Einde van de maand zou Amber komen, maar precies dan gingen wij weg. Laten we zeggen: ook hier hadden we gerekend op een huis en op ruimte. Dus besloten we een paar dagen naar Nederland te gaan. En eerlijk? Dat was maar goed ook.
7 augustus Praia de Luz ZaZu Beachclub
In dezelfde periode was de hele familie van Vera op vakantie hier in de Algarve. Niet dat we er last van hadden hoor, integendeel. Het was beregezellig. Maar als je naar Praia da Rocha gaat en dan ook nog in een danstent belandt… tja, dan gaat Jas dansen. En dan ben je haar kwijt. Haha.
Schatjes
Maar achter die zonnige laag zat iets zwaarders. Victor kreeg min of meer de boodschap dat hij er alleen voor kwam te staan. Naast de heks die ons het huis verkocht kwam er nog een nieuwe heks bij, en deze heks was helaas de liefde van zijn leven. Zijn wereld stond op zijn kop. Onzekerheden denderden zijn leven binnen alsof iemand het licht had uitgezet.
En dan gebeurt er bij ons iets automatisch: als familie de Man zetten we alle zeilen bij. Want als iemand mijn kinderen pijn doet, doet dat mij pijn. Klaar. Dan gaan alle alarmbellen af, in Brielle, in Portugal, overal……… tijd voor actie. Punt.
We hebben alles op alles gezet om te kijken of we Victor in zijn huis konden laten wonen. Een enorme, ingewikkelde opdracht. Maar dankzij de ongelofelijk goede raad, kennis en hulp van Chris maakten we een kans. Wat boffen wij toch met zulke lieve mensen om ons heen.
Naast onze familiebanden hebben we inmiddels ook in Portugal vrienden voor het leven. Mensen die het zien als wij pijn hebben. Niet alleen om Victor, maar ook om ons eigen verhaal: dat eindeloze wachten op ons huis, de zorgen, de frustraties. En dan zie je hoe mooi het is als vrienden uit zichzelf de gemeente bellen, dingen regelen, ons vooruit proberen te trekken. Zo lief. Zó bijzonder.
Mooie moment bij O’Barril
Gelukkig waren er ook lichtpuntjes, energiegevers. Mooie momenten met hen, die je net dat beetje lucht geven dat je nodig hebt.
Op 20 augustus kwam Amber met haar vrienden naar Portugal, terwijl wij dus bewust even in Nederland zaten, om elkaar niet in de weg te lopen en om Victor een hart onder de riem te steken. Even snel wat familie en vrienden bezocht, kopjes koffie, knuffels, en toen weer terug naar onze Algarve.
In Portugal werden we opgewacht door Amber, maar ook door Esther (van Cocky en Chris), en Hans, Silvia en Kyra. Kortom: een drukte van jewelste. Eten, bijkletsen, bezoekjes ………..druk druk druk.
Buurmeisje in stijl ophalen, op verzoek van haar moeder.Sunset shoot
Gelukkig hadden we daarna nog wat echte quality time met Amber. Ik had een heerlijke papa-dochter dag met haar: Pastéis de Nata halen in Lagos en daarna chillen op het strand van Salema. Gewoon een blessing, meer kan ik er niet van maken.
Even langs moeder en KlaasFijn om even je eigen zoon vast te houden en te knuffelen
En eigenlijk schrijf ik al in september, maar hé … augustus mag best positief eindigen, toch?
Amber moest helaas op 2 juni alweer weg. Maar weet je, dit zijn de cadeautjes. Alles voelt intens, alles voelt goed. De liefde voor je kinderen laat zich toch nooit in woorden vangen. En laten we eerlijk zijn: in Portugal wonen is bepaald geen straf. We hebben geen seconde spijt gehad. Natuurlijk verkijk je je hier op dingen, net zoals je dat in Nederland ook kunt doen. Maar als we het nieuws uit Nederland volgen, elke dag, op afstand, dan weten we: we zitten hier beter.
Eten bij NuMa
Cocky en Chris kwamen ook in de Algarve aan, en ik mocht meteen mijn technische gaven op Chris’ telefoon loslaten. Wat ben ik toch een natuurtalent, haha. Daarna hebben we ze heerlijk laten genieten van NuMa.
