geen sprake van vertraging. Met een overstaptijd van minder dan 55 minuten zou het op Amsterdam nog spannend worden, maar daar heeft Privium mij gered. Dus ging eigenlijk alles gesmeerd. Het weerzien met onze dochter was geweldig zo ook het verblijf in San Francisco/San Jose.

Alle ellende begon eigenlijk vrijdag 10 november. De eerste mail die ik ontving was een Nederlandse mail met een ticketbevestiging. Hier zag ik plots stoel 10A terwijl ik op mijn eerdere bevestiging 12K had. Na de Nederlandse mail kreeg ik een mail in het Frans. Toen ik die vertaalde begreep ik dat er een wisseling van toestel was en ik dus was “gedowngrade”. Ik zou ook 75% terugkrijgen van de kosten in het prijsverschil?? Maar ja ik had een aanbieding, dus hoe zou dat dan uitpakken in mijn miles?? Geen idee. Maar ik was eigenlijk gefrustreerd, omdat voor mij een terugvlucht met wat luxe belangrijk is. Je slaapt wat beter, wat ten goede komt voor een eventuele jetlag en ook omdat ik direct de maandag na thuiskomen (dat zou zondagmiddag zijn) weer voor 100% fris aan het werk moest.

Dus ik besloot te kijken of ik dan nog de miles die ik nog had kon besteden voor een upgrade naar businessclass. Vele collega’s deden dit al jaren als ze voor de zaak economy mochten vliegen, dan maar de miles gebruiken om enigszins het plezier van vliegen te verhogen. Dat wilde ik ook doen. Ik zat dus vrijdagmorgen in Houston en dacht snel schakelen. Ik kreeg ook nog een Flying blue mail tussendoor of ik niet mijn miles wilde vermenigvuldigen tot wel twaalf keer. Wow dacht ik nog.

Maar goed ik ben on-line gegaan om mijn stoel van 10A naar business te krijgen. 3 uur na het Franse mailtje kwam pas in het Engels hetzelfde bericht over het vliegtuig dat geen Premium Comfort had. Het upgraden via de website ging niet makkelijk en pas in de middag lukte het om de bevestiging te krijgen. Ja ik zat Businessclass stoel 1D. (er waren toen met boeken nog 8 stoelen beschikbaar om te reserveren). 98600 miles of USD 734.60

Helaas bij het drukken op het knopje betalen bleef de website hangen. Ik heb het process 4 keer herhaald steeds met dezelfde stoel. Het lukte niet. In Houston was ik om te werken, dus heb ik ’s-Avonds vanuit mijn hotel de KLM desk (NL nummer) gebeld en alles uitgelegd. Een mevrouw vertelde dat dit normaal was. De betaling met miles en zelfs in dollars zou niet lukken, omdat ik aan de balie met inchecken dit moet betalen, MAAR u bent gegarandeerd van uw plaats. Het is puur de afhandeling die plaats moet vinden aan de balie. Ik ging eigenlijk met een goed gevoel vroeg naar bed.

