Iets moois gevonden, iets om niet te laten verdwijnen, maar om te koesteren. Onze vader vond het altijd leuk om voor het kerstdiner een verhaal, gedicht, boodschap te vertellen. In een bureaula vond ik een mooi gedicht. Zelfs nu nog van toepassing.
Categorie: Geuzenstraat
Alle gerelateerde berichten mbt. de ontwikkelingen op de Geuzenstraat
Ik wil ieder jaar een jaaroverzicht maken, omdat als je naar 2023 kijkt is er heel veel gebeurd. Terugkijken op een jaar is niet makkelijk. Makkelijk is altijd herhalen wat je laatst hebt beleefd. Maar terug naar januari 2023 gaan is niet makkelijk.
In januari begonnen wij, Jasperina en ik, maar ook Amber het jaar in New York op het water. Vergeten zullen we dat nooit. Het was zo mooi dat je op dat soort momenten het liefst al je dierbaren bij je hebt. Ik heb dat heel mijn leven gehad. Als ik op reis was op een mooie plek dan wilde ik het zo snel mogelijk nog een keer beleven, het liefst met iedereen, maar minimaal met Jasperina.
Voordat wij naar Amerika gingen hadden we al zoveel plannen gemaakt, we wisten wanneer we naar Portugal zouden gaan, hadden een appartement in Portimão gehuurd, Amber zou uit huis gaan, we zouden een wintersport vakantie in Oostenrijk doen, de zomervakantie was al zo goed als ingevuld. Plannen, ja plannen dat lukt mij vrij goed. Rekening houden met zoveel mogelijk tegenslag, Jeroen kan er redelijk goed mee omgaan en kan eventueel goed improviseren als het even anders loopt.
De maand februari stond in het teken van plannen, regelen, voorbereiden op de wintersport en verhuizen. Aanhanger kopen het kon allemaal. Totdat het maart werd. Maart begon zo goed. Relaxed met de auto naar Duitland, overnachten en dan kon de wintersport beginnen. Niels en Amber kwamen een dag later en zo ook Rob en Martijn. Dat die eerste dag van de wintersport zo anders zou lopen kon niemand bedenken. Die dag en alles wat daarop volgde heeft 2023 en de rest van ons leven getekend. Getekend in zoveel verschillende dingen, in verdriet, in verlies, de familieband, mijn broederband en dan bedoel ik mijn broer van vlees en bloed. Ik realiseerde mij pas in die periode hoeveel ik van hem hou. En ook hoeveel ik van Rob hield, omdat hij zo goed voor mijn broertje was. Wij hebben allemaal Martijn zien strijden op allerlei manieren. En ik moet dit opschrijven dat ik het niet van mijn netvlies krijg. Het beeld dat Martijn probeerde Rob te redden. Hoewel Rob er niet meer is, is het zeker, dat door Martijn wij allemaal nog van Rob afscheid konden nemen. Er is nooit een minuut geweest dat we de moed hebben opgegeven. Dit laatste, de moed niet opgeven, is misschien wel de rode draad van 2023!
Nadat we van Rob op een zeer gedenkwaardige manier afscheid hebben genomen, begon het voor ons allemaal. De moed niet opgeven. Doorpakken, opstaan en weer doorgaan. Alles klinkt nog zo makkelijk, maar nu nog iedere dag is er wel een moment dat ik moet terugdenken aan maart 2023. Ik denk dat dat goed is, we moeten iedere dag terugdenken aan wie we koesteren en koesterden.
Wij hebben respect gekregen door op 1 april onze rollen te vervullen. Op een manier zoals Pa dat graag had gezien. Dat voelde goed. Die hele dag voelde ik papa en Rob meekijken, hoe wij ons waardig, zoals het hoort, hebben gedragen. Dat was mooi.
April vloog voorbij en in mei moesten Jasperina en ik klaar zijn om met de eerste aanhanger met spullen naar Portugal te rijden. Oefenen met lege dozen, inpakken en wegen van dozen, iedere dag, iedere avond waren we druk met voorbereiden. Tussen al die werkzaamheden ging het gewone werk door, hoewel Jasperina voor het eerst in haar leven vanaf mei zonder werk haar uitdagingen begon. Amber en Niels gingen ook voor het eerst in hun leven een nieuwe uitdaging aan. Samen wonen met de wetenschap dat Amber ook nog eens voor een lange tijd van Niels gescheiden zou zijn. Simultaan Martijn zijn leven zonder Rob invullen. Plotseling alleen voor Bram en Arie zorgen, dit te combineren met alle nieuwe uitdagingen die Voorne aan Zee met zich meebracht. En niet te vergeten dat Oma, mama, ook weer alleen in een groot huis achterblijft met een kapotte badkamer en de zorgen dat ook bij haar het dagelijkse leven zijn gangetje kan gaan. Dat valt niet mee en dan zijn we nog niet eens op de helft van het jaar.
