Einde van de maand zou Amber komen, maar precies dan gingen wij weg. Laten we zeggen: ook hier hadden we gerekend op een huis en op ruimte. Dus besloten we een paar dagen naar Nederland te gaan. En eerlijk? Dat was maar goed ook.
In dezelfde periode was de hele familie van Vera op vakantie hier in de Algarve. Niet dat we er last van hadden hoor, integendeel. Het was beregezellig. Maar als je naar Praia da Rocha gaat en dan ook nog in een danstent belandt… tja, dan gaat Jas dansen. En dan ben je haar kwijt. Haha.
Maar achter die zonnige laag zat iets zwaarders. Victor kreeg min of meer de boodschap dat hij er alleen voor kwam te staan. Naast de heks die ons het huis verkocht kwam er nog een nieuwe heks bij, en deze heks was helaas de liefde van zijn leven. Zijn wereld stond op zijn kop. Onzekerheden denderden zijn leven binnen alsof iemand het licht had uitgezet.
En dan gebeurt er bij ons iets automatisch: als familie de Man zetten we alle zeilen bij. Want als iemand mijn kinderen pijn doet, doet dat mij pijn. Klaar. Dan gaan alle alarmbellen af, in Brielle, in Portugal, overal……… tijd voor actie. Punt.
We hebben alles op alles gezet om te kijken of we Victor in zijn huis konden laten wonen. Een enorme, ingewikkelde opdracht. Maar dankzij de ongelofelijk goede raad, kennis en hulp van Chris maakten we een kans. Wat boffen wij toch met zulke lieve mensen om ons heen.
Naast onze familiebanden hebben we inmiddels ook in Portugal vrienden voor het leven. Mensen die het zien als wij pijn hebben. Niet alleen om Victor, maar ook om ons eigen verhaal: dat eindeloze wachten op ons huis, de zorgen, de frustraties. En dan zie je hoe mooi het is als vrienden uit zichzelf de gemeente bellen, dingen regelen, ons vooruit proberen te trekken. Zo lief. Zó bijzonder.
Gelukkig waren er ook lichtpuntjes, energiegevers. Mooie momenten met hen, die je net dat beetje lucht geven dat je nodig hebt.
Op 20 augustus kwam Amber met haar vrienden naar Portugal, terwijl wij dus bewust even in Nederland zaten, om elkaar niet in de weg te lopen en om Victor een hart onder de riem te steken. Even snel wat familie en vrienden bezocht, kopjes koffie, knuffels, en toen weer terug naar onze Algarve.
In Portugal werden we opgewacht door Amber, maar ook door Esther (van Cocky en Chris), en Hans, Silvia en Kyra. Kortom: een drukte van jewelste. Eten, bijkletsen, bezoekjes ………..druk druk druk.
Gelukkig hadden we daarna nog wat echte quality time met Amber. Ik had een heerlijke papa-dochter dag met haar: Pastéis de Nata halen in Lagos en daarna chillen op het strand van Salema. Gewoon een blessing, meer kan ik er niet van maken.
En eigenlijk schrijf ik al in september, maar hé … augustus mag best positief eindigen, toch?