Door de spanning om weer naar huis te vliegen, was ik best wel vroeg wakker. Zes uur in de morgen. Ik zag toen tot mijn verbazing een tweede mail (dezelfde als de avond ervoor, met de bevestiging van de stoelen), naar nu met het verzoek dringend te betalen en contact op te nemen. “your payment is pending”. In de mail zat een link “please contact us”. Dus ik bellen, na 14 minuten wachten een dame aan de lijn. Ik het verhaal uitgelegd. “Nee meneer u kunt niet in miles betalen bij mij, ik moet u doorzetten naar reserveringen van flying blue”. Ik werd doorgezet en moest weer een poosje wachten, toen kreeg ik de medewerker flying blue “nee meneer een upgrade met miles kunnen wij binnen 24 uur niet verwerken, u moet bij reserveringen zijn, ik zet u door.” Verbinding verbroken en daarna geprobeerd met dezelfde link weer te bellen, maar lukte niet. Toen heb ik het Amerikaanse KLM nummer gebeld, want bellen naar Nederland kost een paar centen. De Amerikaanse KLM duurde ook zo’n 15 minuten, maar kreeg iemand te spreken in het Engels en die vertelde bijna hetzelfde verhaal, ik moest naar het vliegveld om het zeker te stellen. Hoewel mijn vlucht om 15:35 zou zijn, kreeg ik al een vertraging door dat het 16:15 zou worden. Maar ik had plannen om nog wat te shoppen bij een mall. Plannen gewijzigd. Het was inmiddels 8 uur na al het bellen, dus ontbeten en uitgecheckt. Ik was om 09:30 bij Terminal D in IAH. Maar geen KLM desk open. Nee mijnheer, na 11:00/11:30 misschien. Dus daar stond ik dus met mijn bagage. Daar twee uur wachten was niet een optie en als je dat niet snapt, ga een keer naar terminal D in Houston. Dus weer een Uber naar de dichtstbijzijnde shopping mall genomen, maar die ging pas om 11:00 open. Hoe wrang. Uiteindelijk maar een koffie genomen bij de Wendy’s die daar was en achter mijn laptop een beetje zitten werken. Daarna de Uber naar het vliegveld weer genomen. En ja er waren balies open. Heel fijn.

Aan de balie uitgelegd en de dame aan de balie kon niet zien dat ik stoel 1D had. Ik liet mijn mail zien, maar wilde er niet naar kijken, totdat ze zei, “O ja ik zie hier stoel 1D met uw naam”. Naast mij stond een mijnheer die wilde ook een upgrade en ik hoorde letterlijk in mijn rechteroor, “we only have one seat available 1D, it will cost $726”. In de tussentijd had ik mijn stem wel iets verhoogd en maakte de dame duidelijk dat ik een confirmation had. De man die de klant naast mij stoel 1D wilde verkopen zei plots “wacht nee inderdaad is de stoel niet beschikbaar”. Ik verontschuldigde mij nog naar de klant/man naast mij. “Ja inderdaad mijnheer de man de stoel staat op uw naam, maar u kunt niet met miles betalen”. Ik was verbaasd, dus ik verteld maar veel collega’s doen een upgrade voor miles. “ Sorry alleen in dollars, anders gaat de stoel naar de mijnheer naast u”. Dus ik was behoorlijk hoog in mijn stress en gaf mijn credit card. Liever betalen en een goede nacht dan gesloopt thuis aankomen. Binnen een paar seconden een receipt in mijn inbox voor USD 726.30

Ik kon hierdoor gelijk door naar de business lounge, dus naar de security naar de lounge en daar eigenlijk een paar uur gezeten, wat films gekeken en toen het tijd was om in te checken was ik bij de gate en stond netjes bij Zone1, Skypriority als derde in de rij. Maar toen werden er van veel mensen de naam opgeroepen. Ook de mijne. Dus ik naar de balie bij de gate. “Mijnheer de Man, uw bent gedowngrade.” Ja dat wist ik, maar ik heb net mijzelf een upgrade gekocht. “Ja, die is dus gedowngrade, uw geld is teruggestort”. Ik hoop dat u begrijpt dat ik niet blij was. Ik heb gezegd dat er een spelletje wordt gespeeld. Ik heb uitgelegd dat die upgrade al meer dan een dag geleden was gedaan. Die stoel was beschikbaar. Nee mijnheer die stoel is nooit beschikbaar geweest. Ik mocht nog wel in Zone 1 gaan staan, maar terug naar stoel 10A. Ik heb mij nog voor EUR 123 kunnen upgraden naar businessclass naar Lissabon, maar dat was puur om als eerste uit het vliegtuig te zijn, niet om de beenruimte, want op rij 1 heb je geen mogelijkheid om een been te strekken.

