Categorie: 2025

Augustus 2025

23 november 2025 / FamDeMan / Geen reacties

Einde van de maand zou Amber komen, maar precies dan gingen wij weg. Laten we zeggen: ook hier hadden we gerekend op een huis en op ruimte. Dus besloten we een paar dagen naar Nederland te gaan. En eerlijk? Dat was maar goed ook.

In dezelfde periode was de hele familie van Vera op vakantie hier in de Algarve. Niet dat we er last van hadden hoor, integendeel. Het was beregezellig. Maar als je naar Praia da Rocha gaat en dan ook nog in een danstent belandt… tja, dan gaat Jas dansen. En dan ben je haar kwijt. Haha.

Maar achter die zonnige laag zat iets zwaarders. Victor kreeg min of meer de boodschap dat hij er alleen voor kwam te staan. Naast de heks die ons het huis verkocht kwam er nog een nieuwe heks bij, en deze heks was helaas de liefde van zijn leven. Zijn wereld stond op zijn kop. Onzekerheden denderden zijn leven binnen alsof iemand het licht had uitgezet.

En dan gebeurt er bij ons iets automatisch: als familie de Man zetten we alle zeilen bij. Want als iemand mijn kinderen pijn doet, doet dat mij pijn. Klaar. Dan gaan alle alarmbellen af, in Brielle, in Portugal, overal……… tijd voor actie. Punt.

We hebben alles op alles gezet om te kijken of we Victor in zijn huis konden laten wonen. Een enorme, ingewikkelde opdracht. Maar dankzij de ongelofelijk goede raad, kennis en hulp van Chris maakten we een kans. Wat boffen wij toch met zulke lieve mensen om ons heen.

Naast onze familiebanden hebben we inmiddels ook in Portugal vrienden voor het leven. Mensen die het zien als wij pijn hebben. Niet alleen om Victor, maar ook om ons eigen verhaal: dat eindeloze wachten op ons huis, de zorgen, de frustraties. En dan zie je hoe mooi het is als vrienden uit zichzelf de gemeente bellen, dingen regelen, ons vooruit proberen te trekken. Zo lief. Zó bijzonder.

Gelukkig waren er ook lichtpuntjes, energiegevers. Mooie momenten met hen, die je net dat beetje lucht geven dat je nodig hebt.

Op 20 augustus kwam Amber met haar vrienden naar Portugal, terwijl wij dus bewust even in Nederland zaten, om elkaar niet in de weg te lopen en om Victor een hart onder de riem te steken. Even snel wat familie en vrienden bezocht, kopjes koffie, knuffels, en toen weer terug naar onze Algarve.

In Portugal werden we opgewacht door Amber, maar ook door Esther (van Cocky en Chris), en Hans, Silvia en Kyra. Kortom: een drukte van jewelste. Eten, bijkletsen, bezoekjes ………..druk druk druk.

Buurmeisje in stijl ophalen, op verzoek van haar moeder.

Gelukkig hadden we daarna nog wat echte quality time met Amber. Ik had een heerlijke papa-dochter dag met haar: Pastéis de Nata halen in Lagos en daarna chillen op het strand van Salema. Gewoon een blessing, meer kan ik er niet van maken.

Fijn om even je eigen zoon vast te houden en te knuffelen

En eigenlijk schrijf ik al in september, maar hé … augustus mag best positief eindigen, toch?

Juli 2025

23 november 2025 / FamDeMan / Geen reacties

Juli begon dit jaar met een huis dat gevuld was met vertrouwde stemmen. Mama en Martijn waren hier tot 7 juli, en vanaf het eerste moment voelden we hoe fijn het is om familie om je heen te hebben. Dat warme, vanzelfsprekende gevoel dat je eigenlijk pas merkt als het er weer even is. Je hoeft niet eens iets bijzonders te doen, het simpele feit dat je ’s ochtends samen koffie drinkt of op het balkon zit, maakt het al waardevol. Het blijft bijzonder dat drie uurtjes vliegen zo’n verschil kunnen maken. De afstand is groot, maar het gevoel juist intenser.

Als we de foto’s terugkijken, lijkt het bijna alsof deze week uitsluitend om eten draaide. Ontbijtjes, lunches, etentjes… soms lach je er zelf om. Maar eerlijk gezegd: voor ons zijn dat die kleine geluksmomenten. Tafel vol, iedereen relaxed, gesprekken die alle kanten op gaan, dat is precies wat je onthoudt. En ik hoop dat mama en Martijn dat net zo voelen als wij.