Voor ons was het een tegenvaller dat we niet in het appartement in Portimão konden blijven. Voor ons begon de eerste aflevering van “ik vertrek”. Alle beslommeringen ga ik zeker hier niet opnoemen. Het feit dat ik gelukkig een goede baan heb heeft er wel voor gezorgd dat we het allemaal konden overbruggen. Wel een mijlpaal was 16 juni, die dag was niet toevallig, ik wilde het een dag laten zijn die voor mij bijzonder is. De dag dat we met onze beestenboel en de laatste inboedel voor het echie naar Portugal gingen.
Gelukkig een paar weken later kwamen al de eerste familieleden op vakantie bij ons en hebben we genoten van die tijd. Het echte werk begon midden juli, toen iedereen weg was en wij eigenlijk maar met een paar zaken bezig waren. Auto’s repareren en zoeken naar een woonruimte. Uiteindelijk is alles gelukt. Ja december 2024 zouden we misschien wel een eigen huis hebben in Parchal aan de rand van Ferragudo. Hoewel alles getekend is en zou moeten kloppen. Inmiddels is bij Jasperina en mij “eerst zien en dan geloven” van toepassing.
Wat er ook gebeurde in die vakantieperiode, en dat was toen Amanda bij ons was, dat was dat Jasperina gebeld werd door de werkgever van Victor. Wie had dat kunnen bedenken. Ze wilde Jasperina full time, remote laten werken. Dus de Dona de Casa was niet meer. Plotseling mocht ik broodjes halen en af en toe koffie inschenken. Hoe kunnen dingen lopen…
Augustus was voor ons de eerst, soort van, rustige maand. Werken, einde dag naar het strand, laat eten, rusten, naar bed, etc. Augustus was ook de maand dat Amber naar het Westen van de USA ging. Zoveel respect om die stap te maken. Ik weet als geen ander hoe het voelt om ver weg van iedereen te zijn. Hoewel je kan Facetimen, Appen etc. Zodra je dat rode knopje indrukt ben je weer alleen. Geen familie, wel vrienden, wel “college”genoten. Maar die familieband… Ja die is belangrijk he?
En dan rollen we in september, we hadden een weekje Brielle gepland door een reünie van Jo Tankers. Dit was tevens de eerste werkweek van Jasperina. Toen zagen wij in die week dat het niet zo goed ging met Niels. Wij denken dat het alleen zijn, voor zichzelf zorgen tegenviel. Hoewel dit werd tegengesproken, waren denk ik onze gevoelens juist. Dat er toen al wrijvingen waren tussen Niels en Amber wisten we niet, maar we begrijpen het wel. Martijn was in september voor het eerst alleen naar zijn geliefde plekje in Turkije. Dat was een emotionele rollercoaster en ik ben echt super trots dat je het hebt gedaan, ondanks de pijn die op bepaalde momenten hebt gevoeld. Ik was zo gelukkig toen ik zag dat Roland je verraste.
Bij terugkomst in Portugal ben ik gaan plannen om Amber te bezoeken. Als verrassing en om Niels zich beter te laten voelen bedacht om een verrassing eraan toe te voegen en Niels mee te nemen op mijn bezoek, mede gefinancierd door zijn moeder. Het heeft niet mogen baten, de bom plofte voor het bezoek. We hebben op alle manieren geprobeerd Martijn op de ticket te krijgen, maar dat was echt tevergeefs.
Oktober is echt voorbij gevlogen, maar dat kwam ook omdat dit voor ons de maand was van verhuizen. Ja weer verhuizen, naar Rua do Pe da Cruz. Een mooi plekje midden in Portimão met de optie tot huren voor onbepaalde tijd. En dat is fijn als je niet zeker weet wanneer je huis af is gebouwd. Met recht kunnen we zeggen dat het een plekje is waar we ons thuis voelen. Echt, midden in Portimão, tegenover een voetbalstadion. Inderdaad niet het mooiste uitzicht, maar voor uitzicht, springen we op de fiets. En heel diep in mijn mannenhart ben ik ook erg blij met de garage.