Fuseta
We bezochten ook Astrid en Serge in Fuseta. Een stel waar wij diepe bewondering voor hebben. Wij denken soms dat wij te maken hebben met tegenslagen, maar zij… zij spelen in een hogere Portugese divisie. En toch hebben ze daar een waar paleis neergezet. Respect. En voor ons meteen een mooie gelegenheid om Fuseta te ontdekken. Wat een fijne plek. Daar komen we zeker terug.
Dia de Portugal
Op 10 juni bezochten we Lagos op een vrije dag: Dia de Portugal. De nationale feestdag ter ere van dichter Luís de Camões. Mooie sfeer, mooi weer, mooie mensen, Portugal op zijn best.
Pescador in Benagil, Chris en Cocky genoten van de rit.
Op 12 juni kwamen Victor en M. Dat blijft even een ding, want zoals eerder geschreven is dat hoofdstuk gesloten. Uit respect voor Victor hou ik het daarbij. Wij waren vooral ontzettend blij dat Victor bij ons was. En dus hebben we alles gedaan: lekker eten, strand, shoppen, nog meer eten, quality time in de hoogste versnelling. Natuurlijk hopen we dat Victor volgend jaar een zorgeloze vakantie heeft. En dan natuurlijk in ons eigen huis.
Shoppen doe je zoEn eten zoKnip en plak.Avondje eten met Gabriela (voor haar verjaardag)Avondje Mama Mia
Ja… dat huis. In juni bleef het een hoofdpijndossier. We bleven hoop houden, maar ik denk dat het juist toen lastiger werd. Je kunt omgaan met wachten, als je maar een datum weet. Zeg mensen dat je 1 augustus de sleutel krijgt? Prima. Dan werk je ergens naartoe. Maar zeggen dat het ook september kan zijn. Of oktober. Of, waarom ook niet, 2026…? Daar word je zenuwachtig van. En ik kan als schrijver nu zeggen: die onrust zit sinds die tijd diep in onze aderen. Niet fijn. Het enige wat ik nu kan doen is de boze heks uit mei 2025 precies hetzelfde toewensen. Precies hetzelfde.
Genieten van ons huis…..
Op 26 juni vertrok Victor weer. Maar gelukkig konden we op 27 juni mama en Martijn verwelkomen. Dat was zó fijn. De zomer brulde inmiddels volop, lange dagen, warme avonden. Godzijdank hebben we airco.
Met een beetje geluk konden we op 28 juni mama en Martijn het huis laten zien. Helemaal klaar. Af. Perfect. Behalve dan… geen sleutel.
En dan is het mei. De zon wordt warmer, de dagen langer, en je voelt de zomer letterlijk om de hoek staan te trappelen. Op de eerste zaterdag trokken we naar Lagos, waar een middeleeuws festival bezig was. Rustig door de straatjes slenteren tussen ridders, troubadours en toeristen die denken dat ze een ridder zijn, heerlijk.
Een vreemde ridderLagos
Ondertussen hadden we een langdurige stroomuitval achter de rug. Ik blijf erbij: het waren de Russen. Dus hebben we nu een gasstelletje in huis, wat blikvoer in de kast, en we zijn officieel klaar voor elke apocalyps die Portugal ons toewerpt.
Koken maar
Midden mei kwam er een déjà-vu-moment: in april hadden we een afspraak met de heks van Libertas, ja, zo noem ik haar inmiddels maar gewoon. Het zag er allemaal zó hoopvol uit. Paulo en Sónia gingen mee om het huis te bekijken, nieuwsgierig naar de volgende stappen. En wat hoorden wij vier uit de mond van de heks? Dat juni de maand van de overdracht zou worden. Kijk, in elk goed sprookje hoort een boze heks, dus dat kwam mooi uit.