2 juli “de vieze man” of voor Amada The Fisherman

Na hun vertrek viel alles eigenlijk meteen terug in het patroon dat ons inmiddels zo bekend is. Voor Jasperina en mij is het dan weer “business as usual”: werken door de week en in het weekend proberen te herstellen van alles wat er speelt. Maar we hebben wel ons eigen ritueeltje gecreëerd. Leica heeft er inmiddels een ingebouwd verwachtingspatroon van gemaakt: op zondag vroeg naar het strand van Ferragudo. Even dat frisse ochtendgevoel, het water dat nog rustig is, en Leica die haar rondjes maakt alsof ze de hele kustlijn bezit. Daarna lunchen we vaak op het plein in Ferragudo. Dat zijn echt van die momenten waarop je even stilstaat en denkt: dit is waarom we hier wilden wonen.

En toch, terwijl ik dit schrijf, merk ik dat er een zacht randje triestheid door mijn zinnen loopt. Niet zwaar of dramatisch, maar wel aanwezig. Het heeft alles te maken met het feit dat we nog altijd niet in het huis kunnen wonen waar we al zolang naar uitkijken. Dat is iets wat op de achtergrond steeds blijft meespelen. Je probeert het los te laten, maar het komt toch telkens terug. En dat is vermoeiend. Het drukt op je humeur, soms zelfs zonder dat je het doorhebt.

Maar goed, het is ook de realiteit waar we op dit moment mee moeten dealen. En zolang dat zo is, pakken we de lichtpuntjes die we wel hebben: familiebezoek, onze zondagen aan het strand, de fijne momenten met z’n tweeën (en met Leica, Berto en Peppi natuurlijk), en het idee dat we ooit terugkijken en zeggen: We hebben het toch maar gedaan.

Juni 2025

15 november 2025 / FamDeMan / Geen reacties

Amber moest helaas op 2 juni alweer weg. Maar weet je, dit zijn de cadeautjes. Alles voelt intens, alles voelt goed. De liefde voor je kinderen laat zich toch nooit in woorden vangen. En laten we eerlijk zijn: in Portugal wonen is bepaald geen straf. We hebben geen seconde spijt gehad. Natuurlijk verkijk je je hier op dingen, net zoals je dat in Nederland ook kunt doen. Maar als we het nieuws uit Nederland volgen, elke dag, op afstand, dan weten we: we zitten hier beter.

Cocky en Chris kwamen ook in de Algarve aan, en ik mocht meteen mijn technische gaven op Chris’ telefoon loslaten. Wat ben ik toch een natuurtalent, haha. Daarna hebben we ze heerlijk laten genieten van NuMa.

We bezochten ook Astrid en Serge in Fuseta. Een stel waar wij diepe bewondering voor hebben. Wij denken soms dat wij te maken hebben met tegenslagen, maar zij… zij spelen in een hogere Portugese divisie. En toch hebben ze daar een waar paleis neergezet. Respect. En voor ons meteen een mooie gelegenheid om Fuseta te ontdekken. Wat een fijne plek. Daar komen we zeker terug.

Op 10 juni bezochten we Lagos op een vrije dag: Dia de Portugal. De nationale feestdag ter ere van dichter Luís de Camões. Mooie sfeer, mooi weer, mooie mensen, Portugal op zijn best.

Pescador in Benagil, Chris en Cocky genoten van de rit.

Op 12 juni kwamen Victor en M. Dat blijft even een ding, want zoals eerder geschreven is dat hoofdstuk gesloten. Uit respect voor Victor hou ik het daarbij. Wij waren vooral ontzettend blij dat Victor bij ons was. En dus hebben we alles gedaan: lekker eten, strand, shoppen, nog meer eten, quality time in de hoogste versnelling.
Natuurlijk hopen we dat Victor volgend jaar een zorgeloze vakantie heeft. En dan natuurlijk in ons eigen huis.