Wie ook in oktober heel blij waren, zijn Madeleine en Victor. Die kregen de sleutel van hun nieuwe stulpje aan de Nieuwstraat 6. Wat een mooie plek. En wat zijn we trots dat ze het allemaal voor elkaar hebben gekregen. Ze hebben hard gewerkt en kunnen trots zijn op wat ze hebben.
Dat november begon met een berg emoties is niet verwonderlijk. De trouwdag van Rob en Martijn, Rob zijn verjaardag, ik naar Amber. Tjonge dat was echt bizar. Voor mij was mijn weekje, nou ja paar dagen met Amber onvergetelijk. Die herinneringen, die kunnen ze mij niet afnemen. Zo bijzonder het in maart was om met mijn broer sinds tijden in een bed te slapen, zo bijzonder was het ook om met Amber in een bed te slapen. En Amber snurkte niet. Martijn wel. Maar ik kan het hebben….
Op afstand hebben Jasperina en ik de intocht van Sinterklaas meebeleefd. Dat was mooi. Wij in de zon zitten en dan via een live stream de winderige intocht bekijken. Gelukkig droog en zoals altijd een groot succes. Goed gedaan Martijn en ma!
En dan komen we in december aan. Het begin was even schrikken. Peppi die zomaar een hartstilstand kreeg. Ik heb die dag (4 december) afscheid genomen van Peppi. Dat Peppi er nog is, is voor ons een wonder. Wel is het zo dat ieder ogenblik Peppi er ook niet meer kan zijn. Die gedachte is niet leuk, maar bewijst alleen maar dat je niet alleen van Peppi, maar van elkaar ieder moment moet genieten!
December is ook die maand, waarbij het bij mij gaat kriebelen, kriebelen in mijn portemonnee. Maar wat ook gebeurde en ik noemde het niet in oktober, maar in oktober kochten we al kerstspullen. We voelde gewoon dat we kerst in huis moesten halen. Jullie hebben gezien dat dat gelukt is. Die kriebels in de portemonnee? Niks aan te doen, zolang die maar niet leeg is.
Nee de dagen naar 22 december toe stonden in het teken van weerzien. Beseffen wat de consequenties van keuzes zijn. Terugkijken, je afvragen is het goed zo? Afvragen heb je spijt?
Ik denk en denk zelfs dat ik mag zeggen, wij denken. De keuzes die we hebben gemaakt zijn niet altijd de beste geweest. Maar we kunnen altijd zeggen we hebben het geprobeerd. We hadden in Zwitserland kunnen wonen. Dan was er geen Madeleine bij Victor, maar misschien een Heidi en had Victor niet in de scheepvaart gewerkt, maar bij het spoor. Amber misschien met een Peter in de bergen op een boerderij in plaats van studeren. Dat weet je niet. We wonen nu met plezier in Portugal. Onze droom.
Ik besefte mij toen ik dit schreef dat alles wat ik nu in dit jaar heb gedaan, zou ik waarschijnlijk niet meer kunnen als ik 67 zou zijn. Nu klauteren we nog langs een rots omhoog, lopen we kilometers op het strand, fietsen we met gemak 40 kilometer weg op onze elektrische fietsen. We weten als de nood aan de man is dan zijn we binnen 6 uur wel in Nederland. We zullen altijd opvang voor onze dieren moeten vragen, maar als we nodig zijn, kunnen we er zijn.
Toch meer geschreven dan gedacht. Ik wilde er niet te emotioneel over doen, maar 2023 is een jaar vol emoties. 2024 mag het een tandje minder.
Maar als ik iets mag wensen, dan is het LEEF! LEEF in gezondheid, geniet van het moment, laat je niet het veld uitslaan, maar zoek de positieve punten.
Dat is wat ik dit jaar heb geleerd. Nu een klein gedicht was ik ieder jaar graag herhaal.
Licht
Laat je lampje altijd schijnen
wees een licht voor iedereen
dat zal de kilte doen verdwijnen
en zorgt voor vrede om je heen
VROLIJK KERSTFEEST!
En daar is 2022
Ik had zo gedacht om een update te schrijven in november en in december, maar we zitten dus inmiddels in januari 2022. Maar geloof mij er zijn bergen met werk verzet. Ieder weekend aan de slag in de tuin, weer of geen weer. In de regen, we gingen door. We dachten dat in twee weekenden er wel een schuur met overkapping zou staan. Nou dat viel tegen. Het was puur het weer dat tegenzat. We konden soms echt niets doen dan wachten op iets droger weer. Ik herinner mij nog dat op het moment dat Max Verstappen wereldkampioen werd ik tot mijn knieën in de modder stond een afvoer te graven. Maar het resultaat mag er zijn. Hoewel we nog wel de buitenzijde moeten verven (zwart) en sommige tegels op zijn plek terug moeten.