De ramen schoon, je krijgt bijna hoop
Begin mei vroeg ik nog beleefd om enige opheldering over die oplevering in juni, omdat we natuurlijk onze huur moesten opzeggen. En in juli komt er al bezoek, dat moet toch ergens slapen. MAAR toen kwam de heks terug met het nieuws dat het helemaal geen juni ging worden. Wij, Paulo en Sónia waren compleet uit het veld geslagen. Zelfs Paulo, meer dan 30 jaar in het vak, had dit nog nooit meegemaakt. Dan weet je dat je iets bijzonders hebt.
Intussen, naambordje poetsen
We kregen het advies om onze advocaat erbij te halen om te zien of er nog iets te redden viel. Helaas geen enkel sprankje hoop. Ja, we mochten het contract beëindigen en ons geld terugkrijgen. Maar dan zou Libertas mooi 150.000 euro winst in de zak steken, want inmiddels worden huizen zoals het onze voor veel hogere bedragen verkocht dan wat wij ervoor betaalden. Dus: lange adem nodig. Héél lange adem. Wordt vervolgd…
Strand Alvor
Gelukkig is mei ook altijd feest, want Jasperina is jarig. Dit jaar vierden we dat met een bijzonder diner bij Ocean. Heerlijk natuurlijk, maar vergeleken met vorig jaar merkten we dat dit tweesterrenrestaurant zijn vizier wat meer op de Amerikaanse toerist richt. Jammer, maar eerlijk is eerlijk: we hebben genoten. En op de 18e een Pastel de Nata eten op het strand? Dat is op zichzelf al een verjaardagscadeau.
OceanHieperdepiepHet cadeau
Op 24 mei hadden we het volgende cadeau: eten bij NuMa. Ze bestonden vier jaar en wij hadden een leuke verrassing voor Manuela en Nuno. Altijd goed.
We kregen ze aan het huilen
En op 29 mei kwam Amber naar Portugal. We hebben de woonkamer verbouwd, want inmiddels weten we zeker dat we deze zomer iedereen in ons appartement zullen moeten ontvangen, ons huis wordt namelijk nog steeds niet opgeleverd. De pijn is groot, maar die komt volledig op conto van Libertas. Het plezier van familie en vrienden die ons komende maanden bezoeken? Dat houdt ons op de been.
Huiskamer verbouwd, slaapbank in de logeerkamerHier word je gelukkig vanUltiem geluk31 mei sluiten we af, weer bij NuMa
En dan schrijf je in november, wanneer stopt de elende? Toen wist je nog niet dat 6 december weer een rampdag voor Martijn zou zijn. Arie, Martijn en Rob hun hond, broertje van Bram overleed aan een hartaanval. Dit is dan zo triest. Aan Bram en Arie zitten natuurlijk heel veel herrinneringen samen met Rob en Martijn. Bram en Arie die Martijn trouw zoals honden dat kunnen aan zijn zijde staan. Nu op 6 december stopte het voor Arie. En dag nadat wij via facetime nog met Arie gedold hadden. En dan die arme Bram die ook een slecht hartje heeft is zo alleen nu met Martijn.
Arie (links) en Bram (rechts)
Lief baasje, lieve Martijn,
Ik was maar een simpele hond, maar ik wil je vertellen hoeveel ik van je houd. Jij was mijn beste vriend, mijn rots in de branding, mijn alles. Als ik je zag, maakte mijn hart een sprongetje en begonnen mijn staart en oren te kwispelen van opwinding. Ik voelde me veilig en gelukkig bij jou.
Je nam me mee op wandelingen, speelde met me en knuffelde me. Je gaf me eten, drinken en een warm plekje om te slapen. Maar dat is niet het belangrijkste. Het belangrijkste was dat je er altijd voor me was. Als ik bang was, troostte je me. Als ik ziek was, verzorgde je me. Als ik verdrietig was, liet je me niet alleen.
Je begreep me beter dan wie dan ook. Je wist wanneer ik honger had, wanneer ik moet plassen en wanneer ik gewoon even aandacht nodig had. Je luisterde naar me als ik blafte, jankte of gromde. En je begreep me zelfs als ik alleen maar naar je keek
Je was mijn held, mijn voorbeeld, mijn mentor. Ik leerde zoveel van jou. Hoe ik moest zitten, liggen, blijven, komen. Hoe ik moest spelen en apporteren. Hoe ik moest omgaan met andere mensen, dieren en situaties. Ik vertrouwde op jouw wijsheid, jouw ervaring, jouw liefde.