Avondje eten met Gabriela (voor haar verjaardag)

Ja… dat huis. In juni bleef het een hoofdpijndossier. We bleven hoop houden, maar ik denk dat het juist toen lastiger werd. Je kunt omgaan met wachten, als je maar een datum weet.
Zeg mensen dat je 1 augustus de sleutel krijgt? Prima. Dan werk je ergens naartoe.
Maar zeggen dat het ook september kan zijn. Of oktober. Of, waarom ook niet, 2026…?
Daar word je zenuwachtig van. En ik kan als schrijver nu zeggen: die onrust zit sinds die tijd diep in onze aderen. Niet fijn.
Het enige wat ik nu kan doen is de boze heks uit mei 2025 precies hetzelfde toewensen. Precies hetzelfde.

Op 26 juni vertrok Victor weer. Maar gelukkig konden we op 27 juni mama en Martijn verwelkomen. Dat was zó fijn. De zomer brulde inmiddels volop, lange dagen, warme avonden. Godzijdank hebben we airco.

Met een beetje geluk konden we op 28 juni mama en Martijn het huis laten zien. Helemaal klaar. Af. Perfect.
Behalve dan… geen sleutel.

Mei 2025

15 november 2025 / FamDeMan / Geen reacties

En dan is het mei. De zon wordt warmer, de dagen langer, en je voelt de zomer letterlijk om de hoek staan te trappelen. Op de eerste zaterdag trokken we naar Lagos, waar een middeleeuws festival bezig was. Rustig door de straatjes slenteren tussen ridders, troubadours en toeristen die denken dat ze een ridder zijn, heerlijk.

Ondertussen hadden we een langdurige stroomuitval achter de rug. Ik blijf erbij: het waren de Russen. Dus hebben we nu een gasstelletje in huis, wat blikvoer in de kast, en we zijn officieel klaar voor elke apocalyps die Portugal ons toewerpt.

Midden mei kwam er een déjà-vu-moment: in april hadden we een afspraak met de heks van Libertas, ja, zo noem ik haar inmiddels maar gewoon. Het zag er allemaal zó hoopvol uit. Paulo en Sónia gingen mee om het huis te bekijken, nieuwsgierig naar de volgende stappen. En wat hoorden wij vier uit de mond van de heks? Dat juni de maand van de overdracht zou worden. Kijk, in elk goed sprookje hoort een boze heks, dus dat kwam mooi uit.

Begin mei vroeg ik nog beleefd om enige opheldering over die oplevering in juni, omdat we natuurlijk onze huur moesten opzeggen. En in juli komt er al bezoek, dat moet toch ergens slapen. MAAR toen kwam de heks terug met het nieuws dat het helemaal geen juni ging worden. Wij, Paulo en Sónia waren compleet uit het veld geslagen.
Zelfs Paulo, meer dan 30 jaar in het vak, had dit nog nooit meegemaakt. Dan weet je dat je iets bijzonders hebt.

We kregen het advies om onze advocaat erbij te halen om te zien of er nog iets te redden viel. Helaas geen enkel sprankje hoop. Ja, we mochten het contract beëindigen en ons geld terugkrijgen. Maar dan zou Libertas mooi 150.000 euro winst in de zak steken, want inmiddels worden huizen zoals het onze voor veel hogere bedragen verkocht dan wat wij ervoor betaalden. Dus: lange adem nodig. Héél lange adem. Wordt vervolgd…

Gelukkig is mei ook altijd feest, want Jasperina is jarig. Dit jaar vierden we dat met een bijzonder diner bij Ocean. Heerlijk natuurlijk, maar vergeleken met vorig jaar merkten we dat dit tweesterrenrestaurant zijn vizier wat meer op de Amerikaanse toerist richt. Jammer, maar eerlijk is eerlijk: we hebben genoten. En op de 18e een Pastel de Nata eten op het strand? Dat is op zichzelf al een verjaardagscadeau.

Op 24 mei hadden we het volgende cadeau: eten bij NuMa. Ze bestonden vier jaar en wij hadden een leuke verrassing voor Manuela en Nuno. Altijd goed.

En op 29 mei kwam Amber naar Portugal. We hebben de woonkamer verbouwd, want inmiddels weten we zeker dat we deze zomer iedereen in ons appartement zullen moeten ontvangen, ons huis wordt namelijk nog steeds niet opgeleverd. De pijn is groot, maar die komt volledig op conto van Libertas. Het plezier van familie en vrienden die ons komende maanden bezoeken? Dat houdt ons op de been.