En dan na een paar foto’s zitten we in 2022. Tussen kerst en Nieuwjaar hadden wij onszelf vrijgegeven om in Ferragudo Kerst en Oudejaar te vieren. Dus onze eerste klusdag was dan ook 8 januari en toen heeft Jeroen samen met Tjarco de deuren gehangen. Op de 9e is er een begin gemaakt met slopen. Dit was een goeie actie, want dit heeft als resultaat gehad dat we de keuken iets aanpassen. In plaats van een eiland, wordt het nu toch een eiland met verhoogde bar voor twee personen.
De komende weken werken we toe naar 11 februari, dan worden de eerste spullen geleverd voor de installatie van de keuken. Hoewel hij geplaatst wordt, verwacht ik toch dat we erbij zullen moeten zijn voor allerlei kleine klusjes.
En dan is er weer een maand voorbij geschoten. Hoewel de planning was om weer ieder weekend te gaan klussen op de Geuzenstraat waren er ook nog sociale verplichtingen zoals 1 april vieren op 9 oktober. Voorafgaand aan deze soort van generale repetitie waren er ook nog oefenavonden. Maar goed 9 oktober was een geweldige dag, maar het nadeel was wel dat wij niet naar Zwitserland konden om daar een feestje mee te pakken.
Hierna konden we ons weer gaan concentreren op de toekomstplannen. Vanuit Portugal hebben we niets gehoord van Luis, maar eigenlijk volgens verwachting. Hier in Nederland hebben we nogal wat te doen zoals, een overkapping in de tuin met nieuwe schuur, een keuken bestellen, de slaapkamer afmaken, badkamer opknappen en een onverziene taak: een tijdelijke vaatwasser regelen.
Onze wens was een keuken te plaatsen van massief eiken, met een kookeiland met betonnen blad. Al jaren geleden was ons oog op Koak Design gevallen, een ikea keuken met handgemaakte fronten. Om ons te verzekeren van een juiste keuze hebben we nog een afspraak gemaakt bij Mandemakers Keukens, maar daar kwamen we niet aan een gelijke prijsstelling zonder dat we concessies moesten doen. Dus nu is de keuken besteld bij Koak Design en wordt naar verwachting rond 17 januari geplaatst. Dat betekend wel dat we voorbereidingen moeten gaan treffen. Gelukkig begint dit al deze aankomende week. Op 4 november komen er extra deuren om de woonkamer van de keuken te scheiden en om te zorgen dat het atelier van ma ook dicht kan.
Voordat we de keuken kunnen gaan installeren is het handig om in de tuin alvast een overkapping en nieuwe schuur te hebben. Dan kunnen we namelijk daar wat spullen stallen als we met de keuken aan de slag gaan. Dus hebben we Edwin van EDM Huis & Tuin Techniek de opdracht gegeven de overkapping te plaatsen, wel met hulp van Jasperina en mij, dat scheelde weer een beetje in de kosten. De planning is dat deze in November geplaatst gaat worden.
Amber en Niels waren nog een weekje naar Portugal, dat gaf mij de tijd om een begin te maken met de “gasten” badkamer een upgrade te geven. Dus is er in het laatste weekend van oktober een nieuw badmeubel geplaatst en komt er nog een nieuwe douchewand en dan zal de badkamer er weer helemaal up to date uit zien.
Als laatste actie hebben we de slaapkamer boven aangepakt door de wanden dicht te maken met gips. Met behulp van Tjarco die mij geleerd heeft om met sjablonen de moeilijke hoekjes te maken. Volgende week proberen het plafond erin te maken en als het lukt de deuren plaatsen. O ja en de douchewand…. Je ziet het genoeg klusjes. Tevens betekend dit als we de deuren plaatsen dat we kunnen gaan schilderen.
Dus al met al is er in oktober best nog wel het een en ander gebeurd. We hebben dus nog een vaatwasser moeten aanschaffen omdat de oude het begaf en een reparatie van €250 in het verschiet lag. We hebben dus een tijdelijke “refurbished” vaatwasser geplaatst. Wellicht kunnen we die weer in januari verkopen.