Ik heb mij voorgenomen om de KLM te laten voor wat het is. Ik kan misschien mijn miles nog aan mijn dochter geven om haar vlucht terug te upgraden, maar ik hoef niet meer. Mijn voorkeur, mijn passie voor de Koninklijke Luchtvaart Maatschappij is niet meer. De klant, de loyale klant staat niet meer centraal, de computers die regelen alles, het luisterende oor van medewerkers is vervangen door mensen die de schermpjes volgen. Ik zal nog wat uren moeten besteden om mijn geld, want dat is dus niet teruggestort, terug te krijgen. Mijn 75% miles terug te krijgen. En dan, dan is het zaak te zoeken naar betrouwbaarheid en helderheid in de luchtvaart. Misschien is dat er niet en is het overal hetzelfde, maar ik ga het niet meer proberen bij de KLM.

Chapter seven: week 7,8,9,10

Is nu wel een hele lange tijd geleden dat ik een update heb gegeven. Mijn excuus hiervoor, was het helemaal vergeten. Ik ben hier nu al meer dan 2 maanden (over de helft dus) en het blijft fantastisch hier. Ik heb het zo naar mijn zin met mijn vrienden en alle nieuwe avonturen die ik meemaak hier. Alleen een minder leuk nieuwtje is dat 3 weken geleden mijn portemonnee was gestolen met al mijn pasjes erin (ID, Rijbewijs, bankpas, creditcard etc.). Ik baal er heel erg van, maar niets aan te doen (life goes on). Sinds een paar dagen heb ik eindelijk weer mijn Apple Pay en kan ik zelf weer dingen betalen. Hiervoor hielp mijn vriendin Carmina mij (zij is van Portugal en Noorwegen).

Het weekend erna dat mijn portemonnee was gestolen zijn we naar Lake Tahoe geweest. Dit is 1 van de mooiste plekken waar ik tot nu toe ben geweest hier. Lake Tahoe staat meest bekend voor wintersport, maar nu in de zomer/herfst was het ook super mooi. Kreeg echt een vakantie gevoel toen ik daar was en het uitzicht was ‘insane’! We reden er op zaterdagochtend vroeg heen en sliepen daar 1 nachtje in een Inn wat 5 min lopen was van het meer. We zijn daar in de bergen gereden en wilde een hike doen. Helaas was de hike afgelaten, maar hadden een andere korter hike gedaan. In de avond hadden we gegeten bij Applebee’s Grill. Was super lekker maar hadden een chagrijnige vrouw als serveerster.

De volgende ochtend kwam ik samen met Hannah op het idee om een ochtend duik te nemen in het meer (ondanks dat het super super super koud was). Dus dat hadden we ook echt gedaan en was zo bijzonder mooi en stil. Beste manier om je dag te beginnen en het weekend te eindige.

Tussendoor had ik ook een pakketje ontvangen hier afkomstig van Madelief. Het was nog een cadeautje voor dat ik weg ging of mijn verjaardag nog (weet niet meer zeker). Het is een armband met een klein vergrootglas in het en als je daar doorheen kijkt zie je een foto van ons samen. Echt super lief en heb ik altijd iets om naar te kijken als ik thuis mis. Hou heel veel van jou madeliefje!

Een ander weekend zijn we naar de Universiteit Stanford geweest. Dat is ongeveer 20 minuutjes hiervan daan. Echt een super mooie school en de campus is echt bizar groot en zo mooi. Het echt een goede sfeer daar en hele mooie gebouwen. Op campus is zelf een kerk en allemaal plekken waar je kan eten of drinken en natuurlijk een winkel met merchandise.

Dan gaan we naar het weekend daarop en dat is San Francisco. Ik ben samen met Carmina naar SF geweest en daar bij een Italiaans restaurant gegeten. Het was zo gezellig en het eten was zo goed en vooral de wijn was erg lekker. Na het eten zijn we met andere vrienden uit geweest daar en dat was ook super gezellig.

Carmina💗

Het weekend daarop had Carmina spontaan een Mini cardio gehuurd. We zijn naar het winkel centrum geweest en daar in de ochtend had ik manicure gedaan en Carmina pedicure. Was super leuk en lekker om jezelf even te verwennen tussendoor. In de avond zijn we wezen eten in Palo Alto. Dit was zo bizar goed en lekker. Op zondag heb ik daar samen met Carmina en Hannah gebruncht en door de bergen gereden. Het was zo mooi en een mooi gebied om doorheen te rijden.