Huiskamer verbouwd, slaapbank in de logeerkamer

April 2025

15 november 2025 / FamDeMan / Geen reacties

Hoe kun je april beginnen zonder 1 april? Nou, niet dus. Dit jaar kreeg ik weer een hoop commentaar op mijn afwezigheid tijdens de repetitieavonden. Maar ach… als de regie ineens besluit om zomaar andere data te kiezen, dan weet je genoeg. Geen woorden aan vuil maken.
1 april is en blijft een feest, en een feest waar ik altijd bij ben. Zolang mogelijk als Koekebakker. Papa’s trots.

Op 3 april vloog ik voor een bliksembezoek naar Athene, in, uit, weg. In het weekend stonden we natuurlijk weer bij ons huis. Alles zit in de afwerkfase. Het zwembad is gevuld, de kriebels zijn begonnen, en in ons hoofd waren we al in mei aan het verhuizen.

Jasperina’s moeder werd 80 en Klaas 85. Tijd voor een feestje, dachten wij… maar het bleek een lunch te zijn. En dat was voor ons nét iets te ver voor een retourtje op één dag.
Ons hoofd zat toch vooral bij het huis. Ik mocht mijn Hue-spotjes in de woonkamer installeren, spelen met licht, beter wordt het niet. De deurbel en elektra werden getest. Alles wijst op oplevering. En in de weekenden zwierven Jasperina en ik al door tuincentra, op jacht naar bloemen en struiken. De voorpret is ook wat waard.

Leica heeft het ook naar haar zin in Ferragudo

Eind van de maand deden we nog een dagje Monte Gordo, omdat Nuno daar zou komen koken tijdens een openluchtfestival. Tenminste… dat dachten we. Een klein communicatiefoutje, zullen we maar zeggen.

Maar goed, eind april lijkt ons huis bijna klaar, en de modelwoning op de hoek ziet er al tiptop uit. Wij hebben er zin in. We hebben zelfs al ligstoelen gekocht voor bij het zwembad en het dakterras. En natuurlijk werd dat een belevenis, want in Portugal een stoel bestellen is niet zoals in Nederland. Uiteindelijk hadden we twee van de vier stoelen, gekocht in een andere winkel, en lang leve de aanhanger, onze stille held van de maand.

Maart 2025

9 november 2025 / FamDeMan / Geen reacties

Precies op 1 maart vlogen Jasperina en ik naar Salzburg. Daar verbleven we één nacht voordat we door konden naar onze accommodatie in Grossarl. Ontzettend luxe, want Martijn en Amber kwamen met de auto naar Salzburg, mét onze skispullen. Wat was dat genieten: een ochtend doorbrengen in Salzburg, heerlijk ontbijten en daarna op ons gemak richting Grossarl rijden.

We hebben die week zó genoten. Het weer was geweldig, en dat is zeker niet altijd vanzelfsprekend. We hebben zelfs een gezellige avond gehad met mevrouw Toferer, die werkelijk alles uit de kast haalde om ons zoveel mogelijk schnitzel te laten eten. Nou, dat is gelukt!

Het was een intense, heerlijke week, en we hebben meteen weer bij mevrouw Toferer geboekt, om de plank de volgende keer niet mis te slaan, hoewel het appartement waar we nu verbleven ook prima was.

Terug in Portugal zagen we dat de afwerking van ons huis gestaag doorging. Het ging nu echt om de laatste details: afwerken, de tuin aanleggen en de openbare ruimte netjes maken. Dat geeft gewoon hoop.

Op 15 maart vertrokken Jasperina en ik voor een weekje naar Nederland. De missie: de aanhanger vullen en weer terug! Dus op 23 maart, op Ambers verjaardag, waren we weer terug in Portimão. 5.000 kilometer extra op de teller, maar wél met een hoop spullen erbij.

Eind maart moest ik ook nog even op en neer naar Kopenhagen, en direct daarna vlogen we opnieuw naar Nederland. Dit keer voor Ambers 25e verjaardag, die ze vierde in volledige James Bond-stijl: Goldfinger! Ook Ricardo was erbij, en we kunnen gerust zeggen dat het een feest in echte “familie De Man-stijl” was.

Om het verblijf extra bijzonder te maken, namen we ook op 31 maart vrij. We genoten van een heerlijke dag met Amber en Ricardo, Nederland in het klein, maar groot in gezelligheid.