Soms was ik stout of eigenwijs. Soms deed ik dingen die jij niet leuk vond. Soms was ik gewoon een hond en begreep ik niet wat jij van me verwachtte . Maar jij bleef geduldig, vriendelijk en rechtvaardig. Jij strafte me niet, sloeg me niet, negeerde me niet. Jij corrigeerde me op een positieve manier, beloonde me als ik goed gedrag vertoonde en gaf me altijd een tweede kans.
Ik weet dat ik niet perfect was. Ik weet dat ik soms een last kon zijn. Ik weet dat ik niet eeuwig zou leven. Maar ik weet ook dat ik alles zou doen om jou gelukkig te maken. Ik zou je beschermen, verdedigen, vermaken. Ik heb je nooit in de steek gelaten, verraden, of vergeten.
Lieve baasje, ik hou van je. Meer dan woorden kunnen zeggen. Meer dan daden kunnen tonen. Meer dan ik mezelf kan begrijpen. Jij bent mijn alles. Mijn leven. Mijn ziel. Mijn hondenhart.
Nu baasje ben ik niet meer aan je zij, het lot besloot dat ik naar de honden hemel moest en ik laat je achter met een groot gat en Bram aan je zij. Ik weet dat jij hem met nog meer liefde aan je zij zult houden. Nu ben ik weer bij mijn andere baasje en weet dat jij als baasje van Bram en andere dieren het liefste baasje van de wereld zal blijven.
Een hele dikke honden knuffel van heel ver .
1 december Advent begint en ik heb een klein projectje kastverlichting gedaan. Heel tevreden mee.6 december de keuken is bijna af. Het kan zomaar weer weken duren, maar we weten dat we iets moois krijgen. Geduld. Leer dat woordje nu maar goed.6 december vanaf de andere kant gezien.6 december het park in aanleg. Echt wel mooi en super om te zien hoeveel grote bomen er worden geplant en ook de diversiteit. 6 december de voorkant. De steigers zijn weg. De voorkant is geisoleerd en stuukwerk is gedaan. 7 december bij de parkeerplaats ziet het er zo uit als je naar ons huis kijkt.7december de parkeerplaats is in aanleg.7 december ons plotje nog steeds te koop. We zijn zeker niet wanhopig, we weten dat het meer waard wordt en dat het gewoon lang duurt.13 december een vrije dag op de geboortedag van Jasperina’s vader en Madeleine. We kunnen nu voor het eerst het kurkmuseum en de fabriel in Sao Bras de Aportel bezoeken. Dat was leuk. Koud maar wel heel leuk om te weten hoe deze eeuwen oude traditie voortleeft. Wat een mooi materiaal. Maar eigenlijk wisten we dat al. Pure ambacht!
Kurk wordt al sinds onheuglijke tijden beschouwd als een nobele grondstof waarvan de vele toepassingen en eigenschappen altijd gewaardeerd en verspreid zijn.
Deze lichte bast is duizenden jaren lang het voorkeursmateriaal geweest voor de productie van kurken boeien, die werden gebruikt in de visserij vanwege hun drijvende eigenschappen.
Archeologische bewijzen tonen aan dat kurk, rond 3000 v.Chr., al werd gebruikt in China, Egypte, Babylonië en Perzië (GIL, Luís, 2005: p.26) voor de productie van verschillende visuitrustingen en -werktuigen.
Kurk is een uitstekende thermische en akoestische isolator en werd gebruikt in sommige dakbedekkingen, zoals in het geval van het Klooster van de Kapucijnen in Sintra (1560).
De Latijnse agronoom Columella (1e eeuw n.Chr.) schreef in zijn uitgebreide werk over landbouw, De Re Rustica, over de robuuste rol van kurk in boerderijen en verklaarde dat “een muur moet worden afgesloten met een afsluiting, wat de naam is van een plaat van kurk […] [want deze] weerstaat de schade van regen beter dan welke andere ook” (SANTOS, Carlos, 2008, p.51).