En dan afgelopen weekend was het Halloween weekend. Ik had een feestje en was verkleed als de duivel. Halloween is hier echt iets groots en iedereen is echt verkleed en alle huizen zijn ook versierd. Heel erg vet om mee te maken en klopt echt met hoe het is films getoond wordt. Echt op Halloween zelf (dat was gister) ben ik met Hannah, Lille, Sebas en mats naar een concert van Travis Scott geweest. Is totaal niet mijn muziek maar Sebas is erg fan en het was voor mij mijn eerste concert. Het was een ervaring om mee te maken en achteraf erg gezellig ondanks dat ik de muziek niet echt kende.

Morgen is het eindelijk zo ver dat papa komt! Ik kijk hier zo erg naar uit en kan echt niet wachten om hem hier te hebben en alles te laten zien!!!

Heel veel kusjes en knuffels!

De tussenstop

We zijn verhuisd! Veel mensen feliciteerde ons met de verhuizing veel geluk etc. Allemaal lief bedoeld en wordt ook als welkom ontvangen. Maar ja de reden is dat we naar Portugal gingen, was om ons stukje grond te verkopen, iets te vinden dat minder hoofdpijn en stress zou geven en niet onbelangrijk, iets wat binnen ons budget zou blijven. Onze missie is geslaagd als we in het huis dat in aanbouw is zitten.


Dus toen we die knoop doorhakte om in Portugal te wonen hadden we een huurovereenkomst met de huisbaas. Voor een jaar, maar wij dachten misschien kunnen we wel wat langer blijven. We betaalden de huur een jaar vooruit, om een band van vertrouwen te hebben en zo je een stukje zekerder te voelen.


Een maand voordat we uit Nederland vertrokken vertelde de huisbaas dat hij het appartement verkocht had en met de vraag ”kunnen jullie er niet eerder uit?”. Ik weet dat Jasperina en ik hier best wel gestressed door werden en we een soort middenweg hadden gevonden om er per 1 februari uit te gaan in plaats van eind mei. Wat er uiteindelijk met je hersens gebeurd is dat er een zaadje in je hoofd zit dat constant fluistert “op tijd een ander appartement zoeken”.


Dus eigenlijk waren we naast ons stukje grond, je settlen in Portugal, je auto’s op Portugees kenteken krijgen ☹, etc, etc, metnog meer dingen bezig. Je moet plotseling om je heen kijken om toch iets anders te kunnen huren. En dat je dat binnen een week voor elkaar krijgt mag nu wel duidelijk zijn? De wens was nu ook wel om het meer met een onbeperkte contractduur te hebben. En ja wat is onbeperkt? Elk officieel huurcontract heeft wel een escape clausule en hier in Portugal ben je niet zo beschermd als huurder zoals in Nederland.


Uiteindelijk zijn we nu dan wonende op Rua do Pé da Cruz en is de huur aan Rua Maria Isabel Xavier de Fogaca per 20 november beëindigd.

Rua do Pé da Cruz is onze tussenstop.


Daar waar je in Nederland even on-line gaat en je verhuizing doorgeeft en heel veel andere zaken ook automatisch meeverhuizen, ja je raad het al, moet je hier naar de verschillende kantoortjes, zonder afspraak, in de rij en wachten.

Gelukkig had Jasperina uitgevonden dat de Câmara Municipal de Portimão van ’s-Ochtend 9:00 tot en met 16:30 open is. Dus wij na de lunch lopend naar het kantoor. En gelukkig hoor, drie mensen achter hun bureautje en wij melden ons netjes bij de beveiliger. Die begreep wat we wilde, riep naar een van de Gemeente ambtenaren. Die kon Engels en zei “je moet om 14:00 terugkomen, we zijn nu aan het lunchen”. Ja maar zei Jasperina ‘op het internet staat dat jullie heel de dag open zijn?’, “ja dat kan het internet wel zeggen maar als wij lunchen of er is iemand ziek dan beslissen wij wanneer we mensen helpen”. ‘Ja maar wij werken ook en moeten toch een beetje weten wanneer we kunnen langskomen?’, “Iedereen werkt, u kunt ook van te voren bellen…” (tsja die ervaring hebben we al, bellen werkt niet, als ze iemand helpen nemen ze niet op. Behalve als jij daar zit dan gaan ze uitgebreid een telefoonconversatie voeren….). Dus wij konden onverrichte zaken weer naar huis. Ja we noemen ons tijdelijke stulpje al huis.