En daarna… natuurlijk tijd om 1 april te vieren! 🎉

Februari 2025

9 november 2025 / FamDeMan / Geen reacties

Februari 2025

Ik moet eerlijk zijn: ik ben niet consequent in het schrijven van mijn blog. We zitten inmiddels al in november, terwijl ik nog over februari schrijf.

Het enige voordeel is dat ik nu een soort spoiler alert kan geven. Het doet wel even pijn, maar de vrolijke foto’s van Victor en Madeleine zijn, achteraf gezien, niet zo vrolijk meer. Madeleine heeft Victor verlaten. Een ander hoofdstuk, waar ik vast nog eens op terugkom.

Laten we als verstandige (schoon)ouders er geen woorden meer aan vuil maken en het hoofdstuk M.v.P. afsluiten. M bedankt dat je Victor een poos gelukkig hebt gemaakt, en bedankt voor de levenslessen die hij hieruit heeft mogen halen. Zo, en nu weer verder.

Eigenlijk was februari een rustige maand. We zien dat ons huis echt af begint te raken en de plannen om de laatste spullen uit Nederland te halen zijn gemaakt. Alles wijst erop dat we in mei eindelijk de sleutel kunnen omdraaien.

De keuken is geplaatst, de kastwanden staan op hun plek, en de bestrating is bijna klaar. Zelfs onze straatnaam is bekend: Rua do Mar. Omdat de keukenachterwand uit gewone vloertegels bestaat, hebben we in Nederland een mooie glazen achterwand besteld. Het wordt nog een uitdaging om die in Portugal te krijgen – maar uitdagingen horen bij ons, toch?

Halverwege februari bracht ik nog een kort bezoek aan Nederland. Eigenlijk moest ik voor mijn werk naar Genève, maar die reis ging niet door. Dat gaf mij de kans om met Martijn een nieuwe keuken voor zijn huis uit te kiezen, en even tijd door te brengen met ma en de kinderen.

Altijd fijn om mijn chauffeur Victor te zien.

Aangezien we weten dat we nog een aanhanger met spullen gaan halen, is het online bestellen van leuke dingen voor het huis alvast begonnen. De overloop op de Geuzenstraat vult zich gestaag. Voor ons toekomstige keukeneiland hebben we nog mooie barkrukken weten te scoren bij Moerman. Alles om het plaatje straks compleet te maken is er bijna.

Eind februari staat onze wintersport met Martijn en Amber in het vooruitzicht – en zo rollen we maart in.

Januari 2025

2 februari 2025 / FamDeMan / 1 reactie

Ik begin een dag voor 1 januari, zodat ik nog een stukje van 2024 kan laten zien. Dit was niet de eerste keer dat we oudejaarsavond buiten Nederland vierden, ook niet de eerste keer samen, maar wel de eerste keer met onze Portugese vrienden. In Portugal is uit eten gaan met Kerst niet gebruikelijk; dat doe je thuis met vrienden en familie. Oudejaarsavond is echter wel typisch voor Portugezen om uit eten te gaan. We besloten toen om het te vieren bij onze vrienden Nuno en Manuella van NuMa. Het werd een mooie avond, met zoals gewoonlijk heerlijke gerechten en lekkere wijnen.

Op 5 januari kwamen Victor en Madeleine twee weken bij ons op bezoek. Jasperina en ik hadden vrij genomen om samen leuke dingen te doen (ik moest helaas een paar dagen tussendoor werken, maar kon die combineren met een bezoek aan de fysiotherapeut). Deze dagen waren heerlijk gezellig: shoppen, lekker eten, rijden en zelfs een dagje strand was mogelijk.

Een echte klap op de vuurpijl was de zondag van 12 januari. We werden enorm verrast. Nee, niet gewoon verrast, maar enorm verrast – ik denk dat ik in mijn leven nog nooit zo verrast ben, en het maakte me zo emotioneel. Amber was tot en met 11 januari in Mexico en kwam op die dag terug naar Nederland. Wat Jasperina en ik niet wisten, maar Victor en Madeleine wel, is dat Amber een ticket naar Portugal had geboekt om ons te verrassen. En dat is gelukt!