Tegenwoordig wordt kurk veel gebruikt als isolatie voor huizen, vooral in Noord-Europa, en als vloerbedekking. Ook wordt het vaak gebruikt in akoestische toepassingen, zoals voor de bekleding van zalen en auditoria, naast andere toepassingen.
Met de wetenschappelijke naam Quercus suber L. is de kurkeik (Sobreiro) een loofboom uit de familie Fagaceae (FORTES, Manuel en anderen, 2004: p.12). De boom komt voor in landen met een mediterraan klimaat, verspreid over het Iberisch Schiereiland, Zuid-Frankrijk, Italië, Griekenland en Noord-Afrika.
De kurkeik is een boom met een lange levensduur, die tot 250 jaar oud kan worden, en is van grote waarde vanwege de winning van zijn bast – de kurk. Dit natuurlijke product heeft een belangrijke rol in de wijnindustrie, isolatie, en nieuwe toepassingen zoals accessoires en kleding.
Kurk, een product van de kurkbossen, is een plantaardig materiaal met uitzonderlijke milieukwaliteiten: hernieuwbaar, niet-toxisch, duurzaam en met uitstekende fysiek-mechanische eigenschappen.
In Portugal beslaat de kurkeik meer dan 730.000 hectare, wat ongeveer 23% van het totale nationale bosgebied vertegenwoordigt. Ons land produceert jaarlijks gemiddeld 157.000 ton kurk, wat ongeveer 52% uitmaakt (APCOR 2006/2007) van de wereldwijde productie.
We zijn tevens de grootste producent en exporteur van kurk wereldwijd, waarbij 60% van de kurktransacties afkomstig is uit Portugal. Dit percentage groeit tot ongeveer 80% (APCOR 2006/2007), wat betreft de bewerkte producten.
De plattelandsbevolking in de streken Algarve en Alentejo is nog sterk afhankelijk van de winning van kurk en van een agro-silvopastoraal systeem dat verbonden is met traditionele en rurale levenswijzen.
Bij deze berggemeenschappen is er een sterke gehechtheid aan tradities en lokale gebruiken, wat zorgt voor een continuïteit van generaties in de productie en winning van kurk.
14 december een bezoekje Lagos. Gomba, en even over de kerstmarkt lopen. En zo heb je dan een leuke kerstgroet. 6 december tijd om de details aan tebrengen en de boel af te bouwen.
Hier zie je dan wat er in een week ongeveer gebeurd.
18 december inspectie en dan zie je weer een marmeren rand om het zwembad. Stappen om de bestrating aan te leggen achter op de parkeerplaats. Wel denk je hoe maken ze straks alles schoon?21 december dat is dan weer een moment om effe een uurtje op het strand van Alvor te spelen. Leica blij en wij blij en gewoon een kleurtje opdoen. Wat is het leven dan toch fijn.21 december ons kerstdiner bij NuMa. En dan weten we nu al dat we er op 31 december het jaar uitluiden en het nieuwe zullen inluiden.
Zo het is nu 22 december en ik heb eindelijk mijn werk af om een jaar in beeld te vangen en een beetje te beschrijven. We gaan nu de kerstdagen in Portugal tegemoet. Met zijn tweeën.
Deze video vond ik toch wel leuk om ertussen te doen.
Dat je 1 oktober nog in Nederland bent en je met mama haar verjaardag kan vieren is toch wel leuk. Op 2 oktober weer naar huis om dan ‘s-avonds weer uit eten te gaan is wel een beetje over de top. Maar dat kwam zo uit. Een speciale avond bij NuMa waar we voor waren uitgenodigd.
2 oktober werd er gekookt door vier chef koks en die avond een paar mooie foto momenten. Dit is de hele crew. Nog een leuk weetje. Amber heeft er ook nog een poosje gewerkt en waren gek op haar. Ze deed het fantastisch.2 oktober onze buurvrouw was ook mee.2 oktober Chef Joao Mourato, Chef Michael Muller, Chef Andreas Zika. De langste was van het wijnhuis, maar ben zijn naam kwijt.5 oktober op Alvor omdat het kan.6 oktober heel veel lijmen.