Afdeling burgerzaken Portimao
Afdeling burgerzaken Portimao

Uiteindelijk waren we natuurlijk om 14:00 terug bij de Gemeente. De situatie ter plekke identiek dan een uur daarvoor, maar we mochten doorlopen. Zevenentwintig minuten later stonden we buiten en vijftig euro armer. En we moeten nog terugkomen, want de burgemeester moet nog een handtekening op de documenten zetten. Dat kan nog wel drie werkdagen duren. O ja, om ons adres voor het belastingnummer (NIF) en ons social security number (NISS) te veranderen, moeten we nog even langs het belastingkantoor en de Seguranca Social. Ook daar moeten we nog “even” een tussenstop maken. Misschien weer zo’n belevenis.

Is je handtekening echt?

Onze makelaar stuurde een berichtje dat als we ons koopcontract willen bekrachtigen we naar de notaris moeten om onze handtekening legaal te verklaren. Dit is mede nodig omdat indien we ons lapje grond nog niet hebben verkocht, we bij het opleveren van het huis eventueel een overbrugging bij de bank kunnen gebruiken.

Een Jaspilatie

Elk blaadje van het contract moest door de notaris erkent worden, gezegeld, genummerd en geparafeerd. Ja ja en weer een paar euro’s minder.

Zegel.
Een plakplaatje van de notaris.

Maar uiteindelijk op de dag dat Victor en Madeleine de sleutel van hun huis in de Nieuwstraat kregen, 3 oktober 2023, tekende wij om 18:15 het eindelijke contract. Nu nog even wachten tot de bouw klaar is 😍😜

Chapter six: week 6

Kan het bijna niet geloven, maar ben alweer meer dan een maand in San Jose! Ik heb het nog steeds zo erg naar mijn zin. Lig bijna nog steeds elke dag aan het zwembad, maar maak wel netjes mijn huiswerk daar. School word namelijk wel steeds meer werk en heb al mijn eerste midterms gehad. Aankomende week heb ik er nog meer, stress! Nee hoor gaat helemaal goed komen.

Vorig weekend ben ik wezen kajakken met de otters! Dat was echt super leuk en mooi. Je zag de otters in het wild en met de kajak ben je toch wel erg dichtbij. We moesten wel een gek pak aan zodat je niet koud kreeg of nat werd (was vroeg in de ochtend). Er waren ook heel veel zeehonden en pelikanen (die uit finding Nemo haha).

De dag erna zijn we naar Monterey geweest. Is een plaats aan de kust met hele mooie stranden. Was 1,5 uur rijden ongeveer, maar het zeker waard. We zijn op loverspoint geweest en daar de zonsondergang gegeven en daarna daar gegeten bij een heel lekker restaurant dat uitkeek op de zee. Ik had een pasta met gamba’s en knoflookbrood (was fantastisch). Doordat ik in het International house veel hetzelfde eet is het eten buiten huis altijd 10x zo lekker en speciaal.

We zijn ook voor het eerst naar een baseball game geweest in San Francisco de Giants. De wedstrijd was in de avond, maar waren er al begin middag heen gegaan om nog daar rond te lopen. Het was helaas geen mooi weer en waren in het winkelcentrum beland( heb ik denk van mijn vader geleerd). Maar voor het winkelcentrum waren we bij de Paleis voor schone kunsten geweest. Heel erg mooi en een leuk park eromheen waar je kon lopen. De baseball game zelf was nogal saai, maar wel weer een evenaring rijker. Had met Hannah samen een pet gekocht van de giants als aandenken.