November zal een drukke maand worden omdat er dan een intocht Sinterklaas ons een weekend bezighoud. Met de Lions een wijnactie, dus genoeg te doen en dan is het zo weer december. Laten we maar kijken wat we allemaal kunnen doen!
Jullie zijn zeker druk met inpakken? Ja best wel, we moeten goed nadenken, wat hebben we het komende jaar nodig, wat kan in lange opslag, wat moeten we eigenlijk wegdoen, etc. Soms ook moeilijk hoor om dingen die dan een emotionele waarde hebben en ruimte in beslag nemen weg te doen. Maar als je de ruimte niet zou hebben zou het al weg zijn…. Zo ook enorme hoeveelheden Playmobil van dochterlief. En zo eindig je dan in de late avonduurtjes met bouwen.
Het lijkt erop alsof we steeds meer opruimen. Iedere zaterdag kun je ons vinden bij de Gemeentewerf. Daarnaast is Amber d’r kamer eigenlijk wel klaar om in te trekken. Wel moet er nog wat speelgoed worden verkocht.
De start is gemaakt om de logeerkamer te vergroten en als het allemaal zover is, Jasperina en ik daar goed kunnen slapen, maar belangrijker dat ik kan werken. Met een als uitgangspunt “slopen met beleid” zijn we aardig geslaagd.
We hebben de deur kunnen verplaatsen, hij sluit, het staat haaks. De allergrootste uitdaging zijn echt wel de schuine hoeken.
De laatste hand werd gelegd aan de kamer van Amber. De muren nog een keer gewit. De plintjes langs de muren af. En zelfs de IKEA kasten in elkaar gezet. Tevens de zolder opgeruimd en nu de uitdaging veel PlayMobil en boeken via Marktplaats te verkopen.
Ook een begin gemaakt om de logeerkamer aan te pakken. Dit is een ingewikkeld project. Vele schuine hoeken waarbij een waar timmermansoog nodig zal zijn. Dit is iets wat de komende weekenden op de planning staat.
Dit weekend (3-4 juli) was het schuren, schuren en nog eens schuren. Amber haar kamer willen we de balken wit verven, dus dat was stoif uit 2012 van de balken en een begin gemaakt met het gronden van de balken. Volgende week verder.
Er gaat best wel veel gebeuren.
- Het huis in Oostvoorne verkopen
- Wij kopen het huis aan de Geuzenstraat van mijn moeder
- We huren tijdelijk een appartement
- We kopen een stukje grond in Ferragudo
- We gaan een huis bouwen.
Veel mensen snappen het niet of begrijpen niet hoe het in elkaar steekt. Aan dit alles zit een lang verhaal.
In 1999 toen Jasperina zwanger was van Amber, zagen we in dat ons huis aan het Maarland Zuidzijde 8 te klein zou zijn. Pa en ma woonden al een poos aan de Voorstraat tot volle tevredenheid. De huizenmarkt was net als nu een soort van gek. Wij hadden ons huis aan het Maarland Zuidzijde 8 verkocht en een nieuwbouw huis aan de Warmoezenierstraat gekocht, maar was nog in aanbouw. Aangezien de koopster van ons huis in scheiding lag wilde ze graag in ons huis, dus hebben we even in City Romana gewoond en daarna naar de Van IJsendoornstraat verhuisd in Hellevoetsluis (het zou een jaartje duren voordat het huis in Brielle af zou zijn).
In dat jaar was het afzien, iedere keer over de N57 rijden en dan de Brielse Dom zien deed pijn. We waren nog steeds actief in het Brielse verenigingsleven. We deden en doen dat nog steeds met veel plezier. Totdat Aat Moerman ons attendeerde dat er een huis op Maarland Zuidzijde 24 te koop zou komen. Het kostte maar anderhalf miljoen gulden. Tsjonge we hebben gelachen en dachten dat hij gek was. Maar hij zei “waarom koop je het niet met je ouders, het is groot genoeg, er wonen nu ook twee gezinnen in en je gaat toch goed met ze om”. Een waanzinnig idee, maar we bespraken het wel en we gingen ook het huis bekijken. En ja het was een perfect huis, we konden ieder in privacy goed in een huis wonen. De keuken bleef het centrale punt waar we samen konden zijn. En zo gebeurde het. Het nieuwbouwhuis en het huis aan de Voorstraat werd met goede winst verkocht. We hebben met enorm plezier zonder een onvertogen woord daar tien jaar gewoond. De kinderen, Amber en Victor, opgroeien met een opa en oma in huis het was een geweldige tijd. Vele mooie feesten gehouden, geweldige kerstfeesten. Maar aan een groot huis zitten ook grote kosten. Het doe het zelf niveau werd door werk (een eigen zaak) en door leeftijd best wel een ding. Nu is dit heel kort door de bocht, maar daar kwam het op neer. En pa en ma zagen we ook een dagje ouder worden. Een koe in zijn kont kijken kunnen we allemaal, dus achteraf gezien hadden we misschien er wel kunnen blijven wonen. Ik zeg misschien…..