November komt eraan, maar er was een soort van ontspanning in dit project om zoiets te doen, wat in in Nederland niet kon. Het geeft een bepaalde rust. En wat veel mensen vergeten is dat zowel Jasperina en ik full time iedere werkdag gewoon werken. Gewoon werken is net als in Nederland ook soms met alle spanningen van dien en om dan je gedachte op nul te zetten is soms een strand niet genoeg.
10 oktober op het dakterras1 oktober 1990 wat een moei dag was dat toch!12 oktober het bruidspaar.12 oktober raad eens waar we dit gevierd hebben?13 oktober the day after. Wat die je dan. Touren door de Monchique en nieuwe restaurants ontdekken op advies van de fysiotherapeut.13 oktober een lesje cake bakken.
Natuurlijk is het niet alleen treintjes, het is ook een cake bakken en wandelen over de kliffen van de Algarve. Iets dat je in de zomer gewoon niet kunt doen en is echt heel erg leuk!
20 oktober stunning views zoals ze dat zeggen!20 oktober Blij met de stok!20 oktober het is echt heerlijk om hier te lopen.20 oktober na onze lekker wandeling bij Ponta da Piedade sardines gegeten.22 oktober met de juiste alcohol kunnen we al zelf lekkere Portugese worstjes bakken.25 oktober na het werk even naar Praia da Rocha gelopen, Lekker toch!26 oktober we weten nu hoe het laminaat eruit ziet. Mooi dus.26 oktober weer een inspectie, maar weten nu onze straatnaam. Nu nog het huisnummer?26 oktober hier wordt ik dan rustig van,
En dan kom je alweer aan het einde van de maand oktober. Die maand is voor ons voorbij gevlogen.
Juli is de maand waar wij weer vakantie gaan vieren in eigen land. Voordat we het beseffen is het al juli. Amber is bij ons sinds dat ze klaar is in Barcelona en we vinden dat dan ook heel gezellig. Wel is de concessie dat ze in de woonkamer op de slaapbank moest slapen. Maar daartegen had ze haar eigen badkamer met walk-in kast. Wij werden daarme gelijk getriggerd om iedere dag te sporten. Naast dat ik drie dagen naar de fysio moet is de sportschool toch wel fijn om iets aan de conditie te doen. En ja het werkt. Je moet wat met al het eten dat we moeten verwerken.
1 juli Amber is in the house. Dus moeten we iedere dag sporten na werk. Dat hebben we dan ook trouw gedaan. Ok soms in het weekend even niet, maar het heeft resultaat.5 juli heerlijk met Amber bij NuMa, nog veel bezoekjes volgen nog.5 juli het is echt heel lekker!6 juli Hoogseizoen? Gewoon genieten.
Het is nu hoogseizoen en dat merk je natuurlijk overal. Drukte in het verkeer, drukte in de restaurants. Inmiddels is het EK begonnen, de olympische spelen komen eraan. De verleiding om onze nationaliteit te laten zien was groot en hebben eraan toegegeven.
6 juli oranje boven voor Nederland7 juli ons gezin compleet op Ferragudo Beach – Praia Grande
Victor en Madeleine, Martijn, mama iedereen druppelde Portugal binnen en we hadden het druk genoeg met genieten en de mooie momenten vast te leggen. Ook Amanda, Danae en Ronin sloten aan met Wim, Muriël, Brandon en Julian.
7 juli Sangria bij Kalu bar10 juli best wel een leuk stel!10 juli voorkant huis10 juli inspectie huis met ma en Martijn. Hier op het dak.
Natuurlijk hebben we de gelegenheid benut om een indruk te geven van het huis in aanbouw.
10 juli BBQ bij Victor in Ferragudo. Rare man die oranje.11 juli lekker eten bij Sweet and Salt11 juli zwemmen na de BBQ in Oasis12 juli wat een sportief gezin he? Samen sporten.14 juli lekker eten bij Biergarten met ma, Martijn en Amber.14 juli spelen met papa op het water.15 juli Shoppen kunnen De Mannen als de beste, zelfs met rollator.18 juli met Victor en Madeleine lekker eten bij NuMa.20 juli was de dag waar iedereen die in de zomervakantie in Portugal waren overlapten en dat we met zijn allen uit eten konden. Dit was echt heel gezellig.