De volgende ochtend ben ik op een hike gegaan met mijn nieuwe Amerikaanse vriendin die ik had gemaakt in mijn klas (Kayla). De hike was gewoon hier in de bergen van San Jose. We verzamelde om 9 uur en gingen met een grote groep de hike doen. Het was super mooi en niet heel erg zwaar. En omdat het nog ochtend was, was het ook nog niet zo warm. Na de hike zijn we met z’n alle nog ergens gaan lunchen en heb ik weer nieuwe mensen leren kennen (deze keer allemaal amerikanen).

In de avond ging ik spontaan mee met Kayla naar een dansles in east coast swing. Het was eerst een beetje gek om met vreemden te moeten dansen, maar uiteindelijk ging het wel heel goed. Kan nu een klein stukje dansen op east coast swing als ik terug ben in Nederland 🙂

Oh ja iets minder nieuws is dat mijn kamergenoot Hannah heel ziek is geworden afgelopen zaterdag (waarschijnlijk voedselvergiftiging). Dus dat is wat minder, maar ze is naar de dokter geweest en het gaat helemaal goed met der komen.

Hele dik en kus aan iedereen en vooral oma omdat ik haar verjaardag moest missen!

Getrouwd met ….

mijn Yeti! Tsja het klinkt raar, maar het begint nu zelfs zo te voelen. Na maanden wachten kunnen we weer met onze Yeti op pad. 15 september mochten we voor de keuring naar Loulé. Dat is een onderdeel van het proces om je auto op Portugees kenteken te krijgen. Daarna kan het in twee weken geregeld zijn…

Ja “kan”. Niet bij ons. Hoewel ze bij de BMW er niet om vroegen, vroegen ze het nu wel. Onze trouwakte! Waarom? Geen idee. Maar de vraag kwam binnen op zondag 17 september toen we in Nederland waren. Een kopie akte heb ik, maar die zit in een map in Portugal. Eerst geprobeerd met de documenten waaruit blijkt dat Jasperina echt mijn vrouw is. Niet goed genoeg dus. Om het process niet twee weken uit te stellen heb ik Brielle direct een nieuwe aangevraagd. Zaterdag 23, nu woensdag 27 dacht ik “hé niets ontvangen, maar wel betaald”.

Ik denk dat het duidelijk is dat ik het document in Brielle wilde ontvangen?

Nou daar gaan we dan. De paarse krokodil van de Gemeente Voorne aan Zee! Na een uur een mevrouw van Burgerzaken aan de lijn. “Jaaa, effe kijken, ja, ja die is opgestuurd naar Portugal 🇵🇹 “. Uuuh maar mevrouw er staat twee keer in de aanvraag om het NIET op te sturen naar Portugal!!! “Ja, maar dat zijn wij verplicht hè!” Nee mevrouw u bent dat niet verplicht. “Nou u hoeft niet zo tekeer gaan hoor, want zo gaan we niet verder” Maar als ik twee keer aangeef om het niet op te sturen, dan kunt u toch met mij bellen? “Zo werkt dat niet” ok, dus waarom staat er dan een commentaar veld bij de aanvraag? Of zelfs bij de reden waarom ik het nodig heb?

Nou dat duurde lang en heb uitgelegd dat ik het nu wil hebben en desnoods wel kwam halen. Dat was goed. Oh nou dan loop ik even naar het stadskantoor…. NEE alleen in Hellevoetsluis te krijgen. Maar ik heb geen auto. “Maar we zijn ook morgenavond open” Maar dan heb ik nog steeds geen auto… Maar goed ik probeer dan wel wat te regelen en kom ik morgenochtend. “Nee dat kan niet dan hebben we cursus”

Nadat ik vier keer van mijn stoel ben gevallen en mijzelf tot rust heb gemaand, vroeg ik en nu? “U mag morgenochtend tussen 8:00 en 8:30 komen. U hoeft geen nummertje te trekken en kunt zeggen dat u een afspraak heeft met Burgerzaken om iets af te halen.”