Afijn, op een gegeven ogenblik werd er in de Voorstraat in de voormalige kapsalon een wietplantage opgerold. We kenden het pand, want onze vrienden Lars en Jeanette wonen er pal naast en we hadden al vaker naar de lap grond met die oude panden gekeken.
Na deze gebeurtenis zette Mevrouw Kester-Kievit de boel te koop. We begonnen te fantaseren. Een huis bouwen voor pa en ma, alles gelijkvloers. Alles nieuw, minder onderhoud. Ook voor ons een pand aan de Voorstraat geheel renoveren naar wens indelen. Met de rekensommen zat het helemaal goed, we zouden stukken goedkoper gaan wonen en meer vrije tijd, minder groot onderhoud. Een plan waarbij de uitwerking twee jaar in beslag nam voordat we gingen bouwen. We moesten stukjes grond aan buren verkopen om dubbele lasten te overbruggen, maar dat was perfect want een supergrote tuin stond niet op de wensenlijst.
Waar we uiteindelijk geen rekening mee hielden:
- Lastige en protesterende buren
- Vervuilde grond
- Sanerings kosten
- Failliete aannemer
- Financiele crisis
Om alles uit te leggen is gecompliceerd, maar door de tegenslagen kwamen we niet uit de kosten. Pa en ma inmiddels boven de pensioengerechtigde leeftijd, kregen niet meer financiering en wij hebben door een constructie kunnen zorgen dat eerst de Geuzenstraat kon worden afgebouwd waardoor we in 2012 de Geuzenstraat konden betrekken, nadat we het Maarland verkocht hadden, met minder winst dan verwacht (dit door de markt). Het huis prachtig en toen zeiden we al dat de Geuzenstraat moet in de familie blijven. Dus vanaf toen hebben we altijd gezegd, als pa en ma er niet meer in kunnen wonen, dan gaan Jasperina en ik er oud worden.
We springen naar februari 2021, veel is er gebeurd. In 2020 verhuisden Jasperina en Jeroen naar Oostvoorne met maar een doel. Op de dag dat ma niet meer in de Geuzenstraat kan wonen, dan kunnen we makkelijk Oostvoorne verkopen en intrekken in Brielle volgens het plan uit 2012. Met het invullen van de inkomstenbelasting kwam de waarde van de Geuzenstraat ter sprake maar ook de impact die er zou kunnen zijn dat als wij de Geuzenstraat zouden kopen nadat ik 57 jaar zou zijn, het best wel moeilijk is om je financiele zaken voor elkaar te krijgen.
Natuurlijk speelde de huizenhype die nu in 2021 speelde ook mee, maar we zijn allerlei “what if” scenarios gaan bespreken, zaken bekijken, wat als ma niet meer kan blijven wonen en de zorg in moet, wat als… , etc.
Het uitgangspunt is altijd gebleven om ma te laten wonen zoals bedacht. Inmiddels zijn we zover dat het plan is dat Amber wel haar intrede op de Geuzenstraat neemt en dat wij ook de Geuzenstraat als ons hoofdverblijf zullen markeren. Ma woont dan bij ons in. De andere droom om als we ooit oud zijn nog een verblijf in Portugal te hebben zijn we ook gaan onderzoeken.
En nu blijkt dat als alles lukt zoals bedacht dat we inderdaad ook een vakantieverblijf hebben waar ook ma en de rest van de familie kan genieten van de plek waar we zo graag zijn.
PLAFOND
Ik zoek omhoog waar de Meester is
en zie zijn boden met attributen,
de passer en winkelhaak.
Hun spel lijkt louter een vermaak.
Maar het vertelt een oud verhaal
van Stof en Geest die onafscheidbaar zijn.
Mijn blik verbindt ze voor ik verder ga.
De zaal die tempel was en werkplaats werd,
loopt langzaam leeg.
Meindert boersma
Ja wat gaan we hier dan schrijven? Nog niet veel, maar er komt genoeg.