Solar do Farello een van onze favouriete restaurants hebben we gegeten op de avond dat IEDEREEN eigenlijk in Portugal was. Lars en Jeanette kwamen, Martijn en mama moesten weer gaan en zo druppelde langzaam de Algarve leeg. Maar wij hadden ook nog mooie dagen met Lars en Jeanette. Lekker onszelf zijn en nu dan genieten in eigen land.
21 juli lekker gegeten met Lars en Jeanette op Alvor strand bij Restinga.23 juli het mooiste koppel van Aljezur.23 juli de mooiste man van Aljezur.
Hoewel het plaatje mooi is, heb ik toch mijn beperkingen met mijn schouder en ook pijn met slapen dus had ik al een afspraak met de arts in augustus. Plaatjes zien er natuurlijk mooi uit, de binnenkant had pijn.
24 juli eindelijk een teken van leven, de aanhanger moet “gekeurd” worden. Wat een wassen neus. En dan heb je nog geen Portigees kenteken, dat duurde nog wel even….
In oktober 2023 een aanvraag gedaan om de aanhanger op Portugees kenteken te zetten. De RDW has ons al verteld dat we officieel sinds december 2023 niet meer met de aanhanger mochten rijden. De Portugese overheid boeit dat niet. Maar een paar maanden later hadden we het kenteken. Pfff ook hier “ik vertrek momentjes”
24 juli en weer bij NuMa, maar het verveelt echt niet.24 Juli best wel erg, maar we wilde iedereen NuMa laten beleven!25 juli Amber wilde een fotoshoot.25 juli heerlijke dagen met Lars en Jeanette gehad. Lekker gegeten. Het was fijn.26 juli Vera heeft ons plekje goedgekeurd.
Vergeten te vermeld maar ook Vera kwam nog een poosje op bezoek en daar hebben we ook van genoten.
26 juli inspectie met Amber van het huis. 26 juli strike a pose in Ferragudo.26 juli wijn proeven bij Paxa.27 juli stappen in de stad. 100 jaar Portimao.27 juli het was een feest joh!27 juli huis voorzijde28 juli ze kunnen in Portimao wel een feestje bouwen. Dit is bij de fontein.28 juli, niet scherp, maar de achtergrond wel. Gezellig avondje.28 juli lekker dagje Aljezur29 Juli de M van maandag en van Mama Mia.31 juli kijk eens naar het uitzicht.31 juli echt een mooi uitzicht.31 Sardine festival. Dom Cristina is een heerlijk honing likeurtje.
Bij restaurant Farragood kan ik het niet laten om altijd de Portugese worstjes te bestellen. Ik weet niet hoeveel keer we de vlammen op de foto hebben gezet en naar iedereen sturen hoe lekker het is.
Chorizo is het type worst, maar er zijn zoveel verschillende soorten, maten en gewichten. Dus hebben we nu ook van die bakjes gekocht. Vuurwater hadden we nog van onze Luis, de architect. Al snel kwamen we erachter dat zonder een spies de worsten krom trekken, tussen door in het vuurwater vallen, MAAR wel net zo lekker.
Het wordt afgeraden houten spiesjes te gebruiken omdat je de worst moet insnijden en eigenlijk ook moet weken in het vuurwater. Dat zou lijden tot verbrand hout. Dus even ijzeren spiesjes kopen. Haha dit is Portugal, maar na wat kilometer rijden en verschillende winkels bezocht te hebben eindelijk ijzeren spiezen gevonden.
Nu nog uitproberen. De foto hieronder was de eerste keer thuis! Je huiskamer stinkt alsof je een avond hebt zitten fonduen 😂
Hoe blij waren we dat Amanda ook nog tijd voor ons vrij kon maken. Ze heeft het best wel voor haar kiezen gehad en wij hoopten dat we haar even in ons nieuwe habitat tot rust kon laten komen. Het enige nadeel was dat ik gewoon moest werken en Amanda niet echt kon uitslapen, omdat mijn werkkamer nu ook de logeerkamer was.