Dus de volgende ochtend vol goede moed om 8:15 in Hellevoetsluis. Portugese toestanden, lege hal met een dame die eerst een intake wilde doen. Maar ik moest zeggen dat al een afspraak had en mocht doorlopen naar Burgerzaken. Op Burgerzaken vier dames heel druk op en neer aan het lopen en al snel begreep ik dat mijn document nog niet klaar was. “Ja snap het ook niet waarom ze het gisteren niet even hebben gemaakt, gaat u maar even zitten” Het was snel duidelijk dat de printer niet mee werkte, het logo niet printte, etc.

Maar uiteindelijk het felbegeerde document mee naar Brielle genomen, gescand en direct opgestuurd (digitaal). Nu kijken hoe lang het duurt totdat we de kentekenplaten kunnen wisselen.

Misschien dat we nog voor onze trouwdag de Yeti op Portugees kenteken hebben!

Chapter five: Week 3/4:

Zo er is weer een week voorbij (misschien zelfs bijna 2) en dus tijd voor een update. In de tussentijd heb ik al mijn eerste ‘paper’ moeten maken en heb ik die 100% goed gemaakt. Dat gaf mij wel een goed gevoel, maar moet zeggen dat Hannah het voor mij heeft nagekeken en mijn Gramatica had verbeter hihi. Verder heb ik veel tijd gespendeerd aan het zwembad hier en maak daar eigenlijk bijna elke dag mijn huiswerk (moet wel mijn mooie kleurtje behouden natuurlijk).

Huiswerk aan het zwembad

Zijn in de tussentijd ook voor het eerst bij Chick fillet geweest. Is een fastfood restaurant, maar ze hebben alles met kip geen normaal vlees. Was echt super lekker en van goede kwaliteit.

Oh ja en vergeet helemaal te vertellen dat wij ook naar Capitola zijn geweest. Is een plaats dichtbij Santa Cruz met een heel mooi strand en allemaal gekleurde huisjes.

Ik heb nu ook met Hannah samen een ‘Bucketlist’ gemaakt met alle dingen die we hier willen doen voor december. Daarop stond ook om een American Football, soccer, baseball en basketbal wedstrijd mee te maken. Dus dat hebben wij gedaan, onze eerste Football wedstrijd was van onze school (ze hadden wel dik verloren). Het is zo grappig hier gek Amerikanen zijn met sport. Wel heel langdradig zijn die wedstrijden met veel pauzes en reclame. Wel leuk om echte cheerleader te zien die ook tussendoor optredens geven. Verder zijn we ook naar een soccer game geweest van de ‘Earthquakes’. Zelfde daar als met de football wedstrijd, allemaal gekke Amerikanen, overal eten, drinken en entertainment. Je zou bijna de wedstrijd vergeten als je daar loopt. Maar zijn wel hele leuk ervaringen. De volgende wedstrijd die geplant staat is een Baseball game van de Giants (dat is de baseball team van San Jose).

Soccergame

We zijn afgelopen weekend naar Santa Barbara, Malibu en Santa Monica geweest. We konden slapen bij vrienden van de zus van 1 van de Nederlandse jongens (Sebastiaan). Dat huis was niet normaal mooi en groot. Wij waren zo verwent daar, niet normaal. Hadden super lekkere bedden en ze maakte elke ochtend ontbijt voor ons. Het was zo lekker om een weekend weg te zijn uit de International house en niet een badkamer te hoeven delen met 35 anders meiden. Ze hadden ook 2 hele leuk honden en 1 daarvan was nog maar een puppy.

The house

Santa Barbara is echt een hele leuke en mooi stad. Je kan er veel zien en heel veel strand met een mooie pier. Hebben daar in een typical sportcafé gegeten en het was super lekker. We hadden eerst ‘chickenwings’ en daarna had ik een hele lekkere taco met gamba’s.