Op die zondag hadden we besloten om naar Algarve Shopping te gaan. Het is belangrijk te melden dat we al aardig hadden geshopt bij Mar Shopping, dus het was eigenlijk niet nodig, maar het was zo’n dag dat het leuk leek om daarheen te gaan. Achteraf gezien snap ik het, maar op dat moment niet. In elke winkel moesten we naar binnen en zelfs in elke winkel lukte het om toch nog iets te kopen. Tot het moment dat de dag bijna voorbij was, we thuis zouden eten en nog boodschappen moesten doen. Ik had venkel nodig, omdat Madeleine risotto met venkel zou maken. Maar… nee, Victor en Madeleine moesten nog even naar de H&M! WTF! Nou, ik ging alvast op zoek naar venkel in de Continente. Terwijl ik serieus alleen maar op venkel gericht was, hoorde ik een stem: “Kunt u het vinden?” Hmm, die stem klinkt als Amber!!! Fuck (sorry, maar dat was het eerste wat ik dacht), HET IS AMBER!

Zelfs nu springen de tranen in mijn ogen als ik eraan denk, om maar aan te geven hoe hoog de emoties waren. Plotseling stonden we midden in de supermarkt, compleet verrast! Een onbeschrijflijk gevoel. Zoals ik al eerder schreef, ik word niet snel verrast; ik vind het leuk om anderen te verrassen. Maar jongen, wat een apart gevoel en wat mooi.

Oké, het was best wel apart om met zijn vijven in een twee-kamerappartement te slapen, maar we kochten meteen een luchtbed voor Amber, zodat zij twee nachten daarop kon slapen, want daarna zouden Victor en Madeleine weer terugvliegen. Die maandag waren Jasperina en ik ook nog vrij. Het weer was schitterend, dus we durfden wel naar het strand van Alvor te gaan. En ja, het was fantastisch weer, ik heb zelfs gezwommen! Wat een superdag. Een dag die we met veel plezier konden afsluiten bij Mama Mia! Allemaal geluksmomentjes.

Helaas moest Amber op donderdag weer terug naar Nederland, en begon ons normale leven weer. Hoewel… de week erop moest ik naar Lissabon voor mijn werk, een global sales meeting. Ongeveer 80 mensen van mijn bedrijf kwamen samen om de strategie voor 2025 te bespreken. Het was ook leuk om weer een hoop collega’s te zien, wat resulteerde in een weekendweerzien met Lloyd en Melissa. Voordat ik naar Lissabon ging, hadden we ook nog bij NuMa (waar anders?) de 59e verjaardag van Jeroen Coumou gevierd. Hij en Silvia hadden ons uitgenodigd om samen met Nienke (Jeroens dochter, die ook een paar dagen was gekomen) zijn verjaardag bij NuMa te vieren. Jeroen en Silvia verbleven dit jaar een maand in Portugal, in hetzelfde complex waar wij nu wonen in Portimão.

Wat goed is om te melden, is dat het weer in januari 2025 in vergelijking met januari 2024 een stuk slechter was. Slechter in de zin van meer regen, wat eigenlijk goed is, en iets lagere temperaturen. Voor bezoekers misschien minder leuk, maar voor de natuur heel goed. En begrijp me niet verkeerd, er waren genoeg dagen waarop we op ons balkon koffie konden drinken bij meer dan 23 graden, maar vorig jaar was het gewoon droger en warmer.

Tussen de bedrijven door zijn we natuurlijk ook bezig om de bouw van het huis te volgen. Dat zit nu in de afbouwfase en we werken aan de details. Als je nu de keuken ziet, denk je: “Nou, koken maar!” Helaas zie je nog veel klusjes, en voordat de oplevering er is, moet alles klaar zijn: de plantjes in de tuin, een boom in de voortuin, het zwembad vol water.

Wij beschouwen het hebben van een afgesloten garage als een voordeel. We kregen te horen dat er net over de brug in Portimão (rechts) garages te koop waren. Dus we gingen in de laatste week van januari kijken, en het sprak ons enorm aan. Het leek ons een goede investering om daar de BMW te stallen en andere spullen op te slaan die we niet vaak gebruiken. We hebben op 1 februari een optie genomen op een box van 24 m². Daar komt vast nog wel een leuk Portugees verhaal uit.

We hebben de maand gezellig afgesloten op 1 februari, samen met Jeroen en Silvia, door via de bergen naar Arrifana te rijden, daar heerlijk te lunchen, en vervolgens een mooie rit via de kust weer terug naar Portimão. En zo hebben we alweer een maand in 2025 afgesloten.

Categorieën