Het voordeel was dat Amanda en Jasperina lange en volle dagen als echte zussen van elkaar konden genieten. In de avonden konden we met zijn drieën lekker uit eten. De zaterdagen en zondagen goed benut.
Op de zondag dat Amanda naar huis ging hebben we ‘s-avonds voor het eerst sinds tijden “thuis” gekookt.
De eerste zondag tot rust gekomen bij No Solo AguaZondag bij club Nau gegeten met de juf van DanaeAncora in Burgau mochten we niet overslaanOok hebben we Angela en Charissa gezienAljezurFerragudo by boatSolar o FareloLagosGeniet momentenBenagil
Emigreren en dan gelijk veel visite krijgen is dat erg. NEE natuurlijk niet! 24 juni kwam ma naar ons en een paar dagen later Victor en Madeleine. Enerzijds omdat we het huis van Sander al hadden gehuurd, dus waarom daar geen gebruik van maken, maar ook om te laten zien waar we uiteindelijk de komende tijd slapen.
Ik had in dezelfde periode ook al mijn vakantiedagen opgenomen, dus voor ons was het gelijk vakantie vieren in eigen land. Het is denk iedereen bekend dat we na 27 jaar wel de plekjes weten te vinden waar we ons relaxed voelen (sorry voor het Engels). Ook vonden we het lekker om quality time (oeps weer Engels) met mams, Victor en Madeleine te hebben.
Helaas ging precies voordat Victor en Madeleine kwamen de Skoda kapot en moesten we voor veel geld een auto huren. Maar we weten nu wel dat we best wel een VW Taigo zouden willen hebben.
De reis heeft veel van de versnellingsbak gevraagdWe hebben heerlijke dagen gehad!Genoeg gegeten SupEten, 🍽️ Solar o FareloEn nog meer snoepen bij Gomba in LagosO ja en ma wilde hetzelfde badpak als Cocky
Nee hoor dat laatste was niet waar, maar puur toeval (bestaat niet).
Na een week kwamen Amber en Niels en Madelief ook voor een week. Er was een overlap van een dag. Dat was voor mij en Jasperina heel fijn om de hele boel compleet bij ons te hebben. En als je dat dan zo even opschrijft dan besef je je weer hoe je ze mist.
Mijn oma Jenny kon vroeger wel eens sarcastisch zeggen “zo kom je een schop tegen de deur geven?”, en vind ik een schop meer dan genoeg in deze tijd, even een glimp, een hoofd om de hoek van de deur, een teken van leven, dat is er niet. Het is FaceTime, videobellen, daar moeten we het nu mee doen.
Voordat we naar Portugal vertrokken hadden we vijf fietsen. Tsja welke zullen we meenemen? Het is toch wel heuvelachtig en Jasperina wilde zelfs de hondenmand voor op de fiets meenemen. “Dan kan ik af en toe ergens gaan wandelen met Leica”.
Door een meevaller besloten spontaan e-bikes te kopen. Niet overdreven duur, maar wel met een community die enthousiast over deze fietsen waren en zeer positieve reviews op het internet. Dus in plaats van minder fietsen gingen we naar zeven. “En ja voor Leica waarschijnlijk toch te warm om te wandelen” (en dat klopt tot op heden).
Jasperina was verliefd op avocado green geworden en dat resulteerde in twee maanden wachten en afleveren in Portugal plus dat ik mijn conditie op peil heb gehouden met mij Skoda mountainbike, terwijl Jasperina happy op de blauwe kon fietsen.
Inmiddels genieten we intens van de fietsen. Na werktijd een stuk fietsen en eindigen op het strand bevalt heel goed! Wel moet je lef en durf combineren om ergens te komen. Je moet wel gewoon tussen de auto’s rijden. Dat zijn ‘de regels’ hier. Nou ja over de regels zal ik ook nog wel eens een stukkie schrijven.
Nu drie fietsen in Portugal en nog vier in Nederland. 😜