De volgende dag zijn we naar Malibu gereden en hebben we het museum Getty Villa. Was super mooi alleen helaas was het bewolkt, maar nog steeds een mooi uitzicht. Veel stranden daar en ook vooral veel surfers.

Daarna zijn we doorgereden naar Santa Monica en hebben over de bekende pier daar gelopen. Het was super druk en heel veel kraampjes met spulletjes. Er werd ook tijdens het lopen daar een cd in mn hadden gedrukt door een man en zei dat ik het moest luisteren en vroeg daarna geld ervoor. Uiteindelijk 10 dollar voor betaald, dat is nou een echt scam haha. Wel super vet om eindelijk deze plekken in het echt te kunnen zien en mee te maken. Het is allemaal natuurlijk niet zo mooi als in een film, maar wel het gaaf om te bezoeken.

Het volgende wat geplant staat is kajakken met otters en naar Monterey. Monterey is een plaatsje met een mooi strand (als het goed is). Ik mis iedereen nog steeds heel erg, maar ik vermaak mij erg goed hier. Ik ben zo blij dat ik deze uitdaging aan ben gegaan en zoveel van de wereld mag zien. Ik ben hier al precies een hele maand.

Kusjes en knuffels xx

Kalu Bar

Praia Grande is een “beschut” strand, het ligt in een baai, het is tevens de entree van Portimão. Het voordeel is dat het water net iets warmer is en ik kan zeggen dat het wel prettig, maar dat gaan jullie ondervinden.

In de eerste jaren ( wij komen sinds 1997 in Portugal) gingen we niet vaak naar dit strand, omdat er zoveel Nederlanders rond liepen. Meestal zonderden wij ons af, totdat de kinderen er toch vriendjes en vriendinnetjes kregen, en zelfs met verjaardagsfeestjes op het strand mee mochten doen. Robin en Amber (zusjes) uit Rotterdam zien we bijna jaarlijks terug. Door dit “toedoen” kennen we dus een groot deel van de lokale Nederlanders die zich inmiddels daar gevestigd hebben. Zo zijn wij ook al een beetje “bekende” Nederlandse Portugezen geworden….

De Kalu Bar is de plek waar wij ieder jaar onze parasol en bedjes reserveren. Heel raar maar na een aantal jaren in het zand met je handdoek te liggen, hebben we de strandbedjes ontdekt. Een van de kenmerken aan de Portugese kust zijn de harde zeewinden, niet koud, niet vervelend, behalve als je dus met je handdoek en parasol op het zand zit. Wij hebben al menigeen parasol (gevaarlijk) door de lucht zien vliegen.

Iets anders wat we al trouw ieder jaar bij de Kalu bar doen is een “familiefoto” maken. Door de jaren heen een traditie die we meestal op het einde van de vakantie nemen.

Nu nog iets over de kaart.

Kalu beach bar

Vanaf begin onze vakanties komen we op het strand Praia Grande van Ferragudo. We nemen onze parasols en opblaasboot en emmertje, schepjes mee voor de kinderen en ons zelf… tegenwoordig doen we het luxe, we huren strandbedjes maar sjouwen nog steeds graag met spullen. Zal jullie niet verbazen maar als het even kan op de zondagen suppen we wat af. We krijgen dan best trek in een lunch van de Kalu of gewoon een snack omdat het kan. De menukaart van Kalu heeft geen verrassingen, maar wat erop staat blijft lekker.

Let op op maandag dicht en alleen op Facebook, geen eigen website.

Sangria, we vinden de rose altijd weer heerlijk.
Onze favoriete plekje op terras met de heerlijke Kalu salade.
Ook een fijn plekje op terras.
Heerlijk zitje

NuMa Portimão

Ja hoor we hebben onze Hoecksack/ Bonbon/ Hazzelbag/ haute cuisine gevonden.

We kunnen niet wachten om er weer te kunnen genieten, gewoon bij ons om de hoek. Nuno en Manuela zijn het echtpaar met passie voor dit restaurant.

Als je meer informatie wilt klik hier.

« Oudere berichten

© 2023 DE REIS

Thema gemaakt door Anders NorenBoven ↑